Η... «εκατομμυριούχος Αριστερά» δεν υφίσταται πλέον. Το ένα εκατομμύριο ψήφοι που είχαν πάρει στις βουλευτικές εκλογές του 2007 όλα μαζί τα κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και εξωκοινοβουλευτικές ομάδες) αποτελεί γλυκιά ανάμνηση του παρελθόντος για τους οπαδούς τους.
Την Κυριακή που μας πέρασε η «περιουσία» της Αριστεράς σε ψήφους υπέστη αξιοσημείωτη... «διόρθωση» στο χρηματιστήριο εκλογικών αξιών και συρρικνώθηκε στις 880.000 ψήφους. Από την πτώση αυτή κανείς δεν βγήκε τελικά ωφελημένος, ούτε καν στην ενδοαριστερή αντιπαράθεση. Δεν άλλαξε ο εσωτερικός συσχετισμός δυνάμεων στους κόλπους της Αριστεράς, καθώς όλες ανεξαιρέτως οι συνιστώσες της υπέστησαν μείωση και μάλιστα ισόποση από πολιτική σκοπιά, αν και ελαφρά αποκλίνουσα από πλευράς μαθηματικών μεγεθών.
Το ποσοστό του ΚΚΕ, της αδιαφιλονίκητης ηγεμονικής δύναμης του χώρου, μειώθηκε από 8,15% το 2007 σε 7,54% σήμερα. Αυτό μεταφράζεται σε απώλεια περίπου εξήντα έξι χιλιάδων ψήφων: από 583.000 που είχε πάρει το 2007, έπεσε στις 517.000. Εχασε, δηλαδή, περίπου το 11% της εκλογικής του δύναμης.
Αναλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σοβαρότερες απώλειες, καθώς το ποσοστό του μειώθηκε από 5,04% σε 4,60%. Είχε πάρει 361.000 ψήφους το 2007, έπεσε στις 315.000 σήμερα, χάνοντας περίπου σαράντα πέντε χιλιάδες ψήφους - σχεδόν το 13% της εκλογικής του απήχησης.
Από τη συνολική πτωτική τάση της Αριστεράς δεν γλίτωσε ούτε ο μικρόκοσμος των εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων. Το 2007 αυτός ο χώρος είχε συγκεντρώσει λίγο πάνω από 50.000 ψήφους, τώρα έπεσε γύρω στις 46.000 - μια απώλεια ψήφων της τάξης του 8%.
Οι αριθμοί είναι άκρως αποκαλυπτικοί και ακαταμάχητοι, αλλά οι ηγεσίες των κομμάτων της Αριστεράς προσπαθούν μετεκλογικά να τους αγνοήσουν προκειμένου να προσδώσουν... αισιόδοξα χαρακτηριστικά στην εκλογική υποχώρηση. Πολιτικά αντιληπτή η προσπάθεια αυτή, αλλά σαφώς διαστρεβλωτική της πραγματικότητας.
Το ΚΚΕ -του οποίου η εκλογική επίδοση παραμένει υψηλή για κομμουνιστικό κόμμα ευρωπαϊκής χώρας- επιχειρεί να πείσει τους οπαδούς του ότι «άντεξε» σε κάποια επίθεση εναντίον του που όμως κανένας καλόπιστος παρατηρητής δεν διαπίστωσε. Η ηγεσία του δεν δείχνει να προβληματίζεται μήπως στη μείωση της εκλογικής του απήχησης έπαιξε ρόλο η τάση απομόνωσής του από όλον τον υπόλοιπο κόσμο της Αριστεράς, ή αν η στάση του στα γεγονότα του Δεκέμβρη το αποξένωσε από πολλούς ανένταχτους αριστερούς.
Θέατρο του παραλόγου, όμως, θυμίζουν οι... πανηγυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ για τη μικρή έκταση της ήττας του. Είναι απολύτως κατανοητό να πανηγυρίζει η δεξιά πτέρυγα του ΣΥΝ για την ανάκτηση εκ μέρους της του πολιτικού ελέγχου του κόμματος και τη θεαματική επικράτησή της στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Οχι, όμως, και να παρουσιάζει περίπου ως... θρίαμβο την πτώση του εκλογικού ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ! Αλλο πράγμα η δικαιολογημένη ανακούφιση για το ότι η εσωτερική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ δεν οδήγησε σε εκλογικό καταποντισμό και άλλο πράγμα η αποσιώπηση της ήττας και η στρέβλωση της πραγματικότητας.
Οσο για την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, η ανάδυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως ηγεμονικής δύναμης αυτού του μικρόκοσμου με 0,36% και 25.000 ψήφους, αισθητά μπροστά από το δεύτερο ΚΚΕ (μ-λ) που πήρε 0,15% και 10.000 ψήφους, σηματοδοτεί μεν αξιοσημείωτες ανακατατάξεις, όχι όμως και διεύρυνση της εκλογικής απήχησης του χώρου της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ:
Το ποσοστό του ΚΚΕ, της αδιαφιλονίκητης ηγεμονικής δύναμης του χώρου, μειώθηκε από 8,15% το 2007 σε 7,54% σήμερα. Αυτό μεταφράζεται σε απώλεια περίπου εξήντα έξι χιλιάδων ψήφων: από 583.000 που είχε πάρει το 2007, έπεσε στις 517.000. Εχασε, δηλαδή, περίπου το 11% της εκλογικής του δύναμης.
Αναλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σοβαρότερες απώλειες, καθώς το ποσοστό του μειώθηκε από 5,04% σε 4,60%. Είχε πάρει 361.000 ψήφους το 2007, έπεσε στις 315.000 σήμερα, χάνοντας περίπου σαράντα πέντε χιλιάδες ψήφους - σχεδόν το 13% της εκλογικής του απήχησης.
Από τη συνολική πτωτική τάση της Αριστεράς δεν γλίτωσε ούτε ο μικρόκοσμος των εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων. Το 2007 αυτός ο χώρος είχε συγκεντρώσει λίγο πάνω από 50.000 ψήφους, τώρα έπεσε γύρω στις 46.000 - μια απώλεια ψήφων της τάξης του 8%.
Οι αριθμοί είναι άκρως αποκαλυπτικοί και ακαταμάχητοι, αλλά οι ηγεσίες των κομμάτων της Αριστεράς προσπαθούν μετεκλογικά να τους αγνοήσουν προκειμένου να προσδώσουν... αισιόδοξα χαρακτηριστικά στην εκλογική υποχώρηση. Πολιτικά αντιληπτή η προσπάθεια αυτή, αλλά σαφώς διαστρεβλωτική της πραγματικότητας.
Το ΚΚΕ -του οποίου η εκλογική επίδοση παραμένει υψηλή για κομμουνιστικό κόμμα ευρωπαϊκής χώρας- επιχειρεί να πείσει τους οπαδούς του ότι «άντεξε» σε κάποια επίθεση εναντίον του που όμως κανένας καλόπιστος παρατηρητής δεν διαπίστωσε. Η ηγεσία του δεν δείχνει να προβληματίζεται μήπως στη μείωση της εκλογικής του απήχησης έπαιξε ρόλο η τάση απομόνωσής του από όλον τον υπόλοιπο κόσμο της Αριστεράς, ή αν η στάση του στα γεγονότα του Δεκέμβρη το αποξένωσε από πολλούς ανένταχτους αριστερούς.
Θέατρο του παραλόγου, όμως, θυμίζουν οι... πανηγυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ για τη μικρή έκταση της ήττας του. Είναι απολύτως κατανοητό να πανηγυρίζει η δεξιά πτέρυγα του ΣΥΝ για την ανάκτηση εκ μέρους της του πολιτικού ελέγχου του κόμματος και τη θεαματική επικράτησή της στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Οχι, όμως, και να παρουσιάζει περίπου ως... θρίαμβο την πτώση του εκλογικού ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ! Αλλο πράγμα η δικαιολογημένη ανακούφιση για το ότι η εσωτερική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ δεν οδήγησε σε εκλογικό καταποντισμό και άλλο πράγμα η αποσιώπηση της ήττας και η στρέβλωση της πραγματικότητας.
Οσο για την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, η ανάδυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως ηγεμονικής δύναμης αυτού του μικρόκοσμου με 0,36% και 25.000 ψήφους, αισθητά μπροστά από το δεύτερο ΚΚΕ (μ-λ) που πήρε 0,15% και 10.000 ψήφους, σηματοδοτεί μεν αξιοσημείωτες ανακατατάξεις, όχι όμως και διεύρυνση της εκλογικής απήχησης του χώρου της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ:
Δεκέμβρης, κρίση δεν την ωφέλησαν.
Προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι η Αριστερά στο σύνολό της δεν κατόρθωσε ούτε καν να συγκρατήσει το ποσοστό που είχε πάρει το 2007, πέφτοντας από το 13,2% στο 12,14%. Είναι προφανές ότι καμιά αριστερή συνιστώσα δεν κατόρθωσε να κεφαλαιοποιήσει εκλογικά κάτι είτε από την κοινωνική έκρηξη της νεολαίας του περσινού Δεκέμβρη είτε από την παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού. Αν τόσο σημαντικά γεγονότα δεν οδηγούν σε πολιτική και εκλογική ενίσχυση της Αριστεράς, τότε είναι εξόφθαλμο ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στην ικανότητα της σύγχρονης Αριστεράς να εκφράζει πολιτικά την κοινωνική διαμαρτυρία, πράγμα που ήταν αυτονόητο τον περασμένο αιώνα.
Προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι η Αριστερά στο σύνολό της δεν κατόρθωσε ούτε καν να συγκρατήσει το ποσοστό που είχε πάρει το 2007, πέφτοντας από το 13,2% στο 12,14%. Είναι προφανές ότι καμιά αριστερή συνιστώσα δεν κατόρθωσε να κεφαλαιοποιήσει εκλογικά κάτι είτε από την κοινωνική έκρηξη της νεολαίας του περσινού Δεκέμβρη είτε από την παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού. Αν τόσο σημαντικά γεγονότα δεν οδηγούν σε πολιτική και εκλογική ενίσχυση της Αριστεράς, τότε είναι εξόφθαλμο ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στην ικανότητα της σύγχρονης Αριστεράς να εκφράζει πολιτικά την κοινωνική διαμαρτυρία, πράγμα που ήταν αυτονόητο τον περασμένο αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου