Της Ελενης Xωρεανθη
Γιώργος Ιω. Κοκοσούλας: «Μεσολόγγι, Ελεγεία».
Εκδόσεις «Αράκυνθος»,
Μεσολόγγι 2008.
Εκδόσεις «Αράκυνθος»,
Μεσολόγγι 2008.
Δεν είναι τυχαίο που σε μια επαρχιακή πόλη πραγματοποιούνται σήμερα μνημειώδεις εκδόσεις χωρίς να αποσκοπούν σε χρηματικά οφέλη, αλλά με σκοπό να συμβάλουν στην προβολή των ιστορικών μνημείων που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν και το παρόν με το μέλλον λειτουργούν ως φορείς της ιστορικής μνήμης στη δημιουργία εθνικής συνείδησης μέσω της καλλιτεχνικής παράδοσης και δημιουργίας και του λαϊκού πολιτισμού. Στοιχείων που συναποτελούν την ταυτότητα και ατομικότητα μιας πόλης όπως το Μεσολόγγι, που είναι σύμβολο αυτοθυσίας και σημείο αναφοράς για την ανθρωπότητα και βοηθούν στην αυτογνωσία που συνεπάγεται αυτοεκτίμηση και χρέος όλων απέναντι σ’ αυτό που ονομάζομε Πατρίδα Ελλάδα και παραπέμπει στο ένδοξο παρελθόν μας για το οποίο κατά περίπτωση υπερηφανευόμαστε.
Δεν είναι τυχαίο που ένας ευπατρίδης συνταξιούχος του δημοσίου(;) επιχειρεί να αναδείξει τα μνημεία και τις ομορφιές που αποτελούν την ιδιαιτερότητα του τόπου του με φωτογραφικό υλικό, πραγματοποιώντας δαπανηρές καλλιτεχνικές εκδόσεις.
Αυτό το έργο κάνει ο γνωστός Μεσολογγίτης διανοούμενος συγγραφέας Γιώργος Κοκοσούλας με ένα λεύκωμα 180 σελίδων, ένα καλλιτεχνικό, εκδοτικό επίτευγμα, αφιερωμένο στη Ζακλίν Βουανιέ Μάρσαλ. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό μεγάλου σχήματος λεύκωμα που εκδόθηκε στο Μεσολόγγι από τις εκδόσεις Αράκυνθος, μια Ελεγεία για την Πολιτεία του Νερού και την Περικαλλέα Λίμνη. Περιέχει εκτός από τις έξοχες παλιές γκραβούρες, πλήθος καλλιτεχνικών ασπρόμαυρων και έγχρωμων φωτογραφιών, που συνοδεύουν και ανάλογες λεζάντες. Παρουσιάζει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την ατομικότητα και την ιδιαιτερότητα, τη μοναδικότητα του Μεσολογγίου, της πόλης των «Ελεύθερων Πολιορκημένων».
Εκτός από τις σπάνιες ομορφιές της λιμνοθάλασσας, τα μαγικά ηλιοβασιλέματα, το «φεγγαρόστρατο» στην Τουρλίδα, τα ειδυλλιακά, ποιητικά τοπία, με το φωτογραφικό υλικό παρουσιάζει όσα από τα παλιά, ιστορικά αρχοντικά και νεοκλασικά έχουν ακόμα απομείνει όρθια, λίγα σε καλή κατάσταση, αρκετά μισοερειπωμένα ή τελείως αφημένα στη δικαιοδοσία της φθοράς αποκλειστικά και μόνο για να θυμίζουν «περασμένα μεγαλεία» παρωχημένων εποχών, τότε που είχαν μεράκι, διέθεταν χρήμα οι άρχοντες και φρόντιζαν ό,τι χτίζουν να είναι όχι μόνο χρηστικά αλλά να πληρούν και τους κανόνες της αισθητικής, να είναι «καλά λίαν», σωστά καλλιτεχνήματα, μη αποσκοπώντας σε κανένα κέρδος εκτός από το αισθητικό αποτέλεσμα. Ακόμα και στην κατάσταση που βρίσκονται τα απομεινάρια τους αποτελούν χάρμα οφθαλμών. Με ασπρόμαυρες φωτογραφίες «διασώζει» όσα από τα μνημεία έχουν κατεδαφιστεί και στη θέση τους υψώνονται οι σύγχρονες άκομψες οικοδομές, οι τερατόμορφες πολυκατοικίες.
Δεν είναι τυχαίο που ένας ευπατρίδης συνταξιούχος του δημοσίου(;) επιχειρεί να αναδείξει τα μνημεία και τις ομορφιές που αποτελούν την ιδιαιτερότητα του τόπου του με φωτογραφικό υλικό, πραγματοποιώντας δαπανηρές καλλιτεχνικές εκδόσεις.
Αυτό το έργο κάνει ο γνωστός Μεσολογγίτης διανοούμενος συγγραφέας Γιώργος Κοκοσούλας με ένα λεύκωμα 180 σελίδων, ένα καλλιτεχνικό, εκδοτικό επίτευγμα, αφιερωμένο στη Ζακλίν Βουανιέ Μάρσαλ. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό μεγάλου σχήματος λεύκωμα που εκδόθηκε στο Μεσολόγγι από τις εκδόσεις Αράκυνθος, μια Ελεγεία για την Πολιτεία του Νερού και την Περικαλλέα Λίμνη. Περιέχει εκτός από τις έξοχες παλιές γκραβούρες, πλήθος καλλιτεχνικών ασπρόμαυρων και έγχρωμων φωτογραφιών, που συνοδεύουν και ανάλογες λεζάντες. Παρουσιάζει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την ατομικότητα και την ιδιαιτερότητα, τη μοναδικότητα του Μεσολογγίου, της πόλης των «Ελεύθερων Πολιορκημένων».
Εκτός από τις σπάνιες ομορφιές της λιμνοθάλασσας, τα μαγικά ηλιοβασιλέματα, το «φεγγαρόστρατο» στην Τουρλίδα, τα ειδυλλιακά, ποιητικά τοπία, με το φωτογραφικό υλικό παρουσιάζει όσα από τα παλιά, ιστορικά αρχοντικά και νεοκλασικά έχουν ακόμα απομείνει όρθια, λίγα σε καλή κατάσταση, αρκετά μισοερειπωμένα ή τελείως αφημένα στη δικαιοδοσία της φθοράς αποκλειστικά και μόνο για να θυμίζουν «περασμένα μεγαλεία» παρωχημένων εποχών, τότε που είχαν μεράκι, διέθεταν χρήμα οι άρχοντες και φρόντιζαν ό,τι χτίζουν να είναι όχι μόνο χρηστικά αλλά να πληρούν και τους κανόνες της αισθητικής, να είναι «καλά λίαν», σωστά καλλιτεχνήματα, μη αποσκοπώντας σε κανένα κέρδος εκτός από το αισθητικό αποτέλεσμα. Ακόμα και στην κατάσταση που βρίσκονται τα απομεινάρια τους αποτελούν χάρμα οφθαλμών. Με ασπρόμαυρες φωτογραφίες «διασώζει» όσα από τα μνημεία έχουν κατεδαφιστεί και στη θέση τους υψώνονται οι σύγχρονες άκομψες οικοδομές, οι τερατόμορφες πολυκατοικίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου