Η ΑΙΤΩΛΙΚΗ ΠΟΛΗ ΑΚΡΑΙ

Η αιτωλική πόλη Άκραι, είναι μια αρχαία πόλη, που αποκαλύφθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της, στην περιοχή του σημερινού ορεινού χωριού Λιθοβούνι στη Μακρυνεία πάνω από τη λίμνη Τριχωνίδα. Η διάνοιξη δρόμων στα μέσα της δεκαετίας του 1970 έφερε στο φως το αρχαίο νεκροταφείο με τους 68 τάφους. Η αρχαιολόγος Φωτεινή Ζαφειροπούλου, που πραγματοποίησε πριν από μερικά χρόνια την ανασκαφή, προϊσταμένη τότε της Εφορείας Δελφών, είναι ακόμη και σήμερα εντυπωσιασμένη από αυτόν τον τόπο ο οποίος φαίνεται ότι κρύβει πολλά μυστικά στη γη του, όπως γράφτηκε πρόσφατα σε άρθρο της Μαρία Θερμού στην εφημερίδα «Το Βήμα» της 8-3-2008. Οι τάφοι ήταν κιβωτιόσχημοι, κατασκευασμένοι από ντόπια πέτρα, και απλώνονταν σε δύο λόφους κυρίως, στα νότια και νοτιοανατολικά του Λιθοβουνίου. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα φαίνεται ότι ανήκαν σε άτομα με ηγετικές θέσεις, καθώς βρίσκονταν σε ιδιαίτερα εξέχοντα σημεία. Τα σημαντικότερα και ορισμένα μάλιστα μοναδικά στο είδος τους ευρήματα προέρχονται από έναν τέτοιο τάφο, όπου βρέθηκαν επίσης δύο σκελετοί νεαρών ατόμων: είναι δύο όμοια χρυσά μετάλλια με ανάγλυφη προτομή ενός προσώπου, το οποίο δεν μπορεί να ταυτιστεί, ένα χρυσό ασπίδιο με ανάγλυφη παράσταση κεραυνού αλλά και πολύτιμο λίθο από αιματίτη, χρυσό περίαπτο, χρυσά σκουλαρίκια με φτερωτούς ερωτιδείς, ένα περιδέραιο με χρυσές χάντρες, ακόμη όμως και ένα γυάλινο σκεύος που αποτελείται από τρία τμήματα. Στην ίδια περιοχή όμως, αυτή τη φορά κοντύτερα στη λίμνη, είχε ανακαλυφθεί πολύ πριν, το 1963, ένας μυκηναϊκός τάφος, ο οποίος παρ΄ ότι δεν έτυχε κανονικής ανασκαφής έδωσε μερικά ενδιαφέροντα επιθετικά όπλα, και ταυτόχρονα την πληροφορία ότι η περιοχή είχε ήδη κατοικηθεί από την Υστερη Μυκηναϊκή περίοδο, δηλαδή από τον 14ο αι. π.Χ. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει άλλωστε, αφού τα πλούσια λόγω της λίμνης εδάφη και η γειτνίαση με τη θάλασσα προσφέρονταν για κατοίκηση, ενώ η τραχύτητα των βουνών προσέφερε την απαραίτητη προστασία. Όπως αποδεικνύεται σήμερα από τα αρχαιολογικά ευρήματα, η Αιτωλία ήταν εύρωστη οικονομικά και διέθετε αντίστοιχη πολιτική και πολιτιστική ανάπτυξη. Η Μαρία Θερμού στο ως άνω δημοσίευμα μας υπενθυμίζει ότι ο Θουκιδίδης γράφει για τους Αιτωλούς: «Το γαρ έθνος μέγα μεν είναι το των Αιτωλών και μάχιμον, οικούν δε κατά κώμας ατειχίστους και ταύτας διά πολλού».Την ιστορία της αρχαίας αυτής πόλης των Άκρων σκοπεύει να γνωστοποιήσει ο σύλλογος των Λιθοβουνιωτών στην Αθήνα, ή καλύτερα ο Σύλλογος Άκρων με την επωνυμία «Πανόραμα» με την έκδοση ενός σημαντικού λευκώματος με τον τίτλο «Λιθοβούνι Μακρυνείας», η ονομασία του χωριού δηλαδή, το οποίο εκτός από κάποιες φωτογραφίες της περιοχής περιλαμβάνει ως κύριο σώμα τα ευρήματα από το αρχαίο νεκροταφείο. Χρονολογημένα από τον 5ο αι. π.Χ. ως τα μέσα του 3ου αι. π.Χ., είναι πολλά κοσμήματα, δηλαδή δαχτυλίδια, βραχιόλια, σκουλαρίκια και περιδέραια- μερικά από τα οποία είναι χρυσά-, είναι χάλκινοι καθρέφτες, οι οποίοι αποτελούν ένα ιδιαίτερο εύρημα ούτως ή άλλως, είναι χάλκινες στλεγγίδες, ασημένια αγγεία, γυάλινα σκεύη και ενδιαφέρουσα κεραμική, η οποία ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος της εισηγμένη από εργαστήρια της Αττικής, της Κορίνθου και κυρίως της Ηλιδος. Ένα λεύκωμα μάλιστα με τα ιδιαίτερα λαμπρά ευρήματα που αποκαλύφθηκαν στο νεκροταφείο των Ακρών έρχεται να δώσει μια νέα διάσταση στο μικρό και όμορφο χωριό «Λιθοβούνι», το οποίο όμως, όπως και η περιοχή, κρύβει μεγάλη ιστορία. Παράλληλα, μέσα από το λεύκωμα αυτό αναδεικνύονται και οι φυσικές ομορφιές του χωριού μας. Το Λιθοβούνι, κτισμένο κάτω ακριβώς από το κάστρο των αρχαίων Άκρων, με την απέραντη θέα που προσφέρει και τους φιλόξενους ανθρώπους του, είναι ένας τόπος όπου κυριαρχεί η γαλήνη και η ηρεμία και όπου ο άνθρωπος σμίγει με τη φύση. Το πολύχρωμο σκηνικό της παρθένας φύσης και το αγνάντεμα της λίμνης Τριχωνίδας σας ταξιδεύουν στο χώρο και στο χρόνο, που αρνείται και αντιστέκεται στην αβάσταχτη ελαφρότητα του σήμερα. Συγγραφείς του έργου είναι η Φωτεινή Ζαφειροπούλου και η Αναστασία Γεωργιάδου.