«Ο Ασπροπάρης (ευτυχώς!) άργησε μια μέρα»...

Ευτυχώς που ο Ασπροπάρης είναι μεταναστευτικό πουλί και έρχεται από την Αφρική στην Ελλάδα στα τέλη Μαρτίου, και έτσι ένα από τα ελάχιστα ζευγάρια της Θράκης και της Ελλάδας γλίτωσαν από βέβαια δηλητηρίαση.

Πριν δυο εβδομάδες υπήρξε ενημέρωση προς το WWF, από κάτοικο της περιοχής στη κοιλάδα Φιλιούρι, στα Νέα Σάντα στις Σάπες του νομού Έβρου, ότι το χειμώνα είχαν χρησιμοποιηθεί δηλητηριασμένα δολώματα πολύ κοντά στη φωλιά ενός Ασπροπάρη για την πιθανή εξόντωση λύκου. Τα δολώματα έκαναν "καλά" (!!!) τη δουλειά τους και άφησαν πίσω τους νεκρά  σε κοντινή απόσταση τέσσερα σκυλιά, δύο λύκους και δύο γύπες.

...μόνον τα φτερά του όρνιου απέμειναν στη στάση που πέθανε!

Η ομάδα του WWF με επιτόπια έρευνα βρήκε στο σημείο ένα όρνιο που είχε πεθάνει πολλούς μήνες πριν, καθώς τα μόνα που είχαν απομείνει από αυτό ήταν τα φτερά και τα κόκαλά του. Η θέση του νεκρού ζώου ήταν μόλις 1500 μέτρα από τη φωλιά του ασπροπάρη που κατέφθασε στις αρχές του Απρίλη και έως και σήμερα φωλιάζει επιτυχώς μαζί με το μικρό του.

Στάθηκε τυχερός λοιπόν ο συγκεκριμένος Ασπροπάρης που τα δηλητηριασμένα δολώματα τοποθετήθηκαν στην επικράτειά του αρκετό καιρό πριν αυτός επιστρέψει στην περιοχή…

Ωστόσο, δεν είναι τόσο τυχεροί όλοι οι ασπροπάρηδες, διότι τα δηλητηριασμένα δολώματα είναι μια πρακτική που συναντάμε καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ανάλογα με το στόχο τους, χρησιμοποιούνται από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, όπως κτηνοτρόφοι, κυνηγοί και αγρότες για την εξόντωση λύκων, αρκούδων, αλεπούδων, ασβών και σκυλιών σε διάφορες εποχές του έτους.

Η χρήση δολωμάτων για την εξόντωση θηρευτών ή «ζημιογόνων» ζώων είναι παράνομη, όμως χρόνιες βασικές ελλείψεις στη πρόληψη, φύλαξη και πάταξη του φαινομένου οδηγούν σπάνια και προστατευόμενα είδη σε εξαφάνιση.

Για το περιστατικό που αναφέρουμε δεν είχε σχηματιστεί ποτέ καταγγελία στις αρμόδιες υπηρεσίες όταν συνέβη και έτσι παρέμεινε «αφακέλωτο» με μόνες μαρτυρίες ένα νεκρό όρνιο και την αναφορά ενός ντόπιου κατοίκου.

Δυστυχώς αυτή είναι και η κατάληξη των περισσοτέρων περιστατικών δολωμάτων με αποτέλεσμα αφενός να μη πραγματοποιούνται νόμιμες διαδικασίες περισυλλογής νεκρών ζώων και τοξικολογικές αναλύσεις και αφετέρου ο αριθμός των άγριων ζώων και πουλιών που χάνονται κάθε φορά να παραμένει ακαθόριστος, αν όχι άγνωστος.