ΕΛΑΤΟΒΡΥΣΗ – ΒΟ’Ι’ΤΣΑ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ.
Tο γραφικό χωριό Ελατόβρυση βρίσκεται στο βορειότερο τμήμα της ορεινής Ναυπακτίας σε υψόμετρο 800 – 900 μέτρα. Είναι κτισμένο ανάμεσα σε δύο ορμητικούς χειμάρρους, το «Φράγκο» και την «Κόκκινη Μελίστα» που ενώνονται βόρεια του χωριού μεταξύ τους και μετά με το «Βοτσαΐτικο ρέμα» για να συναντήσουν ακόμη βορειότερα τον ποταμό Εύηνο ή «Φίδαρη». Ο πληθυσμός του χωριού είναι 108 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001.Tο όνομα «Βοϊτσά» (στον Πουκεβίλ Voïtza), δόθηκε στο χωριό από Σλάβους που είχαν εποικίσει την ευρύτερη περιοχή κατά το μεσαίωνα και σημαίνει, κατά πάσα πιθανότητα, «τόπος για βόδια». Η «Βοϊτσά» στις 9-9-1927 μετονομάστηκε σε Ελατόβρυση (ΦΕΚ 206/1927). Το νέο τοπωνύμιο οφείλεται στην πηγή «Έλατος» που βρίσκεται νοτιοανατολικά του χωριού.
Η Ελατόβρυση μέχρι το 1914 υπήρξε πρωτεύουσα του τέως Δήμου Οφιονείας (μόνο τους θερινούς μήνες σύμφωνα με το ΦΕΚ 79/7-12-1835) που περιελάμβανε τα εξής χωριά: Γρηγόρι, Κρυονέρια, Καλλονή, Κυδωνιά, Λεύκα, Μανδρινή και Γραμμένη Οξυά. Ο Δήμος πήρε το όνομα του από τους Οφιονείς, φυλή των Αιτωλών, που κατοικούσαν στην περιοχή κατά την αρχαιότητα. Σήμερα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αποδοτίας.
Είναι γενέτειρα του εθνικού ήρωα, οπλαρχηγού Ιωάννη Φαρμάκη και του πρωτοπαλήκαρου του Αθανασίου Διάκου και του Οδυσσέα Ανδρούτσου, Βασίλη Μπούσγου.
Βορειοδυτικά του χωριού βρίσκεται το Μετόχι της Παναγίας. Ήταν μετόχι της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμπελακιώτισσας Ναυπακτίας.
Το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής, βρίσκεται ανατολικά του χωριού. Σε συνέλευση που έγινε στο χώρο του, κατά το δάσκαλο Θεόδωρο Γ. Παπαδογεωργόπουλο, κηρύχθηκε η Επανάσταση στη Δυτική Ρούμελη την 24η ή 25η Μαρτίου 1821. Άλλες σημαντικές εκκλησίες είναι η Αγία Τριάδα στο κέντρο του χωριού, ο Αϊ Θανάσης στην κορυφή, ο Άγιος Γεώργιος και η Παναγούλα βορειοδυτικά και ο Άγιος Χαράλαμπος στο χώρο που παλαιά υπήρχε ο Ναός της Αγίας Τριάδας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το Σχολείο της Ελατόβρυσης. Κάποτε λειτουργούσε με αρχές σημερινού πρότυπου σχολείου, καθώς ήταν ολοήμερο και παρείχε σίτιση στους μαθητές, έργο που αναλάμβαναν εκ περιτροπής οι γυναίκες του χωριού. Επιπλέον, στον προαύλιο χώρο του υπήρχε βοτανικός κήπος όπου τα παιδιά έπαιρναν μαθήματα βοτανικής. Ανατολικά του χωριού σε μια θαυμάσια τοποθεσία γεμάτη έλατα βρίσκεται η πηγή «Έλατος» από την οποία προήλθε το όνομα του χωριού, αναβλύζει άφθονο κρύο νερό και αποτελεί τόπο έλξης των κατοίκων και πολλών επισκεπτών.
1 σχόλιο:
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ
ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ
ΤΟΥ ΛΑΜΠΑΙΪΚΟΥ
Του Κώστα Δημ. Λάμπου
Ε: www.klampos.blogspot.com
Prodial21@gmail.com
Αθήνα, Μάης 2008
1. ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ
Στον αγώνα της σκληρής επιβίωσης δεν τηρούνται ημερολόγια και δεν υπάρχει χρόνος για συστηματικές ιστορικές συζητήσεις που μεταφέρουν πληροφορίες από γενιά σε γενιά, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ορεσίβιους πληθυσμούς, που ζουν από την κτηνοτροφία, η οποία συνεχώς ταξιδεύει από τα καλοκαιρινά , ορεινά «λημέρια», όπου και τα μόνιμα «κονάκια», στα προσωρινά πεδινά «χειμαδιά» του χειμώνα.
Αυτή η πραγματικότητα κάνει τρομερά δύσκολο το έργο της αναζήτησης της «ρίζας» των επιγόνων. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί το αποτολμούν, ωθούμενοι από την ανάγκη να γνωρίζουν τουλάχιστον από πού έρχονται, αφού το μέλλον αόρατο και δεν ξέρουν που πάνε και για να ακριβολογήσουμε δεν ξέρουν που, οι τυφλές δυνάμεις της αγοράς και οι ανοιχτομάτες νομείς της , τους πάνε.
Η ανάγκη να ξεκινήσει κανείς από κάπου να μαζέψει πληροφορίες, να τις ταξινομήσει, να τις αξιολογήσει και να τις συνθέσει σε εικόνα γενεαλογικού δέντρου, αλλά και γενεαλογικού δάσους, οδηγούν στη δημιουργία ενός επιστημονικού κλάδου, της γενεαλογίας, το διεπιστημονικό υπόβαθρο της οποίας συνδιαμορφώνουν επιστήμες όπως η ιστορία , η δημογραφία, η ανθρωπογεωγραφία, η ανθρωπολογία, η αρχαιολογία, η γλωσσολογία, η λογοτεχνία, η ποίηση, η γενετική κλπ, κλπ, αλλά και η μυθολογία, η παράδοση, η λαογραφία, το δημοτικό τραγούδι, η ζωγραφική, τα μουσεία, η φωτογραφία κλπ, κλπ. Στα πλαίσια αυτής της διεργασίας παράγεται ήδη σοβαρό επιστημονικό έργο με τη μορφή βιβλίων, ερευνών-μελετών, άρθρων, ανακοινώσεων κλπ. κλπ., που φέρνουν στην επιφάνεια πληροφορίες από Δημοτολόγια, Ληξιαρχεία και διάφορα άλλα αρχεία, καθώς επίσης και σημαντικά συμπεράσματα από σχετικές θεωρητικές και εφαρμοσμένες έρευνες.
Στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού λειτουργεί ειδικό τμήμα Γενεαλογίας που βοηθάει τέτοιες προσπάθειες με στοιχεία, πληροφορίες και οδηγίες για κάθε ενδιαφερόμενο. Αλλά και στο Διαδίκτυο μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να αναζητήσει σχετικές πληροφορίες σε διευθύνσεις όπως www.genealogy.com,
www.familysearch.org , www.myheritage.gr κλπ. κλπ.
2. ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ
ΤΟΥ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ ΤΩΝ ΛΑΜΠΑΙΩΝ
Η δική μου προσπάθεια σχηματισμού του γενεαλογικού δέντρου των Λαμπαίων, ή τουλάχιστον του κλάδου της δικής μου οικογένειας από την πλευρά των ανιόντων, δηλαδή των προγόνων μου, δεν είναι δουλειά ειδικού και δεν διεκδικεί να χαρακτηριστεί συστηματική. Μπορεί ενδεχομένως να εξελιχθεί προς αυτή την κατεύθυνση, αν κάποιοι από τους φέροντες το επώνυμο Λάμπος προσφέρουν όσες πληροφορίες διαθέτουν σχετικά με την αφετηρία και την εξέλιξη της δικής τους οικογένειας. Φυσικά το έργο της ταξινόμησης, της αξιολόγησης και της ένταξης αυτού του πλήθους των πληροφοριών στο γενεαλογικό δέντρο των Λαμπαίων από κάποια στιγμή και μετά θα απαιτήσει τη συστηματική συνεργασία περισσότερων ενδιαφερόμενων, πράγμα που κάνει σχετικά εύκολο η σύγχρονη τεχνολογία.
3. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΛΑΜΠΟΣ ΣΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ένα από τα άλογα του άρματος του Ήλιου έφερε το όνομα Λάμπος. Αλλά και «ο Λάμπος είναι γιός του Τρώα Λαομέδοντα, πατέρας του Δόλωπα και επώνυμος ήρωας της πόλης Λαμπώνεια, ή Λαμπωνεία στην Τρωάδα» . Επίσης, «ο Λαομέδοντας, βασιλιάς της Τροίας… έχτισε τα τείχη του κάστρου με τη βοήθεια του Απόλλωνα και του Ποσειδώνα, που τους είχε στείλει, για τιμωρία, ο Δίας…Όμως επειδή ο Λαομέδοντας και οι γιοί του αθέτησαν τη συμφωνία με το Δία, για την αμοιβή τους,
ΛΑΟΜΕΔΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ, Πηγή: Ιστορία της αρχαίας Ελλάδας,, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΕΙΜΠΡΙΤΖ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 2007, τόμος 2, τεύχος 17, σελ. 244.
σκοτώθηκαν όλοι από τον Ηρακλή, εκτός από τον Πρίαμο» . Ο Όμηρος στη Ραψωδία Ο΄ της Ιλιάδας, στίχος 525, αναφέρει «…αλλά του Κροίσμου ετρύπησε το στήθος με την λόγχην. Με βρόντο έπεσε και ενώ τον έγδυνεν ο Μέγης, ο Δόλοψ δεινός κονταρομάχος του όρμησε, ο Λαμπετίδης, άνδρα πολεμικότατον, τον είχε σπείρει ο Λάμπος, υιός του Λαομέδοντος των πολεμάρχων πρώτος». «Κατά τη διάρκεια της μάχης γύρω από τα πλοία, ο Μενέλαος, που είχε προκληθεί από τον Έκτορα σε μονομαχία, σκότωσε τον Δόλοπα...» . Κατ’ αυτή την εκδοχή η γενεαλογική σειρά του Λάμπου, του γιού του Βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα, αρχίζει από το ζεύγος Ουρανός-Γη, ακολουθούν τα ζεύγη Κρόνος-Ρέα, Δίας-Ηλέκτρα, Δάρδανος-Αρίσβη, Εριχθόνιος-Αστυόχη, Τρώας-Καλλιρρόη, Ίλος-Ευρυδίκη και καταλήγει στο ζεύγος Λαομέδοντας-Στριμώ, τέκνα των οποίων ήταν ο Τιθωνός, ο Λάμπος, ο Κλυτίος, ο Ικετάονας, ο Πρίαμος, η Ησιόνη, η Κίλλα και η Αστυόχη .
Κατά μία άλλη εκδοχή το όνομα Λάμπος το έφερε και ένας από τους πενήντα γιούς του Αίγυπτου οι οποίοι απαίτησαν και παντρεύτηκαν με το ζόρι τις Δαναΐδες, τις πενήντα κόρες του Δαναού, αδερφού το Αίγυπτου, από τις οποίες και δολοφονήθηκαν, (ο Λάμπος παντρεύτηκε και δολοφονήθηκε από την Ωκυπέτη), κατ’ εντολή του Δαναού, την πρώτη νύχτα του γάμου τους, πλην του Λυγκέα τον οποίο η Υπερμνήστρα δεν τον δολοφόνησε γιατί τη σεβάστηκε και ο οποίος αργότερα τις δολοφόνησε όλες , πλην φυσικά της γυναίκας του της Υπερμνήστρας, μαζί με τον πατέρα τους το Δαναό, εκδικούμενος το θάνατο των αδελφών του .
4. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΛΑΜΠΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η αρχαιότερη μαρτυρία αναφέρεται στον Ολυμπιονίκη στο (Τέθριππο) Λάμπο από τη Μακεδονία, στους Ολυμπιακούς αγώνες του 304 π.χ. . Η επόμενη, γνωστή σε μένα, μαρτυρία, αναφέρεται στο γενάρχη των Λαμπαίων, Αθανάσιο Λάμπο, ο οποίος από το 1750 περίπου βρίσκεται μόνιμα εγκαταστημένος στη Βοϊτσά , σημερινή Ελατόβρυση , που αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αποδοτίας, της ορεινής Ναυπακτίας, προερχόμενος κατά την κρατούσα εκδοχή από το Λάμποβο της περιοχής Αργυροκάστρου. Ο Παπαδογεωργόπουλος μάλιστα, στην ήδη μνημονευθείσα μοναδική ιστορική μελέτη του υποστηρίζει την εκδοχή, ότι ο κυνηγημένος από τους Τουρκαλβανούς Θανάσης επέλεξε ως καταφύγιό του τη Βοϊτσά, όπου και απόκτησε καινούργιο επώνυμο, το Λάμποβος, ως προερχόμενος από το Λάμποβο, το οποίο χάρη ευφωνίας κατάληξε στο Λάμπος .
Ο ίδιος συγγραφέας μας πληροφορεί για τον κλέφτη Αντώνη Λάμπο, που μετά την επανάσταση έγινε αρχιληστής στην περιοχή , γνωστός ως Λαμπαντώνης. Άλλες ιστορικές μαρτυρίες κάνουν λόγο για κάποιο Λάμπο που έπεσε στην Έξοδο του Μεσολογγίου.
Ο Χρήστος Ρέππας στο βιβλίο του, ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, παραθέτει ένα ιδιαίτερης ιστορικής αξίας έγγραφο-διαμαρτυρία δέκα δημογερόντων της ‘Επαρχίας Κραβάρων’, προς την «Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος», μεταξύ των οποίων και ο «μήτρος λάμπος» εκπρόσωπος της Μεγάλης Παλούκοβας Ναυπακτίας.
Από τον σύγχρονο τύπο πληροφορούμαστε πως ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για την Αφρική, λέγεται Ντέϊβιντ Λάμπος. Κορυφαίος πολιτικός της Σερβίας και αντιπρόεδρος της πρώτης κυβέρνησης Κοστούνιτσα λέγεται Μίρολιουμπ Λάμπους. Ένας Βούλγαρος υφυπουργός εξωτερικών υπόγραψε την ελληνοβουλγαρική συμφωνία για τη διάνοιξη της συνοριακής διάβασης μεταξύ Κυπρίνου και Ιβάϊλοβγκραντ το 2006, λέγεται Λάμπος Κουτσούκωφ. Στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής υπάρχουν πολλοί με το επώνυμο Λάμπος. Κάποιοι είναι απόγονοι του Θανάση Λάμπου. Κάποιοι άλλοι γνωρίζουν πως προέρχονται από την περιοχή της Καλαμάτας, μεταξύ των οποίων και ένας γνωστός μουσικός-τραγουδιστής, ο Jim Lampos.
Το επώνυμο Λάμπος το συναντάμε πολύ συχνά στην Αιτωλοακαρνανία (κύρια στην ορεινή Ναυπακτία, στη Μακρυνεία και στην ορεινή Τριχωνίδα), στην Πελοπόννησο (κύρια στην Καλαμάτα) και στη Στερεά Ελλάδα (κύρια στη Λαμία).
Κάποιο βουνό της Πελοποννήσου φέρει το όνομα Λάμπος, όπως και στη Μυτιλήνη υπάρχει η τοπωνυμία «Μύλοι Λάμπου».
Το συμπέρασμα είναι πως το Λάμπος από την ελληνική μυθολογία περνάει στην αρχαία ιστορία, φτάνει μέχρι τις μέρες μας, απαντάται ως όνομα και κυρίως ως επώνυμο και είναι διάσπαρτο σε όλα τα Βαλκάνια και στη Διασπορά (κύρια στην Αμερική).
5. ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Με δεδομένα ότι :
1.Ο Θανάσης Λάμπος εγκαταστάθηκε, περίπου το 1750, μόνιμα στη Βοϊτσά, όπου παντρεύτηκε και δημιούργησε οικογένεια, η οποία καταγράφεται ιστορικά ως μία από τις 13 οικογένειες που ξανάχτισαν το χωριό μετά από την πλήρη καταστροφή του από Τουρκαλβανούς, γύρω στα 1765 .
2. Στα χρόνια της επανάστασης του 1821 υπάρχουν στο χωριό πολλές οικογένειες με το επώνυμο Λάμπος και σταδιακά εμφανίζονται συνεπώνυμες οικογένειες και στα άλλα χωριά της ορεινής Ναυπακτίας, εξαιτίας της μετακίνησης των νέων αντρών από τα φτωχά στα λιγότερο φτωχά χωριά για δουλεία, ως «παραγιοί» ή «ψυχοπαίδια» και «σώγαμπροι», όπου και τελικά τις περισσότερες φορές ρίζωναν και δημιουργούσαν τις δικές τους οικογένειες.
3. Με την εμφάνιση του νεοελληνικού κράτους, που αρχίζει, αργά αλλά σταθερά, η αποσύνθεση του «Ελληνικού Ορεινού Χωριού», γιατί οι πληθυσμοί τους αναζητούν, ως αγρότες, κτηνοτρόφοι, αγρεργάτες, ξυλουργοί κλπ, καλύτερους όρους ζωής στους εύφορους κάμπους της Αιτωλοακαρνανίας, της Φωκίδας, της Φθιώτιδας, αλλά και της Πελοποννήσου και της Θεσσαλίας., φυσικό είναι να συμπεριφέρθηκαν με τον ίδιο τρόπο και οι δεκάδες ή ακόμα και εκατοντάδες οικογένειες των απογόνων του Θανάση Λάμπου, που είχαν αναπτυχθεί σε όλα τα Κλεφτοχώρια, ή Ελευθεροχώρια της ορεινής Ναυπακτίας.
4. Τις επόμενες δεκαετίες του 19ου και ολόκληρο τον 20ο αιώνα η κινητικότητα του πληθυσμού διευκόλυνε τη διασπορά των Λαμπαίων σε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά και λόγω των αλλεπάλληλων μεταναστευτικών κυμάτων και στον υπόλοιπο κόσμο, κύρια Αμερική και Αυστραλία.
Τα παραπάνω δεδομένα επιτρέπουν να κάνουμε την υπόθεση εργασίας, σύμφωνα με την οποία το επώνυμο Λάμπος στη σύγχρονη Ελλάδα πρωτοεμφανίζεται στη Βοϊτσά, σήμερα λέγεται Ελατόβρυση, Ναυπακτίας και από ‘κει διαχέεται σταδιακά στην υπόλοιπη χώρα.
Αυτή η υπόθεση εργασίας μπορεί:
1. Να επαληθευτεί πλήρως εφόσον δεν βρεθούν ιστορικά έγκυρα στοιχεία που να αποδείχνουν την προγενέστερη χρονολογικά ύπαρξη του επώνυμου Λάμπος σε άλλη περιοχή της Ελλάδας.
2. Να επαληθευτεί μερικώς εφόσον βρεθούν έγκυρα ιστορικά στοιχεία προγενέστερης ύπαρξης του επωνύμου Λάμπος σε άλλη περιοχή της χώρας, που δεν θα συνδέεται με τη γενεαλογική σειρά του Θανάση Λάμπου και
3. Να ανατραπεί πλήρως εφόσον βρεθούν έγκυρα ιστορικά στοιχεία που θα αποδείχνουν πως ο Θανάσης Λάμπος είναι απόγονος κάποιου άλλου Λάμπου από άλλη περιοχή.
6. ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΧΗ ΘΑΝΑΣΗ ΛΑΜΠΟΥ
Για την οικογένεια του Θανάση Λάμπου διαθέτουμε τα παρακάτω στοιχεία:
1. Ότι ήρθε μόνος του από άλλη περιοχή, ήταν ενήλικας και εγκαταστάθηκε στη Βοϊτσά γύρω στο 1750, όπου και « σε λίγο καιρό παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια αρκετή κατά την παράδοση» .
2. Ότι ήταν μεταξύ των δεκατριών οικογενειών που επανίδρυσαν, περί το 1765, το καταστραμμένο από τους Τουρκαλβανούς χωριό.
3. Ότι «έκανε και αρσενικά παιδιά φαίνεται από το γεγονός ότι μετά την απελευθέρωση υπήρχαν πολλές οικογένειες Λαμπαίων στο χωριό» .
4. Ότι μεταξύ «1790-1795 πάντρεψε το κορίτσι του με τον καινούργιο επίσης κάτοικο του χωριού Γεώργιο Ντρίβα, μετονομασθέντα κατόπιν σε Μυλωνά , από το επάγγελμά του» .
Δεν υπάρχουν, ή δεν είναι σε μένα γνωστά στοιχεία για την εξέλιξη της γενεαλογικής σειράς του Θανάση Λάμπου κατά την περίοδο μεταξύ 1750 και 1836, χρονιά κατά την οποία άρχισε η επίσημη καταγραφή των γεννήσεων στο Ληξιαρχείο και του πληθυσμού του χωριού στα Δημοτολόγιά του.
Στον πίνακα που ακολουθεί καταγράφεται η γενεαλογική σειρά του Θανάση Λάμπου από το 1836 μέχρι το 1935, σύμφωνα με στοιχεία που είχε την καλοσύνη να θέσει στη διάθεσή μου ο πρώην Πρόεδρος του χωριού κ. Γιώργος Τσιώτας, όταν το 2002(;), εγώ και ο γιός μου Δημήτρης-Νικόλας επισκεφθήκαμε το χωριό.
Στοιχεία για τη μετέπειτα περίοδο δεν βρήκα και ο πιθανότερος λόγος φαίνεται να είναι το γεγονός ότι ο περισσότερος πληθυσμός του είχε αρχίσει από δεκαετίες να μετακινείται για μόνιμη εγκατάσταση σε πεδινούς οικισμούς, πράγμα που οδήγησε το χωριό στη διάλυσή του, οπότε και σταδιακά έπαψε να λειτουργεί ως Κοινότητα ή Δήμος, με Ληξιαρχεία και Δημοτολόγια. Σήμερα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αποδοτίας, με ελάχιστους κατοίκους το χειμώνα, αλλά αρκετούς παραθεριστές το καλοκαίρι.
Μια προσεκτική ματιά στον παρακάτω πίνακα αποκαλύπτει πως κάποιοι που καταγράφονται στο Δημοτολόγιο της Βοϊτσάς ως αρχηγοί οικογενειών δεν φέρονται γραμμένοι και στο Μητρώο Αρένων του τοπικού Ληξιαρχείου, πράγμα που σημαίνει πως γεννήθηκαν κατά την περίοδο του έτους που οι οικογένειές τους βρίσκονταν στα «χειμαδιά», όπου προφανώς και δηλώνονταν στις από το Νόμο προβλεπόμενες προθεσμίες, στα κατά τόπους Ληξιαρχεία.
Μια ακόμα παρατήρηση που θα είχε, νομίζω, σημασία να προσέξουμε, είναι αυτή που δείχνει πως η γενεαλογική γραμμή του Θανάση Λάμπου έδωσε:
α. Στην εκατονταετία 1836-1936, τριάνταεφτά (37) αγόρια γεννημένα στη Βοϊτσά.
β. Αν σε αυτά προσθέσουμε άλλα τόσα περίπου κορίτσια, τότε ο αριθμός τους φτάνει τα εβδομήντατέσσερα (74).
γ. Σε αυτό το σύνολο, λογικό είναι να προσθέσουμε , κατά μια αναλογική προσέγγιση, άλλα πενήντα (50) τέκνα που, κατά την ίδια περίοδο, γεννήθηκαν στα «χειμαδιά» και καταγράφηκαν εκτός Βοϊτσάς.
δ. Αλλά και εκείνα που γεννήθηκαν στο χωριό κατά την εξηντάχρονη περίοδο, από το 1765 μέχρι το 1835, που δεν υπήρχαν υπηρεσίες καταγραφής και δεν υπάρχουν στοιχεία και τα οποία με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς δεν πρέπει να ήταν λιγότερα από είκοσι (20).
ε. Στην ίδια γενεαλογική γραμμή του Θανάση Λάμπου θα πρέπει να συνυπολογιστούν και όσα τέκνα γεννήθηκαν εκτός Βοϊτσάς και καταγράφτηκαν αλλού, ως Λαμπαίϊκη Διασπορά, από γονείς που προέρχονταν από τη γενεαλογική γραμμή του Θανάση Λάμπου, αλλά εγκατάλειψαν οριστικά τη Βοϊτσά για να ζήσουν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και του πλανήτη, για το πλήθος των οποίων, φυσικά δεν υπάρχουν στοιχεία, αλλά μπορεί , με τη σύνθεση της αριθμητικής και της γεωμετρικής προόδου, να φτάνουν σε κάμποσες χιλιάδες, που έχουν κοινή τους ρίζα το γενάρχη Θανάση Λάμπο.
ΠΙΝΑΚΑΣ 1. ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΛΑΜΠΟΥ (1836-1936) (Κενό κουτάκι σημαίνει πως δεν υπάρχουν στοιχεία)
Α/Α ΕΠΩΝΥΜΟ ΟΝΟΜΑ ΟΝΟΜΑ ΠΑΤΕΡΑ ΕΤΟΣ/ΤΟΠΟΣ
ΓΕΝΝΗΣΗΣ
ΤΟΠΟΣ
ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΕΤΟΣ
ΘΑΝΑΤΟΥ
1 ΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ 1730;/ΛΑΜΠΟΒΟ; ΒΟΪΤΣΑ
2 (ΤΕΚΝΑ Θ.Λ.) ΘΑΝΑΣΗΣ ;/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
3 (ΕΓΓΟΝΙΑ Θ.Λ.) ;/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
4 (ΔΙΣΕΓ/ΝΑ Θ.Λ.) ;/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
5 ΛΑΜΠΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ 1836/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
6. ΛΑΜΠΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1844/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
7 ΛΑΜΠΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 1849/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
8 ΛΑΜΠΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 1867/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
9 ΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 1870/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
10 ΛΑΜΠΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 1871/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
11 ΛΑΜΠΟΣ ΕΠΑΜ/ΝΤΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ 1880/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
12 ΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 1884/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
13 ΛΑΜΠΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 1884/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
14 ΛΑΜΠΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1887/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
15 ΛΑΜΠΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 1889/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
16 ΛΑΜΠΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1890/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
17 ΛΑΜΠΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΙΩΑΝΝΗΣ 1892/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
18 ΛΑΜΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1893/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
19 ΛΑΜΠΟΣ ΦΩΤΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1899/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
20 ΛΑΜΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1900/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ 1900;
21 ΛΑΜΠΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ 1900/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ 1900;
22 ΛΑΜΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1901/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
23 ΛΑΜΠΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ 1901/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
24 ΛΑΜΠΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1902/ΒΟϊΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
25 ΛΑΜΠΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ 1904/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
26 ΛΑΜΠΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 1904/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
27 ΛΑΜΠΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1904/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΊΤΣΑ
28 ΛΑΜΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 1907/ΒΟΪΤΣΑ ΒΟΪΤΣΑ
29 ΛΑΜΠΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 1908/ΒΟΪΤΣΑ
30 ΛΑΜΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 1910/ΒΟϊΤΣΑ
31 ΛΑΜΠΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ 1911/ΒΟΪΤΣΑ
32 ΛΑΜΠΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 1912/ΒΟΪΤΣΑ
33 ΛΑΜΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΠΑΜ/ΝΤΑΣ 1918/ΒΟΪΤΣΑ ΓΑΒΑΛΟΥ 1995
34 ΛΑΜΠΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ 1928/ΒΟΪΤΣΑ
35 ΛΑΜΠΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ 1930/ΒΟΪΤΣΑ
36 ΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ 1933/ΒΟΪΤΣΑ
37 ΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 1936/ΒΟΪΤΣΑ
38 ΛΑΜΠΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 1939/ΓΑΒΑΛΟΥ ΑΘΗΝΑ
Δημοσίευση σχολίου