Μάχη για τον έλεγχο του διαδικτύου!

Αν το διαδίκτυο δεν υποσχόταν εντυπωσιακές προοπτικές κερδοφορίας και αν δεν ήταν τόσο χρήσιμο και προσφιλές σε δισεκατομμύρια πολίτες, οι επαναστατικές του δυνατότητες θα το είχαν θέσει... εκτός νόμου.

Του Χάρη Σαββίδη,
αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Ημερησία".

Ο πόλεμος για τον έλεγχο του διαδικτύου μόλις ξεκίνησε! Εν μέσω της βαθύτερης κρίσης που έχει βιώσει η παγκόσμια οικονομία, η μεγάλη τεχνολογική επανάσταση της τελευταίας δεκαπενταετίας συνεχίζει να υπόσχεται μυθικά κέρδη στους τολμηρούς πρωτοπόρους. Παραμένει, όμως, αναπάντητο ένα εξαιρετικό κρίσιμο ερώτημα: είναι δυνατόν να επιβληθούν όρια στο διαδίκτυο;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα καθορίσει το βαθμό ελέγχου της πληροφόρησης και προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας. Οι επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο απέδειξαν ότι ούτε απολυταρχικά καθεστώτα μπορούν να επιβάλουν τον έλεγχό τους. Οι δε πολυεθνικοί κολοσσοί της μουσικής, του κινηματογράφου και των media αδυνατούν να προστατεύσουν αυτό που θεωρούν πνευματική τους ιδιοκτησία. Ελεύθερη πληροφόρηση και κατάργηση της ιδιοκτησίας - πόσο πιο επαναστατική μπορεί να είναι μια τεχνολογία;

Προοπτικές.

Αν το διαδίκτυο δεν υποσχόταν εντυπωσιακές προοπτικές κερδοφορίας και αν δεν ήταν τόσο χρήσιμο και προσφιλές σε δισεκατομμύρια πολίτες, οι επαναστατικές του δυνατότητες θα το είχαν θέσει εκτός νόμου. Ή, ακριβέστερα, θα είχαν ήδη επιβληθεί αυστηροί κανόνες, οι παραβάτες των οποίων θα αντιμετωπίζονταν περίπου σαν τρομοκράτες (χαρακτηριστικό παράδειγμα η δίωξη του ιδρυτή του ιστοτόπου WikiLeaks, Τζούλιαν Ασάντζ).

Η χρησιμότητα και η δημοφιλία του επέτρεψαν στο διαδίκτυο να ανατραφεί χωρίς κανόνες. Καθώς όμως γιγαντώνεται, λογικό είναι να εντείνονται οι προσπάθειες ελέγχου.

Νομοθετικό πλαίσιο.

Τους τελευταίους μήνες, μάλιστα, προωθείται στις ΗΠΑ νομοθετικό πλαίσιο (νόμοι Protect IP και Stop Online Piracy), βάσει του οποίου αν ένας ιστότοπος διακινεί υλικό (βίντεο, μουσική, κείμενα κ.λπ.) χωρίς άδεια του κατόχου των πνευματικών δικαιωμάτων, θα εξαφανίζεται από το διαδίκτυο και θα διώκεται.

Η προώθηση των δύο νόμων «πάγωσε» μετά τις σφοδρές αντιδράσεις από την «κοινότητα» του διαδικτύου.

Η Wikipedia έφτασε στο σημείο να απεργήσει (!) στις 18 Ιανουαρίου, αρνούμενη να εξυπηρετήσει τους επισκέπτες και προβάλλοντας στην κεντρική σελίδα ένα αναλυτικό μήνυμα διαμαρτυρίας. Λιγότερο επιθετικές πρακτικές υιοθέτησαν οι Google, Facebook, Yahoo, eBay κ.ά., ενώ διαβήματα - διαμαρτυρίες κατέθεσαν οι ιδρυτές του Twitter και του LinkedIn. Όλοι υποστηρίζουν ότι η επιβολή κανόνων θα περιορίσει τις δυνατότητες ανάπτυξης και θα αποθαρρύνει τις καινοτομίες.

Όφελος.

Οι εταιρείες, βέβαια, επιχειρούν από την πλευρά τους να ελέγξουν το διαδίκτυο προς ίδιον όφελος, συλλέγοντας δισεκατομμύρια προσωπικά δεδομένα και χτίζοντας ένα «δίκτυο μέσα στο διαδίκτυο». Ένα περιβάλλον, δηλαδή, που θα ελέγχουν οι ίδιες απόλυτα και στο οποίο θα παραμένει διαρκώς ο χρήστης, βομβαρδιζόμενος από κατάλληλα στοχευόμενες διαφημίσεις.

Οι πραγματικοί «λευκοί ιππότες» του διαδικτύου δεν είναι παρά οι περίφημοι hackers. Το τελευταίο διάστημα εξαπολύουν καθημερινά επιθέσεις σε κυβερνητικούς ιστοτόπους, ως εκδίκηση για την εκστρατεία διαγραφής ιστοτόπων με «πειρατικές» πληροφορίες (μουσική, βίντεο κ.λπ.) που έχει ξεκινήσει.

Μια εκστρατεία που, προς το παρόν, αποτυγχάνει πλήρως, καθώς για κάθε διεύθυνση που τίθεται εκτός λειτουργίας, προκύπτουν επί τόπου 2-3 καινούριες, με τις ίδιες πληροφορίες. Είπαμε, όμως: ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε...