Η μεγάλη απάτη των αιολικών πάρκων οδηγεί σε ενεργειακή ομηρία!

The great wind delusion has hijacked our energy policy!

Άρθρο του Christopher Booker για την εφημερίδα "Telegraph". 

Σε ελεύθερη απόδοση για να μπορεί να γίνει κατανοητό και από τους Έλληνες Ιθύνοντες.

Η Βρετανία θα πρέπει να εγκαθιστά 10 ανεμογεννήτριες τη μέρα, κάθε μέρα επί οκτώ συνεχόμενα χρόνια ώστε να καλύψει τους στόχους που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας!!!  

Όποιος εντυπωσιάστηκε από την αποτελεσματικότητα με την οποία η Βρετανία διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο, ταυτόχρονα θα πρέπει να προβληματισθεί κι από την άκρως αντίθετη εικόνα που εμφανίζει η βρετανική ενεργειακή πολιτική: εξ ολοκλήρου επικεντρώνεται κυρίως στην αυταπάτη πως μπορεί να εξασφαλιστεί επαρκής ηλεκτροδότηση αν εγκατασταθούν δεκάδες χιλιάδες περισσότερες ακόμη ανεμογεννήτριες στα Βρετανικά Νησιά εντός των επόμενων οκτώ ετών. Την περασμένη εβδομάδα και ενώ διαρκούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι "λειτουργούσες" 3.500 ανεμογεννήτριες της Βρετανίας συνείσφεραν μόνο 12 μεγαβάτ (MW) από τα 38.000 MW ηλεκτρικής ενέργειας που εκείνη την χρονική στιγμή καταναλώνονταν στην Βρετανία. (Η National Electrical Testing Association-NETA, η οποία και καταγράφει τα επίσημα στατιστικά στοιχεία ηλεκτρικής ενέργειας, καταχώρησε στην στατιστική της την συμμετοχή των αιολικών πάρκων στην ηλεκτροδότηση της Χώρας την δεδομένη στιγμή  ως "0,0 τοις εκατό").

Πέρασαν σχεδόν 10 χρόνια από τότε που για πρώτη φορά τονίστηκε το πόσο τρελός θα πρέπει να θεωρηθεί όποιος θέτει στο κέντρο της ενεργειακής πολιτικής την αιολική ενέργεια. Εκείνη την χρονική στιγμή βέβαια οι εξαγγελίες της τότε Κυβέρνησης φάνταζαν απλά ως καθαρό ευχολόγιο αλλά σήμερα οι εξαγγελίες της τωρινής Κυβέρνησης πως κατά μέσο όρο, θα παράγονται 12.300 MW από τις "ανανεώσιμες πηγές ενέργειας" το 2020, αποδεικνύονται τουλάχιστον  παραληρηματικές.

Τα πάντα που αφορούν την αιολική ενέργεια βασίζονται στην "απάτη". Δεν υπάρχει κανένας υλικός τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαν να οικοδομηθούν έστω και ένα μικρό ποσοστό από τον συνολικό αριθμό των απαιτούμενων 30.000 ανεμογεννητριών για να επιτευχθεί ο στόχος που θέτει η Κυβέρνηση. (Αλλά και να υπήρχε τρόπος δεν θα υπήρχε ...χώρος). Εξάλλου καθώς οι απάνεμες ημέρες την περασμένη εβδομάδα απέδειξαν, θα πρέπει ταυτόχρονα να οικοδομηθούν εκατοντάδες ηλεκτροπαραγωγικών σταθμών φυσικού αερίου μόνο και μόνο για να παρέχουν εξασφάλιση σταθερότητας στο ηλεκτρικό σύστημα (back-up) για όλες τις φορές που ο άνεμος δεν φυσά με τη σωστή ταχύτητα: οι ανεμογεννήτριες σταματούν όταν δεν φυσάει αρκετά ή όταν φυσάει πάρα πολύ. Αλλά, όπως όλο και περισσότεροι και πιο έγκριτοι αναλυτές επισημαίνουν, οι υπουργοί και οι υπάλληλοι του Υπουργείου Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (DECC) φαίνεται να ζουν εκτός επαφής με την πραγματικότητα, χωρίς καμία πρακτική κατανόηση του ακόμη και για το πώς παράγεται και το τι είναι η ηλεκτρική ενέργεια, και για τον ρόλο που παίζει στην οικονομική ζωή της Χώρας.

Η τελευταία προσπάθεια για να επανέλθουν σε επαφή με την πραγματικότητα οι ιθύνοντες του Υπουργείου Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και για να αντιμετωπίσουν την δύσκολη κατάσταση όσον αφορά τον Ενεργειακό Τομέα στην οποία βρίσκεται πλέον η Βρετανία,  γίνεται από τον καθηγητή Gordon Hughes, πρώην ανώτερο σύμβουλο της Παγκόσμιας Τράπεζας στον τομέα της ενέργειας και σήμερα καθηγητή Οικονομικών στο Εδιμβούργο, του οποίου οι θέσεις για τα "Οικονομικά των Αιολικών" έχουν ήδη δημοσιευθεί και έχουν παγκοσμίως απήχηση. Πιο συγκλονιστικό εύρημα στην μελέτη του Καθηγητή είναι ότι η επιδίωξη του στόχου για την μείωση των εκπομπών CO2 της Βρετανίας κατά 80 τοις εκατό μέχρι το 2050 - θα κοστίσει κοντά σχεδόν 124 δισεκατομμύρια £ μέχρι το 2020, ή περίπου 5.000 £  για κάθε νοικοκυριό στη Βρετανία: όχι μόνο να τοποθετηθούν δεκάδες χιλιάδων παράλογα επιδοτούμενων ανεμογεννητριών, αλλά και για τους εκατοντάδες σταθμούς φυσικού αέριου που απαιτούνται για την παροχή back-up στο σύστημα λόγω ακριβώς των ανεμογεννητριών. Για να εξασφαλιστεί η ίδια ποσότητα ενέργειας μόνο από μονάδες φυσικού αερίου κλειστού κύκλου θα κόστιζε μόνο 13 δισεκατομμύρια £, δηλαδή μόλις το ένα δέκατο το πολύ (!!!).

Επιπλέον, όπως εξηγεί ο καθηγητής Hughes στην εμπεριστατωμένη μελέτη του, η διαλείπουσα λειτουργία των εφεδρικών μονάδων φυσικού αερίου προκειμένου να καλύψουν το κενό σταθερότητας στο ηλεκτρικό δίκτυο που προκαλούν τα αιολικά πάρκα οδηγεί και στην αναποτελεσματική λειτουργία τους, και τελικά στην αύξηση των εκπομπών CO2! Πράγμα που σημαίνει πως θα έχουν ξοδευτεί άσκοπα τα χρήματα του Βρετανικού Λαού! Η πιθανότητα βέβαια ότι όλα αυτά να γίνουν κατανοητά από τους υπευθύνους της Βρετανικής Ενεργειακής Πολιτικής μπορεί να γίνει αντιληπτή από το γεγονός ότι ο πρόεδρος της ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για την Ενέργεια είναι ο Tim Yeo, για τον οποίο πρόσφατα αποκαλύφθηκε πως κέρδισε περισσότερο από 100.000 £ από τις επιχειρήσεις που ασχολούνται με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Όταν ο βουλευτής Peter Lilley έθεσε τα στοιχεία του καθηγητή Hughes στη Βουλή των Κοινοτήτων, ο υπουργός Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Charles Hendry, προσβλητικά του αφαίρεσε τον λόγο από την συνεδρίαση λέγοντας ότι δεν συμφωνεί με τον καθηγητή  Hughes και προσθέτοντας: "αλλά ούτε και η Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή". Ο νέος πρόεδρος αυτής της επιτροπής είναι ο λόρδος Deben του οποίου οι διάφορες "προσοδοφόρες" δραστηριότητες που σχετίζονται με την "Πράσινη Ανάπτυξη" περιλαμβάνουν και την προεδρία στην εταιρεία Forewind, μια διεθνής κοινοπραξία που σχεδιάζει το μεγαλύτερο υπεράκτιο αιολικό παρκο στον κόσμο, με χιλιάδες ανεμογεννήτριες,στην θαλάσσια περιοχή Dogger Bank.

Είναι  προφανές πως οι υπεύθυνοι της βιομηχανίας της Αιολικής Ενέργειας έχουν καταφέρει να "καταλάβουν" όλα τα ανώτερα επίπεδα χάραξης της ενεργειακής πολιτικής στην Χώρα αλλά και στην Ευρώπη! Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η προδιαγεγραμμένη οικονομική καταστροφή της Βρετανίας λόγω της ενεργειακής πολιτικής που ακολουθείται θα ήταν μια καλά οργανωμένη αντιπολίτευση από μεγάλο αριθμό των εκλεγμένων αντιπροσώπων του Βρετανικού Λαού στο Κοινοβούλιο. Αλλά το "λόμπι" της Αιολικής Ενέργειας ελέγχει και αυτόν τον θεσμό της Δημοκρατίας. Πολλοί βουλευτές ίσως δεν είναι απαραίτητα οικονομικά διαπλεκόμενοι με την "Πράσινη Ανάπτυξη" αλλά είναι σίγουρα επηρεασμένοι από την καθαρά ελεγχόμενη προπαγάνδα περί αυτής! Και για αυτό πλέον φαντάζει δύσκολο και ίσως να είναι και αδύνατο να στραφεί η χάραξη της Βρετανικής Ενεργειακής Πολιτικής προς άλλη κατεύθυνση και τουλάχιστον σε επαφή με την πραγματικότητα και όχι βασιζόμενη στις "αυταπάτες του αέρα"!