Λαγός (lepus europaeus).

Κλάση:Mammalia,

Τάξη:Lagomorpha,

Οικογένεια:Leporidae,

Είδος:Lepus Εuropaeus. 

Ο λαγός (αρχ. ελλ.: «λαγωός», λατ. ονομ.: «Lepus») είναι θηλαστικό μεσαίου μεγέθους (μήκος 50-60 εκ, και βάρος 3-6 kg). Παρουσιάζει έντονες διαφορές στο μέγεθος και το χρώμα του ανάλογα με την περιοχή εξάπλωσης του. Απαντά σε όλη την Ευρώπη, τη Μ. Ασία, την Αραβία, τη Β. Αφρική, ενώ έχει απελευθερωθεί στη Β. Αμερική, την Αυστραλία και τη Ν. Ζηλανδία. Το χρώμα του τριχώματος του είναι καστανόγκριζο στο πάνω μέρος του, ενώ ασπρίζει από κάτω και είναι πιο κοντό στις νότιες περιοχές εξάπλωσης του. Το κεφάλι του είναι μεγάλο και τα μάτια του βρίσκονται λοξά και πλαγίως του κεφαλιού του, για αυτό και βλέπει καλύτερα στο πλάι παρά μπροστά. Τα αυτιά του είναι μακριά, όρθια και πολύ ευαίσθητα. Οι πιο ανεπτυγμένες αισθήσεις του λαγού είναι η ακοή και η όσφρηση. Απαντά σε ποικιλία οικοτόπων, από επίπεδες καλλιέργειες μέχρι ορεινές δασώδεις περιοχές παρόλο που προτιμά θαμνότοπους ή αραιά δάση κοντά σε γεωργικές εκτάσεις. Αποφεύγει τα πολύ ψηλά υψόμετρα και τις πολύ ψυχρές και υγρές περιοχές. Βέβαια αν και είναι βασικά ένα ζώο των πεδιάδων, τον βρίσκουμε  και σε βουνά σε υψόμετρο ακόμη και 1900 μέτρων.

Ο λαγός διαθέτει μια ζωτική περιοχή 300 στρέμματα περίπου που την μοιράζεται με τους ομοφύλους του. Στο χώρο αυτό υπάρχουν και διαδρομές διαφυγής , ενώ ο χώρος που συχνάζει είναι 10-15 στρέμματα.

Ο λαγός είναι χορτοφάγος και πολύ εκλεκτικός στην επιλογή της τροφής του. Αυτή αποτελείται από μεγάλη ποικιλία και εξαρτάτε από τις εποχές του έτους. Οι πολύωρες νυχτερινές μετακινήσεις του, τον οδηγούν να τρώει φύτρες ποοειδών η ψυχανθών , κονδύλους , φρούτα η μπουμπούκια , λαχανικά όπως τα λάχανα , καρότα, φύλλα από καρπούς δημητριακών. Το χειμώνα τρώει φύλλα θάμνων , φλοιούς η βλαστάρια νεαρών κωνοφόρων. Και όπως και το αγριοκούνελο καταναλώνει μαλακές κουτσουλιές πουλιών που είναι πλούσιες σε βιταμίνες , αμινοξέα και βακτηρίδια τα οποία του είναι απαραίτητα. Πίνει νερό μόνο σε περιόδους μεγάλης ξηρασίας ή όταν θηλάζει. Συνήθως οι ανάγκες του σε νερό καλύπτονται από την τροφή του. Αναπαράγεται καθόλη τη διάρκεια του χρόνου, παρόλο που η κύρια αναπαραγωγική περίοδός του είναι μεταξύ των μηνών Δεκεμβρίου και Μαΐου. Την περίοδο αναπαραγωγής του επηρεάζει και μειώνει η ανομβρία. Η περίοδος κύησης διαρκεί γύρω στις 42 μέρες και γεννά 1-4  λαγουδάκια.

Τα λαγουδάκια γεννιούνται με ανοιχτά μάτια και πλήρες τρίχωμα, θηλάζουν για ένα περίπου μήνα και ωριμάζουν σε ηλικία 7-8 μηνών. Οι ενήλικες λαγοί ζουν μέχρι 3-4 χρόνια. Παρόλο που είναι ζώο μοναχικό, συχνά απαντάται σε μικρές ομάδες που τρέφονται μαζί. Κινείται κυρίως κατά τη διάρκεια της νύκτας, συνήθως πριν ξημερώσει και μετά τη δύση του ήλιου. Τη μέρα κρύβεται σε κοιλότητες (λαγούμια και γιατάκια) που φτιάχνει γύρω από θάμνους, δέντρα και άλλα είδη κάλυψης. Οι κοιλότητες αυτές έχουν προσανατολισμό που ποικίλει ανάλογα με την εποχή π.χ. το χειμώνα βρίσκεται σε τέτοια θέση, ώστε να ηλιάζεται και να αποφεύγει τη βροχή και το κρύο. Ζει όλη τη ζωή του σε μια περιοχή περίπου ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου, της οποίας γνωρίζει τα  πάντα όσον αφορά το που να βρει την τροφή του, που να καλυφθεί και από πού να διαφύγει σε περίπτωση κινδύνου. Τρέχει με 70 χιλιόμετρα την ώρα αλλά ποτέ σε ευθεία, ώστε να παραπλανεί τους διώκτες του. Μπορεί να πηδήξει πάνω από 5 μέτρα. 

Ο λαγός είναι μοναχικό ζώο , αντίθετα με το αξάδερφο του το αγριοκούνελο. Εκτός από την περίοδο αναπαραγωγής ζει μοναχικά σε μια περιοχή πολύ καλά καθορισμένη . Εκτός από τις νυκτερινές συνήθειες του, γνωρίζει δύο κορυφώσεις δραστηριότητας, το πρωί προτού την αυγή και μόλις πέσει η νύχτα. Τότε μπορεί να πραγματοποιήσει μεγάλες νυκτερινές εξόδους , αναζητώντας εκεί την τροφή του. Αυτή η συμπεριφορά εκθέτει τον λαγό σε συνάντηση με τα αυτοκίνητα…… και το γνωστό και κατακριτέο λαθραίο και απαγορευμένο κυνήγι του λαγού με τα φανάρια και φακούς! Με την αυγή ξαναγυρίζει στο σπίτι του (γιατάκι του). Διαθέτει δε πολλά τέτοια γιατάκια στην περιοχή, ανάλογα με την εποχή και την ανάπτυξη της βλάστησης . 

Ο λαγός είναι ντοπιάρης και οι διαδρομές διαφυγής του παραμένουν αμετάβλητες χρόνο με τον χρόνο κι από γενιά σε γενιά. Στην αρχή της σεζόν, όταν ο καιρός είναι ζεστός και ξηρός, ο λαγός απολαμβάνει την δροσιά των τριφυλλιών και των χωραφιών με καλαμπόκια. Ο βουνίσιος τις ρεματιές με σκιά, την σκιερή άκρη του δάσους ή και ακόμη και σε σωρούς από πέτρες, σε πουρνάρια, δίπλα από ρυάκια κλπ. Στο δάσος τον συναντάμε κάτω από την ρίζα μιας βελανιδιάς ή κάτω από ένα θάμνο. Παραμένει πάντα κοντά στα όρια του δάσους ή στα πλάγια από αλέες, πάντα σε τέτοια θέση που να αντιλαμβάνεται τον παραμικρό τυχόν κίνδυνο που πλησιάζει. Όταν ο καιρός χαλάσει, τον βρίσκουμε σε καθαρά, χέρσα μέρη ή φρεσκοκαλλιεργημένα χωράφια όπου καταφεύγει και με τις παγωνιές.

Ο λαγός υπολογίζει περισσότερο στο μιμητικό του περιβάλλοντος τρίχωμα του , παρά στην φυγή του για να γλιτώσει από τον κίνδυνο. Γι' αυτό ακριβώς ξεπετάγεται από τα πόδια του ανθρώπου στην κυριολεξία, περιμένοντας την ύστατη στιγμή για να ξεφύγει. Είναι αλήθεια ότι ο λαγός σε πλήρη ανάπτυξη δύσκολα γίνεται αντιληπτός μέσα στο φυσικό περιβάλλον του. Όταν υποχρεώνεται να διασχίσει μία επιφάνεια ακάλυπτη τρέχει ευθεία και γρήγορα για να καταφύγει στο πιο κοντινό πυκνό. Η ακοή του είναι φοβερά ισχυρή και αντιλαμβάνεται σχεδόν τα πάντα που συμβαίνουν γύρω του. Επίσης η κατασκευή των πίσω ποδιών του, δίνει στο λαγό φοβερή δύναμη προώθησης ιδικά στην ανηφόρα και υπό κανονικές συνθήκες δεν υπάρχει κυνηγός δίποδος η τετράποδος να τον προλαβαίνει σε ταχύτητα σε ανηφορικά μέρη. Γι' αυτό εξ άλλου όταν αποφασίσει να τρέξει , τρέχει πάντα προς τα πάνω.

H ζωή του λαγού είναι μια διαρκής σειρά ταλαιπωριών, κακουχιών, αγρυπνιών και φόβου, διότι διαρκώς βρίσκεται υπό καταδίωξη αρπακτικών ζώων και του ανθρώπου. Εχθροί του είναι όλα σχεδόν τα μεγάλα αρπακτικά, τα φίδια, ο αετός και τα μεγάλα γεράκια, όπως το κουνάβι , αλεπού κλπ και βεβαίως ο άνθρωπος.