Ανηφορίζαμε, πριν από χρόνια, με τον Δημήτρη Παπαχρήστο, τις στροφές των Αγράφων μαγεμένοι από την ομορφιά του τοπίου.
Πλησιάζαμε τη λίμνη του Μέγδοβα, όταν, παραλίγο να τρακάρουμε, από θέαμα ανατριχιαστικό: μια κρεμασμένη, από τα ποδάρια, σε κλαδί δέντρου, νεκρή αλεπού. Ο φονιάς δεν αρκέστηκε στην εξόντωση. Με τρόπαιο (αποτρόπαιο) τη μακάβρια αιώρα σε κοινή θέα γουστάρισε, φαίνεται, να παραδειγματίσει τις ζωντανές αλεπούδες και να προειδοποιήσει: Προσοχή άνθρωπος!..
Στην ίδια -αποτροπιαστική- ομοταξία ανήκουν και αυτοί που, πρόσφατα, όπως σημειώνει («Ε», 6/4) ο Φίλης Καϊτατζής, πήρανε τα βουνά, από τη Βέροια έως το Καρπενήσι, ξεπαστρεύοντας (τουφεκίζοντας...) λύκους. Για «μαζική σφαγή» γράφει ο συνάδελφος. Κάποιος μάλιστα, πέρυσι -μας πληροφορεί η οργάνωση για την προστασία της άγριας πανίδας «Αρκτούρος»-, καμάρωνε που κατόρθωσε -μόνος του!- να ξεπαστρέψει δώδεκα! Για τους άπιστους υπάρχουν και φωτογραφικά πειστήρια: σωρός οι νεκροί λύκοι στα πόδια του μειδιώντος εκτελεστή...
Τι -και σε ποιους- να εξηγείς τώρα, πόσο ωφέλησε τον άνθρωπο η επί χιλιετίες συμβίωση (υπήρξαν και τέτοιες εποχές...) με το λύκο: Η ομάδα, η κατανομή έργου, η συνεργασία, η κοινότητα, η ασφαλής απομάκρυνση σε μεγάλες αποστάσεις από το χώρο κατοίκησης προς άγραν τροφής, το κυνήγι, ακόμα και η φροντίδα για τα παιδιά, είναι όλα μαθήματα που διδάχτηκε ο άνθρωπος από τη ζωή των λύκων! Τι να πεις στους «παλικαράδες» για τους -ελάχιστους- εναπομένοντες λύκους: προστατευόμενο είδος πρώτης προτεραιότητας σε όλη την Ευρώπη. Ή για τον νεαρό, ούτε τριών ετών, αρκούδο, που πυροβολήθηκε («Ε», 10/3) μόλις αφυπνιζόμενος («με σχεδόν άφθαρτα πέλματα»!) από χειμερία νάρκη, μέσα στο... Εθνικό Πάρκο της Βόρειας Πίνδου. Τι να πεις...
Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου