Η διαδρομή που αρχίζει από τον Τυμφρηστό και καταλήγει στο Κρίκελλο είναι από τις ομορφότερες στην Ελλάδα. Τα χρώματα του βουνού Τυμφρηστός, ειδικά έπειτα από βροχή, αποκτούν νέα διάσταση και οι μυρωδιές του βρεγμένου χώματος και του ελάτου σε υποχρεώνουν σε βαθιές εισπνοές Αγνοώντας τη διασταύρωση προς τη σήραγγα που συντομεύει τον δρόμο για το Καρπενήσι, θα φθάσεις στο διάσελο της θέσης Βράχος. Από εδώ αρχίζει η στενή ασφάλτινη διαδρομή προς το Κρίκελλο που ελίσσεται μέσα σε πυκνό δάσος από έλατα, το οποίο απλώνεται σε όλες τις πλαγιές και προς όλες τις κατευθύνσεις επιβάλλοντας το πράσινο μέχρι εκεί όπου φθάνει το βλέμμα. Ύστερα από λίγα χιλιόμετρα, μία πινακίδα δείχνει αριστερά προς το μνημείο της περιοχής, τα Κοκκάλια. Ένας βατός χωματόδρομος οδηγεί ψηλά, σε ένα ξέφωτο του δάσους με εκπληκτική θέα ολόγυρα, όπου βρίσκεται η επιβλητική ψηλή στήλη του ιστορικού γεγονότος. Το 279 μ.Χ. σε αυτό τον τόπο οι Ευρυτάνες και οι Αιτωλοί συνέτριψαν τις ορδές των Γαλατών (!) διακόπτοντας οριστικά την καταστροφική κάθοδό τους. Η περιοχή ονομάσθηκε Κοκκάλια από τα οστά των χιλιάδων νεκρών στρατιωτών και ζώων που κάλυψαν το οροπέδιο και τα γύρω υψώματα. Συνεχίζοντας προς Κρίκελλο, η άγρια ομορφιά της διαδρομής σε κατακλύζει, καθώς στα ανοίγματα του δάσους όπου και να στρέψεις το βλέμμα κάποιο βουνό ή κάποια επιβλητική κορυφή θα γεμίζει τον ορίζοντα. Ακολουθώντας τη γεμάτη στροφές διαδρομή, διακρίνονται αριστερά στο βάθος τα Βαρδούσια (2.495 μ.) και κοντύτερα η Παθούλα και η Σαράνταινα. Λίγο πριν από το Κρίκελλο, δεξιά του δρόμου, βρίσκεται το μνημείο του Άρη Βελουχιώτη. Εδώ είναι ο τόπος όπου ο ΕΛΑΣ έδωσε την πρώτη μάχη εναντίον των Γερμανών. Σύντομα εμφανίζονται οι κόκκινες κεραμοσκεπές των πετρόχτιστων σπιτιών με τα πλατάνια συχνά να απλώνουν τα κλαριά τους μέχρι τα μπαλκόνια. Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 1.120, 31 χλμ. νοτιοανατολικά από το Καρπενήσι. Μπαίνοντας στο Κρίκελλο, στα δεξιά του στενού δρόμου, σε υποδέχονται οι πέντε βρύσες, «τα σωληνάρια», που παγωμένο νερό τρέχει αδιάκοπα από τις πέτρινες κούπες τους. Εντύπωση προκαλεί το πέτρινο, πανέμορφο, κτίριο του δημοτικού σχολείου, το οποίο όμως παραμένει κλειστό αφού - όπως λένε οι ντόπιοι- «οι μόνιμοι κάτοικοι είμαστε περίπου 100 και τα παιδιά αν χρειαστεί πηγαίνουν στο Καρπενήσι, μισή ώρα δρόμο». Στη λιθόστρωτη, πλατανοσκέπαστη πλατεία δεσπόζει ο Άγιος Νικόλαος, μία από τις ωραιότερες καθεδρικές εκκλησίες της Ευρυτανίας, η οποία καταλαμβάνει έκταση 600 τ.μ. Κτίστηκε το 1903 πέτρα- πέτρα από 200 ντόπιους εργάτες, μαζί με 40 Ηπειρώτες χτιστάδες και 300 ζώα που μετέφεραν τα οικοδομικά υλικά από το ποτάμι. Ήταν το καμάρι των τότε 3.000 κατοίκων του. Στις ημέρες μας όμως, χρειάστηκε να γίνουν τσιμεντοενέσεις και να τοποθετηθούν σιδερένια δοκάρια στα θεμέλια, για να αποτραπεί η καταστροφή του από τα υπόγεια τρεχούμενα νερά που παρέσερναν τα θεμέλιά του. Περπατώντας μέσα και γύρω από το χωριό σε μαγεύουν η ηρεμία, το κατάφυτο τοπίο, τα τρεχούμενα νερά και τα βουνά που διασχίζονται από παλιά μονοπάτια της κλεφτουριάς και των καπεταναίων. Καθώς αφουγκράζεσαι τους ήχους που φέρνει ο δροσερός αέρας, γίνεται απόλυτα κατανοητός ο Ευρυτάνας πεζογράφος και ποιητής Ζαχαρίας Παπαντωνίου για το πώς εμπνεύσθηκε και έγραψε τη «Συμφωνία των βουνών».
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ (απο "ΤΑ ΝΕΑ")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου