Δρόµοι!!!

«Οι νέοι της Ελλάδας δείχνουν τον δρόµο»,...

... έλεγαν οι νέοι της Γαλλίας τον Δεκέµβριο του 2008. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν δύο χρόνια ώσπου να ακολουθήσουν κι αυτοί το παράδειγµά τους. Και προκαλούν κι αυτοί τον ίδιο φόβο, όπως και οι δικοί µας συνοµήλικοί τους.

Από τον Μεσαίωνα...

... η κοινωνία στεκόταν πάντα µε φόβο µπροστά στη νεολαία. Ενα τραγούδι, µια κραυγή, ένα παράξενο ντύσιµο, έφτανε για να δαιµονοποιήσει τους νέους. Στη χαραυγή της βιοµηχανικής κοινωνίας, οι βολεµένοι κάτοικοι των πόλεων έβλεπαν σαν κίνδυνο τούς περιπλανώµενους νεαρούς εργάτες που αναζητούσαν δουλειά. Στην παρισινή εξέγερση του 1789, λένε οι ιστορικοί Φρεντερίκ Σοβό και Μπενουά Γκαρνό, αυτοί οι νέοι ήταν µια ανεξέλεγκτη δύναµη. Μα ακόµη και ως µαθητές και φοιτητές, οι νέοι εξεγείρονταν συχνά εναντίον των καθηγητών τους. Ειδικά αποσπάσµατα παιδονόµων είχαν αναλάβει την επιτήρησή τους και τη διατήρηση της τάξης. Στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, ένοπλοι αστυνοµικοί κατέστελλαν τις «ταραχές των µικρών κυρίων», όπως έλεγαν τους µαθητές που διεκδικούσαν µια καλύτερη παιδεία.

Στο κοινωνικό...

... κίνηµα διαµαρτυρίας κατά της µεταρρύθµισης των συντάξεων στη Γαλλία, είτε αυτοί είναι µαθητές είτε εργάτες, οι νέοι βρίσκονται επικεφαλής.

Και στέκονται µπροστά σε ένα δίστρατο. Είτε το κίνηµά τους θα ξεφουσκώσει µόλις ψηφιστεί αύριο ο νόµος για τις συντάξεις και θα διαλυθεί στις χριστουγεννιάτικες διακοπές. Είτε θα γίνει ακόµη πιο έντονο και επίµονο µε τη δύναµη που του δίνει η απόγνωση. «Οµως, ήδη ξεπροβάλλει κάτι που θυµίζει Μάη του ’68 µέσα στο φθινόπωρο», γράφει ο Μπρουνό Ντιβ στην εφηµερίδα «Λα Ντεπές». «Η είσοδος των νέων στον χορό, ο αποκλεισµός των διυλιστηρίων και η έλλειψη βενζίνης συνθέτουν ένα τοπίο εκρηκτικό». Σίγουρα ο Σαρκοζί το µετανιώνει σήµερα πικρά που δεν ακολούθησε τη συµβουλή των συνεργατών του να ψηφίσει τον νόµο για τις συντάξεις στα γρήγορα (φαστ τρακ, όπως το λέµε στα νέα ελληνικά), το καλοκαίρι. Ισως αν είχε κινηθεί βιαστικά και αιφνιδιαστικά, όπως κινούνται άλλες κυβερνήσεις (µε πολύ πιο κοινωνικό προφίλ από αυτό της δικής του) όταν πρόκειται για την εκθεµελίωση του κοινωνικού κράτους, η Γαλλία να µη ζούσε σήµερα τις δύο πιο καυτές εβδοµάδες αυτής της χρονιάς. Τώρα η υπόθεση έχει ξεπεράσει το ζήτηµα των συντάξεων. Η µεταρρύθµιση λειτουργεί σαν ένας καταλύτης για να εκδηλωθεί µια πολύ πιο εκτεταµένη και πολύ πιο βαθιά δυσαρέσκεια, λέει ο Μπρουνό Ντιβ, µια βουβή εξέγερση εναντίον της όξυνσης των ανισοτήτων και της κυβέρνησης.

Οι απανωτές...

... διαδηλώσεις και πορείες για την ώρα ακολουθούν την πεπατηµένη. Εργάτες, φοιτητές και µαθητές χέρι χέρι. Συµπαθητικά συνθήµατα ( «Ξύπνα, Παρίσι!»). Η παραδοσιακή στάση στη Βαστίλλη.

Κλασικά πράγµατα. Συνηθισµένα. Οµως κανείς δεν µπορεί να αποκλείσει πως, κάπου ανάµεσα σε αυτά τα καθηµερινά πλήθη των νέων, η απόγνωση ζεσταίνει µια κρυφή σπίθα. Ολες οι φωτιές ξεκινούν πάντα από µία µονάχα σπίθα.

Του Ρούσσου Βρανά

*************

Αναδημοσίευση από εδώ: Δρόµοι