Κρίση και περιβάλλον.

του ΤΑΚΗ ΚΑΜΠΥΛΗ.

Πολύ γρήγορα δεν κατακάθισε η αύρα της Κοπεγχάγης; Πολύ σύντομα δεν ξαναγύρισε ο καθένας στον τόπο του, στα ζητήματά του; Η υποχώρηση του θέματος της κλιματικής αλλαγής από τη δημόσια ατζέντα είναι εμφανής. Σταμάτησε να συγκινεί; Σημαντικές μεγάλες πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο δεν έχουν καταγραφεί, ώστε να διατηρηθεί ψηλά ο δείκτης ευαισθησίας. Το αντίθετο έχει συμβεί! Μερικές ακραίες προβλέψεις π.χ. για το τέλος του παγετώνα στα Ιμαλάια ή μερικές «άκομψες» παρεμβάσεις στην εσωτερική αλληλογραφία ερευνητών του Πανεπιστημίου East Anglia έδειξαν πως είμαστε μπροστά σε μια, ακόμη μικρή, κρίση αξιοπιστίας των περιβαλλοντικών δογμάτων. Η οικονομική κρίση αναμφίβολα θα δυσκολέψει τα πράγματα, αφού φαίνεται πως στις περισσότερες χώρες το περιβάλλον έχει υποχωρήσει στην κλίμακα προτεραιοτήτων σε σχέση με τη μετανάστευση ή με την εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια.
«Η οικολογία είναι προνόμιο των χορτάτων», έλεγαν στα τέλη του '70 όσοι με καχυποψία έβλεπαν το τότε περιβαλλοντικό τσουνάμι. Ακόμη και σήμερα πολλοί έχουν την αντίληψη πως η ενασχόληση με το περιβάλλον είναι ζήτημα αποκλειστικά των προηγμένων οικονομιών - κοινωνιών, ότι είναι το «παντεσπάνι» του σύγχρονου lifestyle. Η αλήθεια είναι πως, μετά την Κοπεγχάγη, μεγάλες οικολογικές πρωτοβουλίες δεν έχουν ανακοινωθεί, ενώ, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρωζώνη, οι «μετα-τοξικές» συνθήκες ανατρέπουν τις οικολογικές προτεραιότητες. Η διασφάλιση των «κεκτημένων», η αγωνία για την πρόσβαση στην αγορά εργασίας, οι συνθήκες περίθαλψης, τα κύματα των μεταναστών είναι τα νέα ερωτήματα που θέτει η κρίση. Το περιβάλλον υποχωρεί και θα υποχωρεί από το χώρο που είχε στη δημόσια ατζέντα, όχι μόνο στις φτωχές, αλλά και στις πλούσιες χώρες. Στις τελευταίες, λένε χαιρέκακα οι κακές γλώσσες, η αγωνία για το κλίμα θα υποχωρεί αντιστρόφως ανάλογα με την αύξηση της φωτοβολταϊκής ισχύος της Κίνας. Σε λίγο, κάθε δανέζικη ανεμογεννήτρια και κάθε γερμανικό φωτοβολταϊκό θα κατασκευάζεται στην Κίνα. Τον προδότη πολλοί εμίσησαν, την προδοσία ουδείς…