«Έφυγε» ο Χορχέ Σεμπρούν...

Το βιβλίο της ζωής έκλεισε  χθες Τρίτη 7 Ιούνη σε ηλικία 88 ετών για τον Ισπανό συγγραφέα Χορχέ Σεμπρούν (Jorge Semprún), τον σύντροφο της Πασιονάρια, "Φεδερίκο Σάντσεθ" της ισπανικής παρανομίας.  Ο σπουδαίος συγγραφέας στην Ελλάδα έγινε γνωστός ως συνδημιουργός των δύο σεναρίων των ταινιών του Κώστα Γαβρά «Ζ» (1969) και «Η Ομολογία» (1970).

Συγγραφέας 15 περίπου βιβλίων αλλά και σεναριογράφος, διανοούμενος προερχόμενος από τους κόλπους της Αριστεράς αλλά αποστασιοποιημένος και κριτικός, στρατευμένος αγωνιστής αλλά και πολιτικό πρόσωπο (διετέλεσε και υπουργός Πολιτισμού της Ισπανίας στην κυβέρνηση του Φελίπε Γκονσάλες), ισπανικής καταγωγής (γεννήθηκε στη Μαδρίτη στις 10 Δεκεμβρίου του 1923) αλλά γαλλόφωνος, ο Χόρχε Σεμπρούν ήταν μια σύνθετη προσωπικότητα με πολυσχιδή δραστηριότητα. Δύο ήταν οι κύριοι άξονες του βίου του: η πολιτική δράση και η συγγραφική δραστηριότητα. Η προσωπική του ιστορία θα διασταυρωθεί με καίριο τρόπο με τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας του 20ού αιώνα και θα σφραγίσει το συγγραφικό του έργο: ισπανικός εμφύλιος (θα εξοριστεί μαζί με την οικογένειά του από την Ισπανία στη Γαλλία), γαλλική αντίσταση στη ναζιστική κατοχή (θα του στοιχίσει την εκτόπιση στο στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ), στράτευση στην υπόθεση του κομμουνισμού (1953-1964: στέλεχος του παράνομου μηχανισμού του Ισπανικού ΚΚ) και στη συνέχεια πλήρης διάψευση, διαφωνία και διαγραφή από το ΙΚΚ το 1964. Η χρονιά αυτή θα σημάνει γι' αυτόν το τέλος της πολιτικής δράσης και τη στροφή προς τη συγγραφική δραστηριότητα. Ως σεναριογράφος θα συνεργαστεί με τον Αλέν Ρενέ («Ο πόλεμος τελείωσε») και με τον Κώστα Γαβρά (γράφει το σενάριο του «Ζ», με θέμα τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, που του χάρισε βραβείο Όσκαρ ). Το έργο του διαλέγεται διαρκώς με την ιστορία και η προβληματική της μνήμης είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντός του. Εχει τιμηθεί με πολλά βραβεία (Βραβείο Φορμεντόρ και Λογοτεχνικό Βραβείο της Αντίστασης 1963, Φέμινα 1994 κτλ.) και ήταν  μέλος της Ακαδημίας Γκονκούρ από το 1986- ο μόνος μη Γάλλος.

Η μεταφρασμένη στα Ελληνικά  Εργογραφία του:

• Είκοσι χρόνια και μια μέρα, (Εξάντας, 2005)
• Ο νεκρός που μας χρειάζεται, (Εξάντας, 2003)
• Τα σανδάλια, (Εξάντας, 1993)
• Αντίο, φως της νιότης, (Εξάντας, 2001)
• Γραφή ή ζωή, (Εξάντας, 1006)
• Χαιρετίσματα από τον Φεδερίκο Σάντσεθ, (Εξάντας, 1995)
• Η επιστροφή του Νετσάγιεφ , (Εξάντας, 1992)
• Ο δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκάντερ, (Θεμέλιο, 1990)
• Το λευκό όρος, (Εξάντας, 1990)
• Η αυτοβιογραφία του Φεδερίκο Σάντσεθ, (Εξάντας, 1990)
• Τι ωραία Κυριακή!, (Εξάντας, 1989)
• Το μεγάλο ταξίδι, (Εξάντας, 1974)