Η τρόικα και η ...Deutsche Bank!

Πίσω από το «βέτο» της Τρόικας και το «πάγωμα» της δρομολογούμενης συγχώνευσης μεταξύ της Εθνικής Τράπεζας και της Eurobank κρύβεται ο φόβος να επαναληφθεί η εμπειρία της Κύπρου, υποστηρίζει σε δημοσίευμά του το γερμανικό περιοδικό Spiegel.

Οι μεγάλες τράπεζες είναι κίνδυνος, αυτό έδειξε τις τελευταίες εβδομάδες η δραματική διάσωση της Κύπρου, η οποία βρήκε τον μπελά της εξαιτίας του διογκωμένου χρηματοπιστωτικού της τομέα γράφει το Spiegel, σε δημοσίευμα του για το πάγωμα της συγχώνευσης Εθνικής και Eurobank.

Το γερμανικό περιοδικό αναφέρεται στο χρονικό της υπόθεσης τονίζοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση σχεδίαζε να συγχωνεύσει τις τράπεζες, σχέδιο που σταμάτησε η Τρόικα, παρόλο που, όπως επισημαίνει το περιοδικό, μέχρι τώρα οι διεθνείς δανειστές είχαν υποστηρίξει ρητά την ενοποίηση του ελληνικού τραπεζικού κλάδου.

Σύμφωνα με το περιοδικό, η προτεινόμενη συγχώνευση θα δημιουργούσε μια τράπεζα με καταθέσεις περίπου 170 δισ. ευρώ – ποσό που ισοδυναμεί με το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας. «Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην εμπειρία της Κύπρου. Ο τραπεζικός της τομέας έφτασε να έχει πριν την κατάρρευση επτά φορές το μέγεθος της οικονομίας.»

«Αν η ελληνική οικονομία δεν ανακάμψει σύντομα και υπάρξουν περισσότερες αθετήσεις σε πληρωμές δανείων, τότε οι κεφαλαιακές ανάγκες των εγχώριων τραπεζών θα αυξηθούν. Γι' αυτό και η συνολική βοήθεια που προβλέπεται φτάνει τα 50 δισ. Ευρώ - ένα ποσό που μπορεί να μην επαρκεί για τη διάσωση ενός τραπεζικού κολοσσού. Αυτό οδηγεί την Τρόικα να αποφασίσει χωριστή ανακεφαλαιοποίηση 15 δισ. ευρώ και να συνεχίσουν ως ανεξάρτητα ιδρύματα», σημειώνει το Spiegel.

Βέβαια, όπως γράφει το περιοδικό, η απόφαση κατά της συγχώνευσης συντηρεί την υποψία ότι σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, θα μπορούσε η λύση να δοθεί στο πρότυπο της Κύπρου κι έτσι δημιουργούνται ερωτήματα για το αν οι καταθέτες θα κληθούν και πάλι να συμβάλουν. «Η ανησυχία αυτή έφτασε την ελληνική κυβέρνηση για αυτό και η δήλωση Στουρνάρα αμέσως μετά το ναυάγιο της συμφωνίας: «Οι καταθέσεις των τραπεζών είναι απολύτως ασφαλείς». Το πόσο ασφαλείς όμως είναι οι καταθέσεις όχι μόνο των Ελλήνων αλλά τελικά και όλων των Ευρωπαίων καταθετών έχει πρωτίστως να κάνει με το πόσο ασφαλές είναι το ίδιο το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα της Ευρώπης: κι αν λάβουμε υπόψη τις τελευταίες αποκαλύψεις που αφορούν την Deutsche Bank τα πράγματα μάλλον είναι άσχημα...

Οπως αποκάλυψαν οι Financial Times, υπό έρευνα έθεσε η γερμανική Κεντρική Τράπεζα (Bundesbank) την Deutsche Bank για να εξακριβωθεί αν κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007/08 που διέλυσε το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ, έκρυψε ζημίες σε πιστωτικά παράγωγα αξίας περίπου 12 δισ. δολαρίων. Σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, αν οι ισχυρισμοί αληθεύουν τότε η απάτη της γερμανικής τράπεζας βοήθησε την κυβέρνηση της Μέρκελ στην αποφυγή ενός ενδεχόμενου σχεδίου διάσωσης των γερμανικών Τραπεζών.

Οι ερευνητές της Bundesbank θα έρθουν σε επαφή με όλους τους εργαζομένους και τα ανώτερα στελέχη που είχαν γνώση των συναλλαγών της τράπεζας σε σύνθετα πιστωτικά παράγωγα από το 2006 μέχρι το 2009. Η ίδια η Deutsche Bank αρνείται τους ισχυρισμούς χαρακτηρίζοντάς τους παλιούς και υποστηρίζει ότι έχουν ελεγχθεί στο παρελθόν από νομική εταιρεία η οποία απέδειξε ότι δεν έχουν καμία βάση. Σύμφωνα με τους Financial Times,  οι καταγγέλλοντες είναι τρεις εργαζόμενοι της τράπεζας που απευθύνθηκαν χωριστά στη γερμανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και υποστήριξαν ότι κατά τη διάρκεια της αναταραχής στις πιστωτικές αγορές την περίοδο 2007-2009, η Deutsche Bank απέφευγε να καταγράψει τις απώλειες που υπέστη λόγω της επιδείνωσης της αγοράς. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, οι απώλειες αυτές ενδεχομένως να φτάνουν μέχρι και τα 12 δισ. δολάρια. Το 2009 δημοσιοποιήθηκε έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία είχε δανείσει σχεδόν 1,5 τρισ. δολάρια στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ιταλία. Στην αρχή της κρίσης, το 30% των συνολικών δανείων προς τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα αυτών των κρατών προέρχονταν από γερμανικές τράπεζες. Η έκθεση της Γερμανίας σε τέτοια δάνεια είχε εκτιναχθεί στο 15% του ΑΕΠ της. Τι να έγιναν όλα αυτά τα "τοξικά" παράγωγα; Κάτω από πιο χαλί να βρίσκονται άραγε κρυμμένα; Επειδή πλέον οι εξελίξεις τρέχουν ραγδαία, μάλλον δεν θα αργήσουμε να το μάθουμε κι αυτό- το θέμα είναι ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό: αλλά και αυτό μάλλον το ξέρουμε ήδη-έτσι δεν είναι;