«Ρίξτε το φταίξιμο στους Ελληνες. Αυτοί εφηύραν την δημοκρατία...» Με αυτόν τον τίτλο, ο Matthew Norman της εφημερίδας Independent σχολιάζει πικρόχολα την άνοδο των νεοναζιστών στην Ελλάδα, αλλά και αναδεικνύει τις τραγικές επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής της Λιτότητας, που πλέον έρχεται ανοιχτά σε σύγκρουση με την δημοκρατία, και την θέτει σε άμεσο κίνδυνο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
«Φτώχεια και ανεργία σε επίπεδα- ρεκόρ, φαινόμενα που έχουμε να τα δούμε από την δεκαετία του 1930, συνιστούν θανάσιμη απειλή για το δημοκρατικό πολιτικό μας σύστημα. Το δείχνει ο αγώνας για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Αθήνα, η αιφνιδιαστική πτώση της κυβέρνησης στην Ολλανδία, και η επιβολή, από τις Βρυξέλλες, μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών στην Ιταλία», γράφει ο Matthew Norman.
«Δεν θα είναι μεγάλη παρηγοριά για τους Ελληνες, αλλά ως προς την δημοκρατία, πρέπει να νιώθουν όπως νιώθουν οι Αγγλοι για το ποδόσφαιρο. Το ότι είσαι ο εφευρέτης ενός παιχνιδιού, δεν σημαίνει ότι είσαι και ο πιο ικανός σε αυτό το παιχνίδι. Βλέποντας τα αποτελέσματα των εκλογών από την Ελληνική Δημοκρατία, προσπαθώ να μην πάθω υστερία. Θα ήταν ανόητο, στο κάτω κάτω, να δούμε σε μόνο μια εκλογική αναμέτρηση, σε μόνο ένα μικρό κράτος, έναν κακό οιωνό για τον χαμό της δημοκρατίας σε ευρωπαϊκή κλίμακα» τονίζει ο αρθρογράφος.
«Το γεγονός ότι η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή κέρδισε 7% και θα έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν είναι αιτία να ζούμε με τον τρόμο ότι ένας αναγεννημένος φασισμός θα σαρώσει την Ευρώπη. Όπως συμβαίνει κάθε φορά που η κρίση στην Ευρωζώνη φουντώνει και μπροστά μας παρουσιάζεται το φάντασμα της αναρχίας, με τον φόβο τα ΑΤΜ να στερέψουν και τα σούπερ μάρκετ να κλείσουν, το πραγματικό ερώτημα που γεννιέται είναι αν η Δημοκρατία είναι σε θέση να απαντήσει σ' αυτή την πρόκληση- πρόκληση που σε τελική ανάλυση η ίδια θέτει για άλλη μια φορά.
Το δημοκρατικό ρήγμα στην Ελλάδα είναι προφανές εδώ και καιρό, με την βούληση του λαού διαμετρικά αντίθετη από τη βούληση των Βρυξελλών και του Βερολίνου, όπως επεβλήθη στην κυβέρνησή του. Για να χρησιμοποιήσουμε ένα κλισέ, παρακολουθήσαμε την τριβή ανάμεσα σε δύο τεκτονικές πλάκες - στην προτίμηση των Ελλήνων να έχουν κάτι να φάνε, και στην επιμονή του Βερολίνου να λιμοκτονήσουν - με αναπόφευκτα σεισμικά αποτελέσματα.
Στους Ελληνες, η λέξη «λιτότητα» πρέπει να ακούγεται σαν ένας μισητά αποστειρωμένος ευφημισμός για την φράση «κτηνώδης φτώχεια». Η Ελλάδα εθεωρείτο κάποτε ένα κρίσιμο προπύργιο ανάμεσα στη νότια Ευρώπη και τον σοβιετικό κομμουνισμό, και μπορεί να θεωρηθεί προπύργιο και σήμερα. Αν έβγαινε από την ευρωζώνη, η εξάπλωση της κρίσης θα μπορούσε να σαρώσει την Ισπανία και την Πορτογαλία, και μετά την Ιταλία.
Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τί θα γίνει σε αυτά τα τρία κράτη με την σχετικά πρόσφατη φασιστική ιστορία, όταν θα υποφέρουν από στερήσεις σαν αυτές που οδήγησαν τόσο πολλούς από τους έλληνες ψηφοφόρους στα πιο ανησυχητικά άκρα του πολιτικού φάσματος. Αν μη τι άλλο, η άνοδος της Χρυσής Αυγής δείχνει την αδυναμία που είναι συμφυής σε όλες τις δημοκρατίες: ο λαός, ανάθεμα, είναι εκείνος που αποφασίζει!»
Και ο Matthew Norman καταλήγει: «Όσοι από εμάς μεγαλώσαμε στην περίοδο της πολιτικής σταθερότητα που υπαγορευόταν από την έντονη αντίθεση που γέννησε ο Ψυχρός Πόλεμος είχαμε πάντα ως δεδομένο ότι η δημοκρατία ήταν απόρθητη στις δυτικές δυνάμεις. Για πρώτη φορά στη διάρκεια της ζωής μας, η Δημοκρατία εμφανίζεται εύθραυστη, και φαίνεται να αντιμετωπίζει μια θανάσιμη απειλή από τα επίπεδα φτώχειας και ανεργίας, πρωτόγνωρα από το 1930.
Οι Έλληνες επινόησαν τις έννοιες, όχι μόνο του χάους, της αναρχίας και της δημοκρατίας, αλλά και της ειρωνείας. Ο όρος έχει πολλούς ορισμούς, οι περισσότεροι από αυτούς λάθος, αλλά ο όρος "η ειρωνεία της κατάστασης" είναι σωστό να οριστεί ως οι ενέργειες που προκαλούν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο. Ποια είναι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία χτίστηκε όχι μόνο ως ελεύθερη εμπορική ένωση, αλλά και με το όνειρο της απαγκίστρωσης για πάντα από τις δυνάμεις του βίαιου εξτρεμισμού, από τις στάχτες του οποίου αναδύθηκε και προέκυψε η σύγχρονη Ευρώπη. Εάν η ΕΕ και ο εθισμός της στη λιτότητα κυοφορεί και ανδρώνει αυτές τις ίδιες τις δυνάμεις, οδηγεί ταυτόχρονα την Ελλάδα σε μία από τις μεγαλύτερες ειρωνείες όλων των εποχών.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου