Στο ιστό του νέου μνημονίου...

Όργιο ωμών εκβιασμών από ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, ΔΝΤ:

Zητούμενο η συναίνεση!

Ποτέ άλλοτε τόσοι κυνικοί εκβιασμοί δεν είχαν διατυπωθεί από τόσα διαφορετικά κέντρα σε πλήρη συντονισμό. Την αρχή έκανε ο ίδιος ο πρωθυπουργός – εντολοδόχος βιομηχάνων, ΕΕ και ΔΝΤ, με το υπονοούμενο που άφησε κατά τη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου την Δευτέρα όπου συζητήθηκε και εγκρίθηκε το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο – ένα εφιαλτικό πακέτο μέτρων λεηλασίας και ξεπουλήματος, για την διενέργεια δημοψηφίσματος. Το μήνυμά του ήταν, ή το δέχεστε ή στήνω κάλπες.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη στο "Πρίν".

Την επομένη την σκυτάλη πήραν οι βιομήχανοι, δια στόματος του προέδρου τους Δ. Δασκαλόπουλου, στην ετήσια γενική συνέλευση του συνδέσμου τους, ο οποίος ζήτησε δημοψήφισμα με το αίτημα αν η Ελλάδα θα πορευτεί μόνη της «χωρίς τα δισεκατομμύρια των εταίρων μας». Δηλαδή ή σκάτε και τα αποδέχεστε ή επιστρέφουμε στην δραχμή! Ας δούμε αρχικά ποιός μιλάει. Ένας άεργος γόνος της αστικής τάξης, που ηγείται του ΣΕΒ «κληρονομικώ δικαίω» από τη στιγμή ξεπούλησε στον όμιλο Βγενόπουλου την οικογενειακή επιχείρηση, την βιομηχανία τροφίμων Δέλτα.

Τρίτη στο χορό η θλιβερή επίτροπος Αλιείας Μαρία Δαμανάκη – φερέφωνο πλέον αεριτζήδων και λαμογιών ή οποία απειλεί ότι αν δεν δεχτούμε να κάνουμε θυσίες θα γυρίσουμε στη δραχμή – ποινή που για όλη αυτή την συμμορία αργυρώνητων απατεώνων και ευρωλιγούρηδων που μας έχει κατσικωθεί στο σβέρκο ισοδυναμεί με την εσχάτη των ποινών.

Στη χορεία προστέθηκε και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος κατά παρέκκλιση των αρμοδιοτήτων του κάλεσε στο προεδρικό τους πολιτικούς αρχηγούς. Στόχος της συνάντησης δεν ήταν τίποτε άλλο παρά να αποσπαστεί η συναίνεση του προέδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά, στο Μνημόνιο, καθότι η συμφωνία του στην ανάγκη λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων και περαπέρα μείωσης των φόρων για το κεφάλαιο δεν αρκεί. Το ζητούμενο είναι να προσυπογράψει πλήρως το νέο πακέτο μέτρων, ανακαλώντας τις προτάσεις του για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.

Τέλος, την Πέμπτη ήρθαν και οι οικονομικοί δολοφόνοι του ΔΝΤ, που μας έκαναν γνωστό ότι είναι αβέβαιη η χορήγηση της δικής τους συνεισφοράς στην πέμπτη δόση του δανείου της τρόικας, που ανέρχεται σε 3,3 από τα 12 δισ. και τα οποία πρέπει να δοθούν εντός του Ιουνίου, τροφοδοτώντας έτσι μπαράζ εκφοβιστικών δημοσιευμάτων για «θρίλερ με την πέμπτη δόση».

Ως συμπέρασμα ας κρατήσουμε πως μια πολιτική τόσο βρόμικη και εχθρική απέναντι στην κοινωνία, που δεν χαίρει της παραμικρής νομιμοποίησης παρεκτός στους κόλπους των διψασμένων για εξουσία (και κανένα ψίχουλο από το μεγάλο φαγοπότι) ασπόνδυλων και αδίστακτων ΠΑΣΟΚων δεν μπορούσε παρά να επιβληθεί με αντίστοιχα μέσα: ωμούς εκβιασμούς που διατυπώνονται με το πιστόλι στον κρόταφο. Ας κρατήσουμε όμως και τον πανικό που τους προκαλεί η απροθυμία της κοινωνίας να συναινέσει στη βάρβαρη και εγκληματική πολιτική τους. Στην κάμψη αυτών των αντιστάσεων στοχεύουν οι εκβιασμοί και οι απειλές!

Άγριο και σκανδαλώδες πλιάτσικο σε βάρος της δημόσιας περιουσίας προβλέπει το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο που ψήφισε ομόφωνα το υπουργικό συμβούλιο την προηγούμενη Δευτέρα κατ’ εντολή του ΣΕΒ, της ΕΕ και του ΔΝΤ που περιμένουν σαν όρνια να κατασπαράξουν την δημόσια περιουσία. Στημένο το θρίλερ για την πέμπτη δόση προκειμένουν να εκβιάσουν τη συναίνεση στο ξεπούλημα.

Η κατρακύλα του χρηματιστηρίου θα επιτρέψουν να αγορασθούν οι δημόσιες επιχειρήσεις για ένα κομμάτι ψωμί!

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν την προηγούμενη Δευτέρα κάτω από τον τίτλο "μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο" αποτελούν μια βάρβαρη επιχείρηση αφαίμαξης των εργατικών εισοδημάτων και ένα άνευ προηγουμένου πλιάτσικο στην δημόσια περιουσία, ένα σκάνδαλο πολύ μεγαλύτερο της ληστείας του Κοσκωτά. Τα μέτρα αυτά είναι καταδικασμένα να αποτύχουν στους ονομαστικούς στόχους τους, που είναι η μείωση του δημοσίου χρέους και η επιστροφή της Ελλάδας στο αγορές μέσω της ανάκτησης της χαμένης της αξιοπιστίας, όπως απέτυχαν και τα μέτρα που εφαρμόστηκαν πέρυσι τέτοια εποχή με το Μνημόνιο, ανοίγοντας τον δρόμο για το λεγόμενο δημοσιονομικό πλαίσιο. Ποιός ασχολιέται όμως με τη μείωση του χρέους που από 127% του ΑΕΠ το 2009 έχει φτάσει στο 164% φέτος και θα συνεχίζει να ανεβαίνει ή ποιός ασχολιέται με την ξέφρενη πορεία των επιτοκίων δανεισμού που σε ότι αφορά τα 10ετή ομόλογα έχουν αγγίξει το 17%, κινούνται δηλαδή σε επίπεδα διπλάσια από πέρυσι, όταν η άνοδός τους προβαλλόταν ως αιτία για την προσφυγή στον μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ; Στόχος της πολιτικής τους δεν είναι η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος! Στόχος είναι η επιστροφή στον 19ο αιώνα, η αναίρεση όλων των κοινωνικών κατακτήσεων. Υπό αυτό το πρίσμα πρόκειται για ένα σύνολο πέρα για πέρα εύστοχων μέτρων που αποκαλύπτουν μια πολιτική που θα ζήλευε ο Πινοτσέτ ακόμη και ο Φρίντμαν.

Σε τρεις κατευθύνσεις, με την μια να συναγωνίζεται σε αντιλαϊκότητα και ταξικότητα την άλλη, στοχεύουν τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο δημοσιονομικό πλαίσιο: Ιδιωτικοποιήσεις, φορολογική λεηλασία και, τέλος, μείωση μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων.

Ιδιωτικοποιήσεις: Πλιάτσικο σε βάρος του λαού!

Το πλιάτσικο που γίνεται στην δημόσια περιουσία είναι άνευ όρων και ορίων και ξεκινά από το ξεπούλημα όλων των δημόσιων επιχειρήσεων. Το δημόσιο δε αναμένεται να εισπράξει και τα τρία αυτά χρόνια από 12 έως 17 δισ. ευρώ. Εντός του 2011 αναμένεται να πουληθούν: ΟΤΕ (έως 16%), Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (έως 34%) που για όποιον έχει δυνατή μνήμη θα δημιουργούσε μαζί με την Αγροτική και το Ταμείο Παρακαταθηκών (με βάση το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ) τον ισχυρό δημόσιο πυλώνα στο τραπεζικό σύστημα, Οργανισμοί Λιμένα Θεσσαλονίκης και Πειραιά (έως 75%), ΕΥΑΘ (έως 40%), Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Ελ. Βενιζέλος, ΟΠΑΠ, ΕΑΣ, Κρατικά Λαχεία, ΔΕΠΑ, ΤΡΙΝΟΣΕ, ΛΑΡΚΟ, ΟΔΙΕ, Καζίνο Πάρνηθας, άδειες κινητής τηλεφωνίας, πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού και ακίνητη περιουσία. Τον επόμενο χρόνο, το 2012, προγραμματίζεται να βγουν στο σφυρί οι ακόλουθες επιχειρήσεις (όσες δε, επαναλαμβάνονται στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του τρέχοντος έτους, η εκ νέου συμπερίληψή τους δεν είναι προϊόν λάθους αλλά αφορά άλλες μορφές ξεπουλήματος): ΔΑΑ Ελ. Βενιζέλος, Εγνατία, ΕΛΤΑ, ΟΠΑΠ, Λιμένες, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΒΟ, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ΔΕΗ, Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι, περιφερειακά αεροδρόμια, Ελληνικό, ακίνητη περιουσία και ψηφιακό φάσμα. Τέλος για το 2013 (λέμε τώρα…) αναμένεται να ξεπουληθεί ότι θα έχει απομείνει: Άλλες τραπεζικές μετοχές, Αγροτική Τράπεζα, περιφερειακά αεροδρόμια, λιμένες, ακίνητη περιουσία, ψηφιακό μέρισμα και ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι.

Το μεγάλο φαγοπότι που θα στηθεί με επίκεντρο την δημόσια περιουσία λέγεται ότι θα βοηθήσει στην μείωση του δημόσιου χρέους. Ανέφερε για παράδειγμα ο πρόεδρος του ΙΟΒΕ, Γ. Στουρνάρας, στη Βουλή ότι με αυτά τα έσοδα θα μπορεί να επαναγορασθούν ομόλογα που λήγουν ή κυκλοφορούν στην δευτερογενή αγορά με σημαντική έκπτωση και κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μειωθεί το χρέος. Πρόκειται για ψέμα.

Η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν θα μειώσει χρέη και ελλείμματα αλλά θα τα αυξήσει και θα οδηγήσει το δημοσιονομικό πρόβλημα σε παροξυσμό, όπως άλλωστε έχει συμβεί μέχρι τώρα. Ας μας εξηγήσουν οι διάφοροι νταλαβεριτζήδες που έφαγαν το καταπέτασμα από κάθε ιδιωτικοποίηση και συνεχίζουν να εμφανίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις σαν βάλσαμο για τα δημόσια οικονομικά με ποιόν τρόπο μέχρι σήμερα οι ιδιωτικοποιήσεις μείωσαν το δημοσιονομικό έλλειμμα και περιόρισαν το χρέος; Η αλήθεια είναι πως το ελληνικό δημόσιο βγάζει στο σφυρί τα «διαμάντια του στέμματος», τις πιο κερδοφόρες δηλαδή επιχειρήσεις ή τμήματα δημοσίων επιχειρήσεων που είναι ή μπορούν να γίνουν κερδοφόρα αφήνοντας στο δημόσιο, δηλαδή στους φορολογούμενους τις ζημιογόνες δραστηριότητες, όπως συνέβη για παράδειγμα με την ΕΥΔΑΠ που πριν την είσοδό της στο χρηματιστήριο διασπάστηκε με τη δημιουργία της ΕΥΔΑΠ Παγίων που αποτελεί ΝΠΔΔ έχοντας την κυριότητα των ταμιευτήρων. Ένα άλλο παράδειγμα είναι επίσης χαρακτηριστικό για τον τρόπο που οι ιδιωτικοποιήσεις διευκολύνον το ιδιωτικό κεφάλαιο που ήδη δρα στον κλάδο και όχι τα δημόσια έσοδα: Τα έσοδα που θα εισπράξει το δημόσιο από την πώληση του πακέτου μετοχών που ελέγχει στο ΤΤ για παράδειγμα υπολογίζονται σε 310 εκ. ευρώ (στην καλύτερη περίπτωση) και αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό. Αντίθετα η «προίκα» του ΤΤ, δηλαδή καταθέσεις ύψους 12 δισ. ευρώ και δάνεια ύψους 8 δισ. ευρώ αποτελούν μάννα εξ ουρανού για τις ναυαρχίδες του κλάδου όπως η Εθνική Τράπεζα ή η Γιούρομπανκ που στο παρελθόν επανειλημμένες φορές είχαν εκφράσει το ενδιαφέρον τους. Τώρα ας μην εκπλαγούμε αν δούμε τις ελληνικές τράπεζες να μένουν έξω από το φαγοπότι για χάρη των γερμανικών ή γαλλικών…

Και μιλάμε για φαγοπότι ιστορικών διαστάσεων! Αρκεί να δει κανείς την πολύ χαμηλή χρηματιστηριακή αποτίμηση των εισηγμένων εταιρειών (λόγω της κατακρήμνισης των τιμών σε χαμηλά επίπεδα 14ετίας) στις οποίες το δημόσιο εξακολουθεί να διατηρεί συμετοχές. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής, και μιλάμε για το σύνολο της χρηματιστηριακής τους αξίας: ΕΤΕ: 4,3 δισ. ευρώ, ΟΠΑΠ: 4 δισ. ευρώ, ΟΤΕ: 3,2 δισ., ΕΥΔΑΠ: 550 εκ. ευρώ, Αγροτική Τράπεζα: 430 εκ. ΟΛΠ: 370 εκ., ΕΥΑΘ: 170 εκ., ΟΛΘ: 130 εκ. Φαίνεται λοιπόν γιατί ασκείται τόσο μεγάλη πίεση τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό της Ελλάδας να περάσει άρον – άρον το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και να αρθούν οι όποιες αντιδράσεις προβάλλονται. Αεριτζήδες βιομήχανοι, εκπρόσωποι διεθνών χαρτοφυλακίων και τρωκτικά της πολιτικής που περιμένουν την μίζα τους για να συνεχίσουν να κάνουν μια ζωή που ούτε βιομήχανοι δεν θα έκαναν πριν δέκα χρόνια περιμένουν σαν ξελιγωμένοι την εκποίηση της κρατικής περιουσίας, καταγγέλλοντας την ίδια ώρα το “σπάταλο κράτος” και υμνώντας την ιδιωτική πρωτοβουλία ξέροντας ότι πρόκειται για την αρπαχτή ενός ολόκληρου αιώνα. Σκάνδαλο ολκής με πρωταγωνιστή σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ, το ΔΝΤ, την ΕΕ και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα!

Για να γίνει μάλιστα τέλειο το έγκλημα οι ίδιοι αυτοί οικονομικοί αξιωματούχοι και πολιτικοί παράγοντες δημιούργησαν κι ένα νομοθετικό πλέγμα που θα επιταχύνει τις διαδικασίες: από το νομοθετικό πλαίσιο του φαστ τρακ ("παρ’ τα λεφτά και τρέχα"σε απλά ελληνικά) μέχρι τον θεσμό της “επιφάνειας” και το τελευταίο φρούτο του Ταμείου Δημόσιας Περιουσίας δημιουργούν ένα εφιαλτικό τοπίο μπροστά στο οποίο το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας της ΕΣΣΔ από τον Μπορίς Γέλτσιν θα μοιάζει ως άσκηση διαφάνειας και αξιοκρατίας. Κάτι ήξερε λοιπόν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης που μίλησε για απο-σοβιετοποίηση του ελληνικού κράτους…

Εξ ίσου καταστρεπτικές θα είναι οι συνέπειες στις υπό ιδιωτικοποίηση εταιρείες για τις εργασιακές σχέσεις και το επίπεδο αμοιβών του προσωπικού και επίσης στα τιμολόγια τους, που θα αυξηθούν, όπως ακριβώς αυξήθηκαν σε όλους τους κλάδους που επήλθε η λεγόμενη απελευθέρωση: από τις ακτοπλοϊκές υπηρεσίες μέχρι την ηλεκτρική ενέργεια. Όσο μάλιστα το ξεπούλημα φθάνει σε υπηρεσίες ταυτισμένες με το δημόσιο συμφέρον όπως της παροχής ύδρευσης, δηλαδή νερού, τόσο θα είναι υπό συζήτηση και καθόλου δεδομένη η ποιότητα και η ασφάλεια των παρεχόμενων υπηρεσιών όπως και η πρόσβαση των πιο φτωχών στρωμάτων σε αυτό το απαραίτητο αγαθό. Αρκεί να αναλογιστούμε την δυσκολία που θα έχουν οι υπάλληλοι μιας πλήρως ιδιωτικοποιημένη ΕΥΔΑΠ ή ΕΥΑΘ να πετάνε στον… κουβά υπηρεσιακές διαταγές διακοπής της υδροδότησης νοικοκυριών που δεν έχουν πληρώσει τον λογαριασμό τους, όπως κατ’ επανάληψη συμβαίνει σήμερα, όταν οι ίδιοι αυτοί υπάλληλοι θα ξέρουν πως σε περίπτωση άρνησης εκτέλεσης ακόμη και τέτοιων εντολών κινδυνεύουν να απολυθούν. Η Ελλάδα τότε θα μετατραπεί μονομιάς σε Τρίτο Κόσμο, γιατί ιδιωτικοποίηση του νερού, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, είχαμε μόνο στην Λατινική Αμερική την δεκαετία του ’80 και του ’90, όταν σάρωνε ο πιο άγριος και κανιβαλικός νεοφιλελευθερισμός και επίσης στην Αφρική: Γκάνα, Ν. Αφρική, Γουινέα και Τανζανία.

Άγρια φορολογική επιδρομή:

Ανατιμήσεις σε βασικά είδη καταναλωσεις και έμμεση μείωση εισοδήματος το αποτέλεσμα!

Το δεύτερο πακέτο μέτρων που επιβάλει το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο σχετίζεται με τη επιβολή ακόμη πιο άγριας φορολογίας, μέσω της οποίας αναμένεται να εισπραχθούν 2,2 δισ. ευρώ. Ειδικότερα προβλέπεται να ενταχθούν στον αυξημένο συντελεστή ΦΠΑ του 23% τα εξής προϊόντα και υπηρεσίες που μέχρι στιγμής υπάγονταν στον συντελεστή του 13%: τρόφιμα (γάλα, τυρί, κρέας, αβγά, ψωμί, ψάρια, φρούτα, λαχανικά, ζυμαρικά, κονσέρβες, κ.α.), έτοιμο φαγητό σε εστιατόρια, σερβιριζόμενα είδη σε καφέ και ζαχαροπλαστεία, κόμιστρα ταξί, εισιτήρια μεταφορικών μέσων όπως λεωφορεία, τρένα, πλοία και αεροπλάνα, ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο και ύδρευση, εισιτήρια για κινηματογράφους, συναυλίες, αθλητικές εκδηλώσεις, εκθέσεις, κ.α. Στην ίδια κατηγορία της φορολογικής λεηλασίας εντάσσεται η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ που ισχύουν στα νησιά του Αιγαίου, η αύξηση των τελών κυκλοφορίας για τα ΙΧ, των τελών που επιβαρύνουν την κινητή τηλεφωνία, περικοπές στις εκπτώσεις των δαπανών για ενοίκια, δίδακτρα, νοσήλεια και τόκους στεγαστικών δανείων και επίσης η μείωση του αφορολόγητου ορίου για το εισόδημα φυσικών προσώπων από τα 12.000 ευρώ στα 8.000, ακόμη και στα 6.000 ευρώ. Οι λεπτομέρειες των φορολογικών ανατροπών, όπως και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας θα ανακοινωθούν τις επόμενες δυο εβδομάδες, κατ’ εντολή προφανώς της τρόικας.

Τα φορολογικά μέτρα θα έχουν δραματικές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας καθώς με τη μία θα προκαλέσουν μια απότομη αύξηση στο επίπεδο τιμών κατά 9% τυπικά και στην πράξη πολύ μεγαλύτερη, αν σκεφτούμε πόσες ανατιμήσεις έχουν χωνευτεί μέχρι στιγμής από την αγορά, για να μην επηρεαστούν οι πωλήσεις. Η μείωση του αφορολόγητου θα αυξήσει την συμμετοχή των μισθωτών στα φορολογικά βάρη, έτσι ώστε οι εταιρείες να συνεχίσουν να απολαμβάνουν συντελεστές επιπέδου φορολογικού παραδείσου, ενώ η κατάργηση του ευνοϊκού καθεστώτος για τις παραμεθόριες περιοχές πέρα από τη μείωση του εισοδήματος των κατοίκων τους θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για την παραμονή των κατοίκων σε αυτά τα νησιά και χωριά. Σε ό,τι αφορά τέλος τα δημόσια έσοδα, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ χαμηλότερα των αναμενόμενων. Με μοναδική εξαίρεση τα εισοδήματα των μισθωτών που θα πληρώσουν στο ακέραιο τις νέες άμεσες φορολογικές επιβαρύνσεις, τα υπόλοιπα μέτρα δεν θα αποδώσουν καθώς θα δημιουργήσουν επιπλέον κίνητρα για φοροδιαφυγή. Επιτηδευματίες αλλά και πελάτες πλέον, στον τομέα παροχής υπηρεσιών, όλο και συχνότερα θα συμφωνούν σε μια μειωμένη τιμή με τον όρο να μην κοπεί απόδειξη… Αυτή άλλωστε (η φοροδιαφυγή μαζί με τις ανεδαφικές προβλέψεις) είναι κι η αιτία για τις αποκλίσεις που παρατηρούνται κατά το πρώτο τετράμηνο του έτους στα δημόσια οικονομικά. Ειδικότερα, η υστέρηση των δημοσίων εσόδων κατά 2,81 δισ. ευρώ και η υπέρβαση των πρωτογενών δαπανών κατά 449 εκ. ευρώ. Ως αποτέλεσμα, και παρά την στάση πληρωμών που έχει κηρύξει το δημόσιο στους πιστωτές του ενεργοποιώντας μια βόμβα στα δημόσια οικονομικά με την μετάθεση για το μέλλον ανελαστικών υποχρεώσεων, το έλλειμμα αποκλίνει κατά 1,1 δισ. ευρώ.

Δημοσιονομικά αδιέξοδα: Μείωση μισθών και συντάξεων!

Η χαρά του Τοκογλύφου!

Η τρίτη κατηγορία μέτρων που περιλαμβάνονται στο δημοσιονομικό πλαίσιο αφορά την άμεση μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών όπως για παράδειγμα το επίδομα ανεργίας που θα δίνεται αφού εξετασθούν πρώτα κοινωνικά κριτήρια.

Ήδη οι μειώσεις που έχουν γίνει μέχρι στιγμής είναι αιματηρές και επιδείχθηκαν εν είδει τροπαίου στις διαφάνειες που παρουσίασε ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου στο υπουργικό συμβούλιο της Δευτέρας, όπου ομόφωνα εγκρίθηκαν οι περικοπές – κανένας ΠΑΣΟΚος δηλαδή πλέον δεν είναι αθώος του αίματος που θα τρέξει: «Μείωση δημοσίων συμβάσεων ορισμένου χρόνου: κατά 38% ή 29.500 συμβασιούχοι το 2010. Περικοπές σε ονομαστικούς μισθούς του δημοσίου έως και 15% και έως και 30% στις ΔΕΚΟ με πλαφόν στους μισθούς. Περικοπές σε ονομαστικές συντάξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κατά 10%. Σημαντική συρρίκνωση του Δημοσίου: καθαρή μείωση 82.400 υπαλλήλων το 2010 ή 10% επί του συνόλου». Να γιατί επαίρεται το ΠΑΣΟΚ στους άεργους βιομήχανους και τους οικονομικούς εγκληματίες του ΔΝΤ και της ΕΕ και να γιατί φοβούνται να πιουν καφέ στις πλατείες βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Πέραν της μείωσης μέσου ύψους 35% επί των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων που θα επέλθει το αμέσως επόμενο διάστημα με το ενιαίο μισθολόγιο μέσω της κατάργησης των 99 από τα 102 επιδόματα που δίνονταν μέχρι σήμερα, προβλέπονται οι εξής αλλαγές: Αύξηση εισφοράς υπέρ των ανέργων για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, κατάργηση της ωρίμανσης στους μισθούς του δημόσιου τομέα και αυξημένη παρακράτηση στις συντάξεις μέσω ΛΑΦΚΑ (Λογαριασμός Αλληλεγγύης Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης) από 3% για συντάξεις από 1.401 ευρώ μέχρι και 10%, περικοπές στο εφ’ άπαξ και πολλά άλλα.

Παρά την φτώχεια και την οπισθοδρόμηση που θα ακολουθήσει αν εφαρμοστούν τα εφιαλτικά μέτρα του δημοσιονομικού πλαισίου, τα αδιέξοδα που σχετίζονται με την διαχείριση των δημόσιων οικονομικών θα κορυφωθούν. Την εβδομάδα που μας πέρασε έγινε γνωστό ότι μέχρι τον Μάρτιο του 2012, μέσα στον επόμενο χρόνο δηλαδή, λήγουν ομόλογα και έντοκα γραμμάτια ύψους 41,8 δισ. ενώ την επόμενη εξαετία λήγουν ομόλογα συνολικής ονομαστικής αξίας ύψους 199,3 δισ. ευρώ. Παραφράζοντας τη ρήση του Λαζόπουλου μπορούμε κι εμείς να πούμε ότι “δεν μπορεί θα προσπάθησαν για να κάνουν τα πράγματα τόσο άσχημα”! Μέσα δηλαδή σε έξι χρόνια να πρέπει να αποπληρωθεί το 56% του συνόλου του ελληνικού δημόσιου χρέους, με αποτέλεσμα η αποπληρωμή του να αφήνει ανοιχτό το πεδίο για την άσκηση κάθε είδους εκβιασμών, όπως συμβαίνει με τις ιδιωτικοποιήσεις, και όχι μόνο. Ακόμη χειρότερο είναι το αίτημα που διατύπωσε ο ολλανδός πρωθυπουργός, ο οποίος ζήτησε υποθήκες για να εγκρίνει νέα δανειοδότηση. Απαίτησε δηλαδή “να βάλει χέρι” σε "αερογραμμές, αεροδρόμια, σιδηροδρόμους, ακόμη και εργοστάσια τσιμέντου. Θέλουμε εμπράγματες εξασφαλίσεις" ήταν οι τελευταίες λέξεις στο μήνυμα που έστειλε μέσω του Twitter, φέρνοντας στην επιφάνεα την αδημονία των εκπροσώπων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου να βάλουν χέρι στην ελληνική δημόσια περιουσία.

Απέναντι σε αυτό τον εφιάλτη χωρίς τέλος η μοναδική απάντηση είναι η ανατροπή του Μνημονίου, της πολιτικής λιτότητας και της επίθεσης του κεφαλαίου και η παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους στην προοπτική της διαγραφής του. Στόχος που υπηρετείται και διευκολύνεται με τον λογιστικό έλεγχό του από τη μεριά της κοινωνίας. Πρόκειται για ένα χρέος που έχει ξεπληρωθεί δύο σχεδόν φορές την τελευταία 20ετία, ενώ το διεθνές δίκαιο παρέχει όλα τα απαραίτητα μέσα σε ένα κυρίαρχο κράτος για την παύση πληρωμών αν θέλει να βάλει τα συμφέροντα της κοινωνίας πάνω από τα συμφέροντα των τραπεζιτών.