Η μάχη των αετών στις ΗΠΑ!

The Fish and Wildlife Service Is Not for the Birds!

Βασισμένο σε ένα άρθρο του Robert Bryce για την εφημερίδα "Wall Street Journal".

Στις 20 Ιούνη του 1782, το Κονγκρέσσο, μετά από σχεδόν έξι χρόνων παζάρια και πολλές αλλαγές στο σχεδιασμό, ενέκρινε τελικά την Μεγάλη Σφραγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών. Με τον τρόπο αυτό, ο φαλακρός αετός (Haliaeetus leucocephalus) έγινε το εθνικό σύμβολο της Χώρας. Από τότε αυστηροί νόμοι προστατεύουν αυτό το περήφανο πουλί, επιτρέποντας έτσι την επιβίωσή του! Φέτος, στο όνομα της "Πράσινης Ανάπτυξης", η Υπηρεσία Άγριας Ζωής των ΗΠΑ εξετάζει το ενδεχόμενο αλλαγής αυτών των αυστηρών ομοσπονδιακών κανόνων, έτσι ώστε οι Μεγαλοεργολάβοι της Αιολικής Ενέργειας να μπορούν να σκοτώνουν ελεύθερα φαλακρούς αετούς και άλλα σπάνια πουλιά για τα επόμενα 30 χρόνια.

Στις 15 Ιανουαρίου, η Υπηρεσία Άγριας Ζωής των ΗΠΑ  αποφάσισε ότι το αιολικό  πάρκο New Era- ένα προτεινόμενο έργο κοντά στο Wing Red της Μινεσότα-μπορεί να σκοτώνει περισσότερους από 14 φαλακρούς αετούς ανά έτος. Παρά το γεγονός της υπάρχουσας προστατευτικής για τους φαλακρούς αετούς νομοθεσίας και τις αντιδράσεις τόσο των κατοίκων της περιοχής όσο και πολλών περιβαλλοντικών οργανώσεων, οι Ομοσπονδιακές Αρχές έδωσαν τελικά την άδεια στους "επενδυτές" του νέου αυτού αιολικού πάρκου να εγκαταστήσουν τις 48 τεράστιες ανεμογεννήτριές τους στην προστατευόμενη περιοχή και μαζί τους χορήγησαν και άδεια στο να σκοτώνουν φαλακρούς αετούς. Αν η άδεια αυτή επικυρωθεί, θα είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο θα συμβεί στο έδαφος των ΗΠΑ. Τουλάχιστον ένα άλλο έργο αιολικής ενέργειας στο Όρεγκον, που επίσης έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων- το περιβόητο West Butte Wind Project-  έχει επίσης υποβάλει αίτηση για την λήψη άδειας να σκοτώνει αετούς, και είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν και πολλά άλλα. Οι Μεγαλοεργολάβοι της Μαύρης Ανάπτυξης και της Πράσινης Απάτης, θέλοντας να αποφύγουν να υποστούν τις βαρύτατες νομικές και αστικές συνέπειες για την θανάτωση φαλακρών αετών- καθώς είναι εύκολο ακόμη και σε απλούς πολίτες να προσφύγουν στα δικαστήρια σε παρόμοιες περιπτώσεις, επιδιώκουν να λάβουν ανάλογε άδειες: αυτό είναι τόσο βρώμικο και ανήθικο όσο αν ζητούσαν προκαταβολικά άδειες οι εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου για τυχόν περιβαλλοντικές καταστροφές που θα μπορούσαν να προκαλέσουν στο μέλλον. 

Η Υπηρεσία Άγριας Ζωής των ΗΠΑ υποστήριξε στην απόφασή της, πως η εκτίμηση για τον αριθμό των φαλακρών αετών που θα σκοτώνουν οι ανεμογεννήτριες στο αιολικό  πάρκο New Era είναι το «χειρότερο δυνατό σενάριο» και ότι ακόμη και έτσι τελικά «δεν θα υποστεί ζημιά» ο τοπικός πληθυσμός του φαλακρού αετού. Αυτό μπορεί να είναι εν μέρη αλήθεια- είναι όμως και συζητήσιμο. Αυτήν την συζήτηση όμως σκόπιμα οι αρχές και το λόμπι της αιολικής ενέργειας θέλουν να την εμποδίσουν! Ακόμη όμως και το γεγονός πως οι ομοσπονδιακές αρχές είναι πρόθυμες να εκδώσουν μια τέτοια άδεια- για άλλη μια φορά αποκαλύπτει το διπλό πρόσωπο που εμφανίζουν οι αρχές στην εφαρμογή των νόμων, και ειδικά όταν πρόκειται για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Οι νόμοι δεν ισχύουν για όλους το ίδιο! Κάτι παρόμοιο έχει συμβεί πρόσφατα στην χρεοκοπημένη Ελλάδα όπου οι αρχές πέρα από κάθε λογική και ακόμη χειρότερα πέρα από κάθε συνταγματικό όριο, έδωσαν την άδεια εγκατάστασης για αιολικά πάρκα μέσα σε αναδασωτέες περιοχές! Και μην νομίζετε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες απέχουν τελικά τόσο πολύ από την Ελλάδα!

Για χρόνια, η βιομηχανία αιολικής ενέργειας στις ΗΠΑ έχει "de facto" άδεια να παραβιάζει τόσο την νομοθετική πράξη για την προστασία των αποδημητικών πουλιών (η οποία ισχύει από το 1918 και προστατεύει πάνω από 1.000 είδη πουλιών) όσο και τον νόμο περί προστασίας του Θαλασσαετού και του Χρυσαετού. Οι ομοσπονδιακές αρχές δεν έχουν φέρει έστω και μια υπόθεση στα δικαστήρια, παρά τις εκτιμήσεις της ίδιας της Υπηρεσίας Άγριας Ζωής των ΗΠΑ ότι οι εγχώριες ανεμογεννήτριες σκοτώνουν περίπου τα 440.000 πουλιά κάθε έτος.

Ενώ η βιομηχανία αιολικής ενέργειας έχει αποκτήσει μια προκλητική ασυλία από ποινικές διώξεις, καταπατώντας κάθε ομοσπονδιακό και πολιτειακό νόμο περί προστασίας της άγριας ζωής, το Υπουργείο Εσωτερικών έχει φέρει στα δικαστήρια περιπτώσεις ενάντια στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το 2011, η Υπηρεσία Άγριας Ζωής των ΗΠΑ κατέθεσε ποινικές διώξεις εναντίον τριών εταιρειών εξόρυξης πετρελαίου οι οποίες δραστηριοποιούνται στον τομέα Bakken της Βόρειας Ντακότας. Μία από αυτές τις εταιρείες, η Continental Resources, κατηγορήθηκε για τη δολοφονία ενός μόνο πουλιού του είδους Sayornis saya, που προστατεύεται από την νομοθετική πράξη για την προστασία των αποδημητικών πουλιών. Και πολύ καλά έκαναν και έπραξαν, οι αρμόδιες αρχές σε αυτήν την περίπτωση.

Σε αντιδιαστολή όμως με τα μέτρα που λήφθηκαν κατά της Continental Resources ας δούμε τι συμβαίνει με το έργο αιολικής ενέργειας Pine Tree, ένα αιολικό πάρκο στην Καλιφόρνια που λειτουργεί ήδη εδώ και τρία χρόνια. Από το 2009, εννέα τουλάχιστον σκοτωμένοι χρυσαετοί έχουν ανακαλυφθεί στο έργο και έχουν αναφέρεται στην Υπηρεσία Άγριας Ζωής των ΗΠΑ.  Ο δημοσιογράφος Louis Sahagun της εφημερίδας "Los Angeles Times", από τις 16 του Φλεβάρη 2012 έχει αποκαλύψει ότι τουλάχιστον έξι από τα πουλιά είχαν πληγεί από τις λεπίδες των ανεμογεννητριών. Ωστόσο, δεν υπήρξε καμία ποινική δίωξη σε αυτήν την περίπτωση. Ο Jill Birchell, ειδικός πράκτορας της Υπηρεσίας Άγριας Ζωής των ΗΠΑ, υπεύθυνος για την επιβολή του νόμου στην Καλιφόρνια και τη Νεβάδα αρνήθηκε να σχολιάσει την "υπόθεση Pine Tree", εκτός από το δηλώσει ότι «αυτή είναι μια συνεχιζόμενη ποινική έρευνα». Και μόνο το γεγονός όμως ότι μια ποινική έρευνα διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο, φέρνει την πολιτεία της Καλιφόρνιας πολύ πιο κοντά στην Ελλάδα από ότι πιστεύαμε, πέρα από το γεγονός ότι και η Καλιφόρνια έχει χρεοκοπήσει κι αυτή όπως η Ελλάδα.

Ο ομοσπονδιακός νόμος προστατεύει τον φαλακρό αετό από το 1940, ενώ τον χρυσαετό από το 1962. Μια παραβίαση του νόμου περί προστασίας των αετών μπορεί να οδηγήσει σε πρόστιμο 250.000 δολαρίων και φυλάκιση για δύο χρόνια. Από το 1976 έως το 2007, ο φαλακρός αετός προστατευόταν επίσης κι από την ειδική νομοθεσία περί απειλούμενων ειδών, καθώς είχε φτάσει στα όρια της εξαφάνισης. Τελικά το 2007 ο φαλακρός αετός εξήλθε της λίστας απειλούμενων ειδών- ένα από τα λίγα είδη πανίδας που ποτέ στην ιστορία κατάφεραν κάτι τέτοιο- χάρη στις δεκαετίες προσπαθειών αναπαραγωγής τους σε αιχμαλωσία και επανεισαγωγής τους στην φύση- προσπάθειες πολλές από τις οποίες χρηματοδοτήθηκαν απευθείας από την ίδια την Κυβέρνηση και βέβαια από την φορολογία των αμερικανών πολιτών. Σήμερα, χάρη στις προσπάθειες αυτές υπάρχουν περίπου 10.000 αναπαραγωγικά ζευγάρια φαλακρών αετών στις 48 πολιτείες των ΗΠΑ. Και εξακολουθούν να προστατεύονται τόσο από την νομοθετική πράξη για την προστασία των αποδημητικών πουλιών όσο και από τον νόμο περί προστασίας του Θαλασσαετού και του Χρυσαετού. 

Να πάρει κανείς μια άδεια για να σκοτώσει έναν αετό ήταν ως τώρα αδιανόητο στις ΗΠΑ. Οι ιθαγενείς φυλές μπορούν να αποκτήσουν φτερά αετού για θρησκευτικούς σκοπούς. Επιπλέον, ορισμένες επιστημονικές ομάδες, και μόνο για ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς λόγους επιτρέπεται να κατέχουν θανατωμένους αετούς. Το λόμπι της αιολικής ενέργειας προσπαθεί εδώ και χρόνια να καταφέρει να του χορηγούνται τέτοιες άδειες, επιμένοντας μάλιστα ότι οι άδειες αυτές θα πρέπει να έχουν διάρκεια  περισσότερο από ό,τι το σημερινό όριο των πέντε ετών. Τον περασμένο Απρίλιο η Υπηρεσία Άγριας Ζωής των ΗΠΑ δημοσίευσε μια ανακοίνωση στην "Federal Register" λέγοντας ότι σχεδιάζει να επεκτείνει την διάρκεια τέτοιων αδειών έως και τα 30 έτη, έτσι ώστε να «διευκολύνει την υπεύθυνη ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας»!

Παρά το γεγονός ότι ο οργανισμός δεν έχει λάβει ακόμη μια τελική απόφαση για αυτό το θέμα, η πρότασή του εξόργισε περιβαλλοντικές ομάδες και ιθαγενείς φυλές. Οι οργανώσεις Natural Resources Defense Council, Defenders of Wildlife, National Audubon Society, Sierra Club και Wilderness Society  υπέβαλαν κοινή αναφορά στις αρχές ενάντια σε μια τέτοια προοπτική τονίζοντας ότι υπάρχει «έλλειψη επαρκών στοιχείων πληθυσμού αναφοράς» για τα δύο είδη αετού.

«Το να χορηγήσει άδειες το κράτος για να σκοτώσουν αετούς πραγματικά με εξαγριώνει», λέει ο Daniel Stussy, ο οποίος κατέχει ένα 20-στρεμμάτων αγρόκτημα στα σύνορα του προτεινόμενου Αιολικού Πάρκου New Era στη Μινεσότα. «Ως κυνηγός, αν κατά λάθος σκότωνα έναν φαλακρό αετό αντί για μια Καναδική αγριόχηνα,  το μεγάλο πρόστιμο που θα έπρεπε να πληρώσω  θα ήταν το λιγότερο από τις ανησυχίες μου. Δεν θα μπορούσα καν να πάω στην πόλη για καφέ, γιατί θα αντιμετώπιζα την οργή ακόμη και των φίλων μου.» Ο Kelly Fuller της οργάνωσης Conservancy Bird έχει μια ισχυρότερη προειδοποίηση: «Αν θέλετε να στρέψετε το κοινό κατά της βιομηχανίας αιολικής ενέργειας στην Αμερική, χτίζοντας ένα αιολικό πάρκο που θα σκοτώνει φαλακρούς αετούς θα το κατορθώσετε πολύ εύκολα!»

Ο Robert Bryce είναι senior fellow στο Manhattan Institute και αρθρογράφος στις εφημερίδες New York Times, Washington Post, Wall Street Journal, Counterpunch, και Atlantic Monthly. Είναι συγγραφέας δύο τουλάχιστων βιβλίων αναφοράς για θέματα ενέργειας και περιβάλλοντος:  του «Power Hungry: The Myths of "Green" Energy and the Real Fuels of the Future» και του «Gusher of Lies: The Dangerous Delusions of Energy Independence». Έχουμε αναδημοσιεύσει ένα επίσης αξιόλογο άρθρο του για τον μύθο των πράσινων θέσεων εργασίας, το οποίο αν δεν το έχετε κάνει ήδη, αξίζει να διαβάσετε: "The Cost of Wind-Energy Jobs!"