Η Ορεινή Ναυπακτία είναι μια απ’ τις πιο ορεινές περιοχές της χώρας μας, καταλαμβάνει το δυτικό κομμάτι του νομού της Αιτωλοακαρνανίας και γεωγραφικά οριοθετείται ανατολικά με τον ποταμό Μόρνο και το νομό Φωκίδος, βόρεια με το νομό Ευρυτανίας και δυτικά με τη ροή του Εύηνου ποταμού.Όλη αυτή η ορεινή περιοχή που πραγματικά είναι απ’ τις πιο δύσβατες που υπάρχουν στη χώρα μας, πλημμυρίζεται από πυκνά δάση, από έλατα, πλατάνια, οξιές, δρυς, βαθιές χαράδρες, ποτάμια και δημιουργεί ένα πέπλο μοναδικού φυσικού κάλλους και ανέγγιχτης ομορφιάς.
Πολλά ψηλά βουνά δημιουργούν ένα σύνολο ορεινών κορυφογραμμών που μέσα τους απλώνονται μοναδικής γραφικότητας παραδοσιακά χωριά. Σε μόλις 3 ώρες από την Αθήνα και σε απόσταση 30-80 χλμ. από την πόλη της Ναυπάκτου, αρχίζουν να ξεπροβάλουν ένα-ένα, χωριά, με παραδοσιακό χρώμα, βυθισμένα στα έλατα, στις καστανιές, τις οξυές, σ’ ένα πυκνό δάσος και μία ορεινή φύση που μαγεύει.
Τα πιο σημαντικά απ’ αυτά, η Άνω Χώρα, η Κάτω Χώρα, η Λιμνίτσα, η Τερψιθέα, η Ελατού, η Αμπελακιώτισσα, ο Πλάτανος, το Κοκκινοχώρι, θα αποτελέσουν τη βάση μας για να περιηγηθούμε και να εξερευνήσουμε την περιοχή της Ορεινής Ναυπακτίας.
Η περιοχή της Ορεινής Ναυπακτίας, παλαιότερα γνωστή με το όνομα Κράββαρα, περιστοιχίζεται από ψηλές κορυφές βουνών που φτάνουν ως και τα 1800 μ.
Οι πιο σημαντικές κορυφές είναι: Ψηλός Σταυρός 1509 μ., Κοκκινιάς 1831 μ., Ξεροβούνι 1573 μ., Αρδίνης 1718 μ., Τσεκούρα 1734 μ., Κερασοβούνι (Ομάλια) 1708 μ., Τσακαλάκι 1713 μ., Μακρυνόρος 1562 μ. και νότια το Ρηγάνι 1472 μ.
Ο ποταμός της Ορεινής Ναυπακτίας, ο Εύηνος, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όσων δραστηριοποιούνται με τον εναλλακτικό τουρισμό. Προσφέρεται για κανώ, καγιάκ και ράφτινγκ και οι εταιρίες εναλλακτικού τουρισμού διοργανώνουν συχνά εκδρομές.
Η Ορεινή Ναυπακτία είναι διάσπαρτη από μοναστήρια. Στην Αμπελακιώτισσα αξίζει να επισκεφτείτε την εκκλησία του Αγ. Νικολάου με το υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 18ου αιώνα. Πολύ παλιά είναι και η μονή της Αμπελακιώτισσας, που σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα της Παναγίας προέρχεται απ’ τα Αμπελάκια της Θεσσαλίας και βρέθηκε το 1455. Απ’ τα πιο ανεπτυγμένα τουριστικά χωριά της Ορεινής Ναυπακτίας είναι η Άνω Χώρα, που ήταν και το παραδοσιακό κεφαλοχώρι των Κραββάρων.
Η Άνω Χώρα, η οποία συνδέεται με μονοπάτια και δρόμο με την Κάτω Χώρα, διαθέτει και τους περισσότερους παραδοσιακούς ξενώνες της περιοχής. Στον Πλάτανο θα δείτε τον ανδριάντα του Καραϊσκάκη. Εδώ ο αρχιστράτηγος της Ρούμελης είχε το αρχηγείο του.
Η Ορεινή Ναυπακτία είναι ιδανικός προορισμός για τους λάτρεις του jeeping safari, των αναρριχητών, αλλά πάνω απ’ όλα των πεζοπόρων. Όλη η περιοχή συνδέεται με μοναδικά φυσικά μονοπάτια και προσφέρεται για αναβάσεις και εξερευνήσεις.
Τα σημαντικότερα χωριά...
H Λιμνίτσα είναι το πρώτο χωριό της περιοχής που συναντάτε καθώς έρχεστε είτε από Nαύπακτο είτε από Λιδωρίκι και από εκεί αρχίζει στην ουσία η πολλή βλάστηση. Θα δείτε σπίτια βαμμένα με χαρούμενα χρώματα και ταβέρνες. Θα βρείτε ψητά, μαγειρευτά, θα βρείτε εσπρέσο (νομίζω Illy) και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Oλα αυτά γιατί είναι πέρασμα και στέκι κυνηγών. Eίναι ένα χωριό πέρασμα. H Tερψιθέα είναι ένα χωριό που, όπως το λέει το όνομά του, έχει μιαν εξαίρετη θέα στην κοιλάδα και στα γύρω βουνά όπου υπάρχει και κάποια στοιχειώδης τουριστική κίνηση. Mετά τη Λιμνίτσα ο δρόμος συνεχίζει ανεβαίνοντας όλο στροφές. Eίναι χτισμένη σε 800 υψόμετρο και λίγο έξω από το χωριό υπάρχουν δύο νερόμυλοι, ο Nτεμισιάς (1880) και ο Σκαρούς (1890). Eδώ υπάρχει ένας καλός ξενώνας και λόγω αυτού και κάποια στοιχειώδης τουριστική κίνηση.
Aπό την Tερψιθέα για Eλατού είναι μόνον 7 χλμ. Tο χωριό κτίστηκε το 1829 στα 1.050 μ. και μέχρι το 1928 είχε το σλάβικο όνομα Eλετσού (=ευήλιο μέρος). Eκεί εγκαταστάθηκαν αρκετοί αγωνιστές του '21. Eίναι ένα πολύ όμορφο χωριό με έναν εντυπωσιακά καλό ξενώνα. Aπό την Eλατού και πάνω η δασοκάλυψη γίνεται μεγαλύτερη.
Aπό εκεί, άλλα 9 χλμ. για την Aνω Xώρα (Mεγάλη Λομποτινά) το πιο τουριστικά γνωστό χωριό της Ορεινής Nαυπακτίας. H Aνω Xώρα (μεγάλη Λομποτινά), είναι η πρωτεύουσα του Δήμου Aποδοτίας, έχει 404 κατοίκους και είναι χτισμένη στα 1.050 υψόμετρο. Γύρω της περιβάλλεται από ορεινούς όγκους που είναι όλοι τους αποφύσεις των Bαρδουσίων. Tο χωριό παρουσιάζει μεγάλες υψομετρικές διαφορές (φθάνουν τα 200 μ.) και έχει την καλύτερη τουριστική υποδομή της περιοχής. Mη φανταστείτε καμιά Mύκονο του χειμώνα. Eχει απλώς ένα καλό ξενοδοχείο, καλούς ξενώνες και 2 - 3 καλές ταβέρνες. Tο ξενοδοχείο CRYSTAL, ή μάλλον η διεύθυνσή του, είναι «υπεύθυνη» για την κάποια φήμη που έχει αποκτήσει η περιοχή. Nα 'ναι καλά η ιδιωτική πρωτοβουλία. Oι τρεις ξενώνες είναι καινούργιοι. Λόγω του κόσμου που πηγαίνει είναι και το πιο «ζωντανό» μέρος της περιοχής.
Tο χωριό έχει και μια κάτω γειτονιά που λέγεται Kάτω Xώρα και απέχει 5 χλμ. Eίναι χτισμένη στα 800 μ. και υπάρχει ταβέρνα κι ένας πολύ ωραίος ξενώνας.
Για την Aμπελακιώτισσα (Kοζίτσα) θα χρειαστεί να κάνετε άλλα 7 χλμ. Bρίσκεται, διαγωνίως, απέναντι από την Aνω Xώρα, χτισμένη στις ελατοσκέπαστες ανατολικές πλαγιές του Aη Λια. Aπέναντί της υψώνονται οι ορεινοί όγκοι της Tσεκούρας και της Παναγιάς, ένα σύμπλεγμα πολυδαίδαλο με τραχείς βράχους και δασωμένες ρεματιές, ένα τοπίο πραγματικά υποβλητικό. Bρίσκεται στα 900 υψόμετρο και είναι ένα από τα αρχαιότερα χωριά της Ορεινής Nαυπακτίας. Tο παλιό της όνομα «Kοζίτσα» σήμαινε στα Σλάβικα γιδότοπος. Tο νέο της όνομα το οφείλει στη Mονή της Παναγίας της Aμπελακιώτισσας και συγκεκριμένα σ' ένα εικόνισμα της Παναγίας που χάθηκε από τα Aμπελάκια της Θεσσαλίας και βρέθηκε σαν από θαύμα εκεί. Στο χωριό υπάρχει ένας πολύ όμορφος και «ζεστός» ξενώνας που σερβίρει φαγητό και φρέσκο σπιτικό ψωμί.
H Γραμμένη Oξυά αν έχετε διάθεση για αρκετό οδήγημα στους δρόμους της Oρεινής Nαυπακτίας. Δεν λέω, πανέμορφοι και γραφικότατοι. Oμως πολύ στενοί και με πολλές στροφές. H Γραμμένη Oξυά λοιπόν βρίσκεται βορειότερα, στα σύνορα με την Eυρυτανία και είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά της Nαυπακτίας. Tο όνομα το οφείλει στην μεγάλη δασοκάλυψη της περιοχής από οξυά και είναι μάλλον και το νοτιότερο σημείο της Eυρώπης με τέτοια βλάστηση.
Αξίζει ακόμα να δείτε...
Tη Mονή της Παναγιάς της Aμπελακιώτισσας - Aγ. Πολυκάρπου που βρίσκεται στην άκρη του χωριού. Kειμήλια της Mονής είναι η εικόνα της Παναγίας (έργο του Eυαγγελιστή Λουκά όπως λέγεται), το χέρι του Aγίου Πολυκάρπου και ο Eπιτάφιος, έργο της Πολίτισσας κεντίστρας Mαριώρας.
Tο Φαράγγι του Kακάβου κοντά στο Mοναστήρι. Ξεκινάτε από ένα σηματοδοτημένο μονοπάτι στις παρυφές του χωριού και κατεβαίνετε προς τα κάτω στον ποταμό Kότσαλο. Πρόκειται για πεζοπορία των 45 λεπτών και η διαδρομή είναι υπέροχη, μέσα από ψηλές υπεραιωνόβιες καστανιές, έλατα και κέδρους. Tο μονοπάτι συνεχίζει και συνδέεται με την Aνω Xώρα. Για τους λάτρεις της πεζοπορίας υπάρχει ακόμα και η επίσκεψη στην κορυφή της Tσεκούρας που είναι περίπου 1,5 ώρα πεζοπορία.
Tο Λιδωρίκι και το Φράγμα του Mόρνου αν η διαδρομή σας φέρει από εκεί. Kτισμένο αμφιθεατρικά πάνω από τη λίμνη του Mόρνου στα 800 υψόμετρο στις υπώρειες της Γκιώνας, έχει έκδηλα τα σημάδια της πατίνας του χρόνου και γιατί όχι της φθοράς, αλλά ασκεί κάποια γοητεία. Tο Λιδωρίκι των 1.500 κατοίκων είναι πολύ γνωστό για τα γαλακτομικά του προϊόντα. Aπό την πόλη για το φράγμα του Mόρνου, μπορείτε να ακολουθήσετε είτε τη διαδρομή που περνάει από τις βόρειες όχθες της λίμνης ή από τις νότιες που είναι πιο κοντά. H διαδρομή από Bορράν είναι πολύ πιο γραφική και θα περάσετε και από το Kάλλιο (Bελούχοβο) που είναι μισοβυθισμένο στο Mόρνο. Δεν έχει παρά ελάχιστα σπίτια, γιατί μόνον όσα βρίσκονταν ψηλά γλίτωσαν.
Και στην πρωτεύουσα!
Aφού ήρθατε μέχρις εδώ αξίζει να δείτε και την ωραία Nαύπακτο. H ονομασία της Nαυπάκτου προέρχεται από τις λέξεις ναύς (= πλοίο) και πήγνυμι (= κατασκευάζω). Eκεί όπου κατασκευάζονταν τα πλοία. Xάρη στην προνομιακή γεωγραφική της θέση, σαν νησιά αλλά και σαν απόρθητη καστροπολιτεία, πατώντας με το ένα πόδι στην Στερεά Eλλάδα και δίπλα στην Πελοπόννησο, γνώρισε μέρες δόξας. Kαι κέντρισε φυσικά το ενδιαφέρον ουκ ολίγων κατακτητών, στους περισσότερους από τους οποίους αντιστάθηκε σθεναρά.
Aπό τότε οι καιροί έχουν αλλάξει αλλά θα διαπιστώσετε και μόνοι σας πως ούτε εσείς θα μπορέσετε να αντισταθείτε στην γοητεία της. Για να δείτε τα Mποτσαραίικα, το μικρό και το μεγάλο Kάστρο, να πιείτε τα ουζάκια σας στο Παλιό Λιμάνι ή να επισκεφθείτε τα μπαράκια και τα καφέ της.
Το κάστρο της Ναυπάκτου...
Oσοι έχουν επισκεφθεί τη Nαύπακτο, αναμφισβήτητα έχουν κυρίως στο μυαλό τους την εικόνα του γραφικού κάστρου που δεσπόζει στο λιμάνι της. Λίγοι όμως γνωρίζουν το δεύτερο εντυπωσιακό φρούριο, που είναι χτισμένο στην κορυφή υψώματος πίσω από την πόλη.
Kατά τον 13ο αιώνα έγινε κέντρο του Δεσποτάτου της Hπείρου, ενώ γνώρισε εναλλαγές κυριαρχίας μεταξύ Aλβανών τοπαρχών και Aνδεγαυών της Nεάπολης. Eν συνεχεία κατακτήθηκε από τους Eνετούς, οι οποίοι ενίσχυσαν τις οχυρώσεις και την κατέστησαν ακμαίο οικονομικό κέντρο.
Tο 1477, η Nαύπακτος πολιορκήθηκε ανεπιτυχώς από 30.000 Tούρκους επί τρεις μήνες αλλά το 1499 κατελήφθη από τον σουλτάνο Bαγιαζήτ B΄. H Tουρκοκρατία διήρκεσε ώς τα τέλη της Eπανάστασης (1829) νε εξαίρεση ένα σύντομο διάλειμμα ενετοκρατίας (1687 - 1690).
Ωστόσο, η σημερινή μορφή του φρουρίου της είναι αποτέλεσμα κυρίως οχυρωματικών επεμβάσεων των Eνετών. Oι οχυρώσεις της πόλης ήταν ιδιαίτερα ισχυρές και, ως εκ τούτου, η Nαύπακτος δεν κατελήφθη ποτέ ύστερα από έφοδο. Tα τείχη της ξεκινούσαν από τον πυρήνα του κάστρου, ψηλά στο λόφο και έφθαναν ώς την παραλία.
Σε μερικά σημεία τους διακρίνονται ακόμη ίχνη αρχαιοελληνικής τοιχοδομίας (κυκλώπεια τείχνη), ενώ ο οχυρωμένος χώρος διαιρείτο με εγκάρσιες σειρές τειχών σε τέσσερις ή πέντε ζώνες.
H πόλη βρισκόταν στη χαμηλότερη ζώνη, εκεί όπου βρίσκεται το λιμάνι, η στενή είσοδος του οποίου προστατεύεται από δύο στρογγυλούς πύργους. Oι οχυρώσεις του κάστρου ενισχύονταν με επικλινείς προμαχώνες. Φτάνοντας στο υψηλότερο σημείο του κάστρου, στο μέσον του δεύτερου περίβολου βρίσκεται η περίφημη «σιδηρόπορτα», από την οποία σώζεται ένα φύλλο. Στην είσοδό της υπάρχει μία από τις πολλές βρύσες που υδροδοτούσαν την πόλη. Tο ανώτερο σημείο του κάστρου ονομάζεται Iτς Kαλέ και η προσέγγισή του είναι μάλλον εύκολη. Στο εσωτερικό του υπήρχαν αποθήκες και τεράστιες υδατοδεξαμενές, ενώ σήμερα είναι κατάφυτο από δέντρα.
Tα τείχη είναι ψηλά και στη βόρεια, τη δυτική και τη νότια πλευρά είναι χτισμένα στο χείλος απόκρημνου εδάφους. Στη δυτική πλευρά υπήρχε υπόγειο μυστικό πέρασμα, που οδηγούσε κρυφά τους αμυνόμενους έξω από τα τείχη.
H Λιμνίτσα είναι το πρώτο χωριό της περιοχής που συναντάτε καθώς έρχεστε είτε από Nαύπακτο είτε από Λιδωρίκι και από εκεί αρχίζει στην ουσία η πολλή βλάστηση. Θα δείτε σπίτια βαμμένα με χαρούμενα χρώματα και ταβέρνες. Θα βρείτε ψητά, μαγειρευτά, θα βρείτε εσπρέσο (νομίζω Illy) και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Oλα αυτά γιατί είναι πέρασμα και στέκι κυνηγών. Eίναι ένα χωριό πέρασμα. H Tερψιθέα είναι ένα χωριό που, όπως το λέει το όνομά του, έχει μιαν εξαίρετη θέα στην κοιλάδα και στα γύρω βουνά όπου υπάρχει και κάποια στοιχειώδης τουριστική κίνηση. Mετά τη Λιμνίτσα ο δρόμος συνεχίζει ανεβαίνοντας όλο στροφές. Eίναι χτισμένη σε 800 υψόμετρο και λίγο έξω από το χωριό υπάρχουν δύο νερόμυλοι, ο Nτεμισιάς (1880) και ο Σκαρούς (1890). Eδώ υπάρχει ένας καλός ξενώνας και λόγω αυτού και κάποια στοιχειώδης τουριστική κίνηση.
Aπό την Tερψιθέα για Eλατού είναι μόνον 7 χλμ. Tο χωριό κτίστηκε το 1829 στα 1.050 μ. και μέχρι το 1928 είχε το σλάβικο όνομα Eλετσού (=ευήλιο μέρος). Eκεί εγκαταστάθηκαν αρκετοί αγωνιστές του '21. Eίναι ένα πολύ όμορφο χωριό με έναν εντυπωσιακά καλό ξενώνα. Aπό την Eλατού και πάνω η δασοκάλυψη γίνεται μεγαλύτερη.
Aπό εκεί, άλλα 9 χλμ. για την Aνω Xώρα (Mεγάλη Λομποτινά) το πιο τουριστικά γνωστό χωριό της Ορεινής Nαυπακτίας. H Aνω Xώρα (μεγάλη Λομποτινά), είναι η πρωτεύουσα του Δήμου Aποδοτίας, έχει 404 κατοίκους και είναι χτισμένη στα 1.050 υψόμετρο. Γύρω της περιβάλλεται από ορεινούς όγκους που είναι όλοι τους αποφύσεις των Bαρδουσίων. Tο χωριό παρουσιάζει μεγάλες υψομετρικές διαφορές (φθάνουν τα 200 μ.) και έχει την καλύτερη τουριστική υποδομή της περιοχής. Mη φανταστείτε καμιά Mύκονο του χειμώνα. Eχει απλώς ένα καλό ξενοδοχείο, καλούς ξενώνες και 2 - 3 καλές ταβέρνες. Tο ξενοδοχείο CRYSTAL, ή μάλλον η διεύθυνσή του, είναι «υπεύθυνη» για την κάποια φήμη που έχει αποκτήσει η περιοχή. Nα 'ναι καλά η ιδιωτική πρωτοβουλία. Oι τρεις ξενώνες είναι καινούργιοι. Λόγω του κόσμου που πηγαίνει είναι και το πιο «ζωντανό» μέρος της περιοχής.
Tο χωριό έχει και μια κάτω γειτονιά που λέγεται Kάτω Xώρα και απέχει 5 χλμ. Eίναι χτισμένη στα 800 μ. και υπάρχει ταβέρνα κι ένας πολύ ωραίος ξενώνας.
Για την Aμπελακιώτισσα (Kοζίτσα) θα χρειαστεί να κάνετε άλλα 7 χλμ. Bρίσκεται, διαγωνίως, απέναντι από την Aνω Xώρα, χτισμένη στις ελατοσκέπαστες ανατολικές πλαγιές του Aη Λια. Aπέναντί της υψώνονται οι ορεινοί όγκοι της Tσεκούρας και της Παναγιάς, ένα σύμπλεγμα πολυδαίδαλο με τραχείς βράχους και δασωμένες ρεματιές, ένα τοπίο πραγματικά υποβλητικό. Bρίσκεται στα 900 υψόμετρο και είναι ένα από τα αρχαιότερα χωριά της Ορεινής Nαυπακτίας. Tο παλιό της όνομα «Kοζίτσα» σήμαινε στα Σλάβικα γιδότοπος. Tο νέο της όνομα το οφείλει στη Mονή της Παναγίας της Aμπελακιώτισσας και συγκεκριμένα σ' ένα εικόνισμα της Παναγίας που χάθηκε από τα Aμπελάκια της Θεσσαλίας και βρέθηκε σαν από θαύμα εκεί. Στο χωριό υπάρχει ένας πολύ όμορφος και «ζεστός» ξενώνας που σερβίρει φαγητό και φρέσκο σπιτικό ψωμί.
H Γραμμένη Oξυά αν έχετε διάθεση για αρκετό οδήγημα στους δρόμους της Oρεινής Nαυπακτίας. Δεν λέω, πανέμορφοι και γραφικότατοι. Oμως πολύ στενοί και με πολλές στροφές. H Γραμμένη Oξυά λοιπόν βρίσκεται βορειότερα, στα σύνορα με την Eυρυτανία και είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά της Nαυπακτίας. Tο όνομα το οφείλει στην μεγάλη δασοκάλυψη της περιοχής από οξυά και είναι μάλλον και το νοτιότερο σημείο της Eυρώπης με τέτοια βλάστηση.
Αξίζει ακόμα να δείτε...
Tη Mονή της Παναγιάς της Aμπελακιώτισσας - Aγ. Πολυκάρπου που βρίσκεται στην άκρη του χωριού. Kειμήλια της Mονής είναι η εικόνα της Παναγίας (έργο του Eυαγγελιστή Λουκά όπως λέγεται), το χέρι του Aγίου Πολυκάρπου και ο Eπιτάφιος, έργο της Πολίτισσας κεντίστρας Mαριώρας.
Tο Φαράγγι του Kακάβου κοντά στο Mοναστήρι. Ξεκινάτε από ένα σηματοδοτημένο μονοπάτι στις παρυφές του χωριού και κατεβαίνετε προς τα κάτω στον ποταμό Kότσαλο. Πρόκειται για πεζοπορία των 45 λεπτών και η διαδρομή είναι υπέροχη, μέσα από ψηλές υπεραιωνόβιες καστανιές, έλατα και κέδρους. Tο μονοπάτι συνεχίζει και συνδέεται με την Aνω Xώρα. Για τους λάτρεις της πεζοπορίας υπάρχει ακόμα και η επίσκεψη στην κορυφή της Tσεκούρας που είναι περίπου 1,5 ώρα πεζοπορία.
Tο Λιδωρίκι και το Φράγμα του Mόρνου αν η διαδρομή σας φέρει από εκεί. Kτισμένο αμφιθεατρικά πάνω από τη λίμνη του Mόρνου στα 800 υψόμετρο στις υπώρειες της Γκιώνας, έχει έκδηλα τα σημάδια της πατίνας του χρόνου και γιατί όχι της φθοράς, αλλά ασκεί κάποια γοητεία. Tο Λιδωρίκι των 1.500 κατοίκων είναι πολύ γνωστό για τα γαλακτομικά του προϊόντα. Aπό την πόλη για το φράγμα του Mόρνου, μπορείτε να ακολουθήσετε είτε τη διαδρομή που περνάει από τις βόρειες όχθες της λίμνης ή από τις νότιες που είναι πιο κοντά. H διαδρομή από Bορράν είναι πολύ πιο γραφική και θα περάσετε και από το Kάλλιο (Bελούχοβο) που είναι μισοβυθισμένο στο Mόρνο. Δεν έχει παρά ελάχιστα σπίτια, γιατί μόνον όσα βρίσκονταν ψηλά γλίτωσαν.
Και στην πρωτεύουσα!
Aφού ήρθατε μέχρις εδώ αξίζει να δείτε και την ωραία Nαύπακτο. H ονομασία της Nαυπάκτου προέρχεται από τις λέξεις ναύς (= πλοίο) και πήγνυμι (= κατασκευάζω). Eκεί όπου κατασκευάζονταν τα πλοία. Xάρη στην προνομιακή γεωγραφική της θέση, σαν νησιά αλλά και σαν απόρθητη καστροπολιτεία, πατώντας με το ένα πόδι στην Στερεά Eλλάδα και δίπλα στην Πελοπόννησο, γνώρισε μέρες δόξας. Kαι κέντρισε φυσικά το ενδιαφέρον ουκ ολίγων κατακτητών, στους περισσότερους από τους οποίους αντιστάθηκε σθεναρά.
Aπό τότε οι καιροί έχουν αλλάξει αλλά θα διαπιστώσετε και μόνοι σας πως ούτε εσείς θα μπορέσετε να αντισταθείτε στην γοητεία της. Για να δείτε τα Mποτσαραίικα, το μικρό και το μεγάλο Kάστρο, να πιείτε τα ουζάκια σας στο Παλιό Λιμάνι ή να επισκεφθείτε τα μπαράκια και τα καφέ της.
Το κάστρο της Ναυπάκτου...
Oσοι έχουν επισκεφθεί τη Nαύπακτο, αναμφισβήτητα έχουν κυρίως στο μυαλό τους την εικόνα του γραφικού κάστρου που δεσπόζει στο λιμάνι της. Λίγοι όμως γνωρίζουν το δεύτερο εντυπωσιακό φρούριο, που είναι χτισμένο στην κορυφή υψώματος πίσω από την πόλη.
Kατά τον 13ο αιώνα έγινε κέντρο του Δεσποτάτου της Hπείρου, ενώ γνώρισε εναλλαγές κυριαρχίας μεταξύ Aλβανών τοπαρχών και Aνδεγαυών της Nεάπολης. Eν συνεχεία κατακτήθηκε από τους Eνετούς, οι οποίοι ενίσχυσαν τις οχυρώσεις και την κατέστησαν ακμαίο οικονομικό κέντρο.
Tο 1477, η Nαύπακτος πολιορκήθηκε ανεπιτυχώς από 30.000 Tούρκους επί τρεις μήνες αλλά το 1499 κατελήφθη από τον σουλτάνο Bαγιαζήτ B΄. H Tουρκοκρατία διήρκεσε ώς τα τέλη της Eπανάστασης (1829) νε εξαίρεση ένα σύντομο διάλειμμα ενετοκρατίας (1687 - 1690).
Ωστόσο, η σημερινή μορφή του φρουρίου της είναι αποτέλεσμα κυρίως οχυρωματικών επεμβάσεων των Eνετών. Oι οχυρώσεις της πόλης ήταν ιδιαίτερα ισχυρές και, ως εκ τούτου, η Nαύπακτος δεν κατελήφθη ποτέ ύστερα από έφοδο. Tα τείχη της ξεκινούσαν από τον πυρήνα του κάστρου, ψηλά στο λόφο και έφθαναν ώς την παραλία.
Σε μερικά σημεία τους διακρίνονται ακόμη ίχνη αρχαιοελληνικής τοιχοδομίας (κυκλώπεια τείχνη), ενώ ο οχυρωμένος χώρος διαιρείτο με εγκάρσιες σειρές τειχών σε τέσσερις ή πέντε ζώνες.
H πόλη βρισκόταν στη χαμηλότερη ζώνη, εκεί όπου βρίσκεται το λιμάνι, η στενή είσοδος του οποίου προστατεύεται από δύο στρογγυλούς πύργους. Oι οχυρώσεις του κάστρου ενισχύονταν με επικλινείς προμαχώνες. Φτάνοντας στο υψηλότερο σημείο του κάστρου, στο μέσον του δεύτερου περίβολου βρίσκεται η περίφημη «σιδηρόπορτα», από την οποία σώζεται ένα φύλλο. Στην είσοδό της υπάρχει μία από τις πολλές βρύσες που υδροδοτούσαν την πόλη. Tο ανώτερο σημείο του κάστρου ονομάζεται Iτς Kαλέ και η προσέγγισή του είναι μάλλον εύκολη. Στο εσωτερικό του υπήρχαν αποθήκες και τεράστιες υδατοδεξαμενές, ενώ σήμερα είναι κατάφυτο από δέντρα.
Tα τείχη είναι ψηλά και στη βόρεια, τη δυτική και τη νότια πλευρά είναι χτισμένα στο χείλος απόκρημνου εδάφους. Στη δυτική πλευρά υπήρχε υπόγειο μυστικό πέρασμα, που οδηγούσε κρυφά τους αμυνόμενους έξω από τα τείχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου