Ο «ιός της ευρωζώνης» πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού!

Η υποχώρηση του ευρώ στα επίπεδα των 1,25 δολαρίων προκάλεσε πανικό στη Wall Street!

Oλοένα επιθετικότερα κατά του ευρώ, των μετοχών και των ομολόγων γίνονται τα επενδυτικά και κερδοσκοπικά κεφάλαια ποντάροντας ότι η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ιταλία θα εγκλωβιστούν σε ένα πτωτικό σπιράλ, προκαλώντας χρηματοπιστωτική κρίση παρόμοια με την πρόσφατη που βύθισε στην ύφεση τις οικονομίες σε όλον τον κόσμο. Για τρίτη κατά σειρά ημέρα σορτάρεται το ενιαίο νόμισμα και βυθίζονται οι χρηματιστηριακές αγορές και οι αγορές κεφαλαίου, αλλά οι ευρωπαίοι πολιτικοί και οι τραπεζίτες παραμένουν θεατές αντί να λάβουν επείγοντος χαρακτήρα μέτρα. Το ευρώ, αφού βούτηξε στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 16 μηνών έναντι του δολαρίου, στα 1,2529 δολάρια από τα 1,2856 δολάρια, προσπαθούσε να σταθεροποιηθεί γύρω σε αυτά τα επίπεδα χωρίς να το καταφέρνει. Βουτιά έκανε και έναντι του ιαπωνικού νομίσματος κατρακυλώντας έως τα 110,70 γεν. Τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια έκλεισαν με νέες μεγάλες απώλειες, κατά 2,20% το Παρίσι, 2,93% η Μαδρίτη, 4,27% το Μιλάνο, 2,15% η Λισαβόνα και 0,84% η Φραγκφούρτη. Η Wall Street έκλεισε με πτώση 3,20%.

Με πτώση 2,86% «έκλεισε» το Χρηματιστήριο Αθηνών.

Πτωτική τροχιά στα Χρηματιστήρια της Ευρώπης - Απογειώνεται το spread στον ευρωπαϊκό Νότο.

Μεγάλη πτώση καταγράφεται στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.O Γενικός Δείκτης έφτασε στις 1.630,47 μονάδες σημειώνοντας πτώση κατά 2,86%. Ο τζίρος διαμορφώνεται στα 171,12 εκατομμύρια.
Το spread διαπραγματεύεται στις 999.9 μονάδες βάσης. Ανοδικά κινείται και το spread των ομολόγων περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης σε σχέση με τα αντίστοιχα γερμανικά εν μέσω φόβων για μετάδοση της κρίσης χρέους της Ελλάδας.
Το spread του ισπανικού ομολόγου έναντι του γερμανικού άγγιξε το ιστορικό υψηλό των 180 μονάδων βάσης έναντι 171 μονάδων βάσης την Πέμπτη, ενώ το αντίστοιχο ιταλικό διευρυνόταν στις 164 μονάδες βάσης, αυξημένο κατά 12 μονάδες βάσης περίπου σε σχέση με την προηγούμενη ημέρα.

Ο Νουριέλ Ρουμπίνι δεν αποκλείει κατάρρευση του ευρώ και προτείνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Επανήλθε στα καταστροφολογικά σενάρια ο γνωστός καθηγητής Οικονομικών κ. Νουριέλ Ρουμπίνι. Σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «Ρεπούμπλικα», ο αμερικανός καθηγητής, ο οποίος υπήρξε από τους λίγους που είχαν προβλέψει τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007/2008, υποστήριξε ότι «δεν μπορεί να αποκλειστεί η κατάρρευση του ευρώ» εξαιτίας του κινδύνου που υπάρχει η ελληνική κρίση να μεταδοθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη.
«Στο στάδιο αυτό, η κατάρρευση του ευρώ δεν μπορεί να αποκλειστεί. Το φαινόμενο της μετάδοσης είναι μια πραγματική πιθανότητα, και όχι μόνο για τις χώρες που κινδυνεύουν περισσότερο», δήλωσε στην ιταλική εφημερίδα κ. Ρουμπινί.
Σύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης οι χώρες οι οποίες κινδυνεύουν περισσότερο να μεταδοθεί σ' αυτές η κρίση είναι η Πορτογαλία, «μετά η Ιρλανδία και η Ισπανία και, σε μια λογική απόσταση, η Ιταλία».
Η Ιταλία, όπως προειδοποίησε, «πρέπει να προσέξει να μην σταματήσει»τις μεταρρυθμίσεις επειδή «εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες, από το χρέος της ως την έλλειψη ανταγωνιστικότητας».
Είναι ακόμη δυνατό να αποφευχθεί το χειρότερο, «όμως όχι με το σχέδιο διάσωσης» που έχει προβλεφθεί για την Ελλάδα, το οποίο είναι «καταδικασμένο να αποτύχει επειδή η υιοθέτηση ενός προγράμματος δημοσιονομικής λιτότητας με το έλλειμμα στο 10% του ΑΕΠ είναι μια αδύνατη αποστολή».
Ο κ. Ρουμπινί προτείνει συνεπώς «ένα σχέδιο Β: μια προκαταρκτική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ξεκινώντας από μια παράταση των προθεσμιών για προσφορά νέων ομολογιακών τίτλων σε αντάλλαγμα για υφιστάμενα δάνεια».
«Η υπόθεση αυτή δεν αρέσει στους πιστωτές, όμως πρέπει να πεισθούν, αλλιώς θα τα χάσουν πραγματικά όλα», λέει ο κ. Ρουμπινί. Στη συνέχεια θα πρέπει «στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες να πραγματοποιηθούν δομικές μεταρρυθμίσεις πιο βαθιές απ' αυτές που προβλέπεται να γίνουν, οι οποίες φαίνεται ότι περιορίζονται μόνο σε θυσίες για τα εισοδήματα του ελληνικού λαού και θα σαρωθούν από τις ταραχές».
Ο οικονομολόγος κρίνει επίσης απαραίτητη «τη δραστηριοποίηση των κοινοτικών θεσμών με μια πολιτική χαμηλών επιτοκίων από την πλευρά της ΕΚΤ, μια ταχεία μεταρρύθμιση των (ευρωπαϊκών) συνθηκών για να προσαρμοστούν στη σημερινή πραγματικότητα και μια επιπλέον προσπάθεια της Γερμανίας για να ενισχύσει τα προγράμματα τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης και προώθησης της οικονομίας της που είναι η ατμομηχανή της Ευρώπης».