Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κάλεσε την Ισπανία να παρουσιάσει ένα "σαφές και συγκροτημένο" πρόγραμμα ...μεταρρυθμίσεων, μία εβδομάδα μετά την ανακοίνωση για παροχή ευρωπαϊκής βοήθειας στις ισπανικές τράπεζες, στην οποία το ΔΝΤ θα έχει ρόλο επιτηρητή (!). Υπογραμμίζοντας ότι η βοήθεια αυτή μπορεί να ανέλθει στο ποσό των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, το ΔΝΤ σημειώνει ότι «θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα πλήρες σύνολο μεταρρυθμίσεων σε άλλους τομείς», όπως την άμεση αύξηση του ΦΠΑ, την μείωση του μισθολογικού κόστους και τις απολύσεις στο Δημόσιο, προκειμένου «να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στην ισπανική οικονομία και να επανέλθει η οικονομία στο δρόμο της ανάπτυξης, της ενίσχυσης και της απασχόλησης». Επίσης το ΔΝΤ προβλέπει ότι ο στόχος της μείωσης του Ισπανικού ελλείμματος στο 5,3% του ΑΕΠ πιθανότατα δεν θα επιτευχθεί. Και αυτό επειδή "παρά την ανακοίνωση περί ευρωπαϊκής στήριξης οι συνθήκες στις αγορές παραμένουν αδύναμες". Η "ασάφεια" που περιβάλλει το ευρωπαϊκό σχέδιο στήριξης των ισπανικών τραπεζών και κυρίως οι "προϋποθέσεις" που θα επιβληθούν στη Μαδρίτη, συμβάλλουν στη συνέχιση της ...έντασης στις αγορές, με αποτέλεσμα ο δανεισμός της Ισπανίας από αυτές να γίνεται πλέον με επιτόκια "απαγορευτικά". Πράγμα που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει την Ισπανία σε αναζήτηση νέων δανείων από την Τρόικα για να αναχρηματοδοτήσει τόσο το χρέος της όσο και το έλλειμμά της, λίαν συντόμως.
Το δημόσιο χρέος της Ισπανίας αυξήθηκε το πρώτο τρίμηνο του 2012 στο 72,1% του ΑΕΠ, από 68,5% που ήταν το αμέσως προηγούμενο τρίμηνο, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η κεντρική τράπεζα της χώρας. Το ισπανικό χρέος έχει αυξηθεί πάνω από 30 ποσοστιαίες μονάδες από το 2008, πυροδοτώντας έντονες ανησυχίες στις αγορές και στέλνοντας το κόστος δανεισμού της χώρας σε μη βιώσιμα επίπεδα.
Υπενθυμίζεται ότι ήδη η Ισπανία έχει εφαρμόσει ένα βαρύ πρόγραμμα λιτότητας- χωρίς να είναι στην τρόικα- με αποτέλεσμα το ποσοστό ανεργίας στην χώρα να φτάνει το 24,44%, και να είναι το υψηλότερο μεταξύ των βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών.
Ήδη η κυβέρνηση Ραχόι προωθεί ένα νέο θηριώδες πακέτο αντιλαϊκών μέτρων και θυσιών ύψους 27,3 δισ. Περιλαμβάνει μέτρα φοροεπιδρομής στο λαό που ξεπερνούν τα 12 δισ., με αυξήσεις της έμμεσης φορολογίας και των τιμών για λαϊκή κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος. Προωθεί πάγωμα μισθών στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και περικοπές των δαπανών κοινωνικής πολιτικής στην Υγεία, στην Παιδεία, στους νομαρχιακούς προϋπολογισμούς. Η τελευταία Έκθεση της Κομισιόν συστήνει επιπλέον νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μετά την προηγούμενη του 2011, ελαστικότερες εργασιακές σχέσεις, μειώσεις μισθών και νέες επιδοτήσεις κεφαλαίου των μονοπωλιακών ομίλων.
Παρά τις θυσίες όμως του ισπανικού λαού η κρίση στην ισπανική οικονομία βαθαίνει. Τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης φωτίζουν μόνο την εκδήλωσή της στο χρηματοπιστωτικό τομέα και προσπαθούν να αποκρύψουν πως επί της ουσίας η κρίση στην Ισπανία είναι πλέον συστημική. Η συρρίκνωση του όγκου της βιομηχανικής παραγωγής φτάνει στο 79% του επιπέδου του 2005 και ιδιαίτερα στο βιομηχανικό τομέα κατασκευών φτάνει στο επίπεδο του 42,6% του 2005. Είναι πλέον φανερό πως πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που δε βρίσκει διεξόδους επένδυσης με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Και για αυτό δεν πρόκειται παρά το επόμενο διάστημα να βαθαίνει ακόμη περισσότερο!
Ήδη η κυβέρνηση Ραχόι προωθεί ένα νέο θηριώδες πακέτο αντιλαϊκών μέτρων και θυσιών ύψους 27,3 δισ. Περιλαμβάνει μέτρα φοροεπιδρομής στο λαό που ξεπερνούν τα 12 δισ., με αυξήσεις της έμμεσης φορολογίας και των τιμών για λαϊκή κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος. Προωθεί πάγωμα μισθών στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και περικοπές των δαπανών κοινωνικής πολιτικής στην Υγεία, στην Παιδεία, στους νομαρχιακούς προϋπολογισμούς. Η τελευταία Έκθεση της Κομισιόν συστήνει επιπλέον νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μετά την προηγούμενη του 2011, ελαστικότερες εργασιακές σχέσεις, μειώσεις μισθών και νέες επιδοτήσεις κεφαλαίου των μονοπωλιακών ομίλων.
Παρά τις θυσίες όμως του ισπανικού λαού η κρίση στην ισπανική οικονομία βαθαίνει. Τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης φωτίζουν μόνο την εκδήλωσή της στο χρηματοπιστωτικό τομέα και προσπαθούν να αποκρύψουν πως επί της ουσίας η κρίση στην Ισπανία είναι πλέον συστημική. Η συρρίκνωση του όγκου της βιομηχανικής παραγωγής φτάνει στο 79% του επιπέδου του 2005 και ιδιαίτερα στο βιομηχανικό τομέα κατασκευών φτάνει στο επίπεδο του 42,6% του 2005. Είναι πλέον φανερό πως πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που δε βρίσκει διεξόδους επένδυσης με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Και για αυτό δεν πρόκειται παρά το επόμενο διάστημα να βαθαίνει ακόμη περισσότερο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου