Δυστυχώς ένα νέο παιδί έχασε την ζωή του επειδή δεν είχε να πληρώσει ένα εισιτήριο για το τρόλεϊ, οπότε τι μένει να σχολιάσει κανείς για την Ελλάδα του Μνημονίου, παρά μόνο ότι σαν λαός είμαστε άξιοι της μοίρας μας! Δεν αρκεί να εκφράζουμε την θλίψη μας. Δεν πρέπει να κρύβουμε την οργή μας. Πρέπει να πιστέψουμε στους εαυτούς μας: Ας μην ρωτάμε πως μπορεί να αλλάξει ο κόσμος! Εμείς είμαστε ο κόσμος!
Δε θέλω να σου πω λόγια μεγάλα
παγώνει μες στο στήθος μου η φωνή
μικρό μου ανθρωπάκι σε μια γυάλα
ποιος να φωνάξει πια και τι να πει
Δεν έχω να σου πω λόγια μεγάλα
έχουνε όλα ειπωθεί από καιρό
μα τίποτε δεν άλλαξε εδώ πέρα
αν ήταν θα το ξέραμε και οι δυο
Άνθρωπε ανθρωπάκι μου μικρό
στο ίδιο ανέκδοτο και εγώ
μες στης σιωπής σου το θαλάμι
Από το διπλανό κελί
ένα μονάχα θα σου πω
και ας το πάρει το ποτάμι
Άνθρωπε ανθρωπάκι μου μικρό
μην περιμένεις πια εδώ
κανείς δε θα ‘ρθει να σε σώσει
Ένα μονάχα θα σου πω
ό,τι δεν πάρεις μοναχός
κανείς δε θα ‘ρθει να στο δώσει
Δεν έχω να σου πω λόγια μεγάλα
έχουν όλα ειπωθεί χίλιες φορές
ο κόσμος δεν αλλάζει με κουβέντες
δεν άλλαξε ποτέ με προσευχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου