Ο Λαγός (Lepus europaeus)

Χαρακτηριστικό λαγόμορφο, με το μακρύ σώμα, μακριά οπίσθια πόδια και μακριά αυτιά. Το μήκος του κυμαίνεται από 51 έως 67cm και το Βάρος ενός ενηλίκου από 2,5 – 6.5kg.

Το Βάρος ενός νεογνού κυμαίνεται από 90- 150g. στις 30 ημέρες μπορεί να φτάσει τα 300g ενώ στις 60 ημέρες, τα 700g.
Η κεφαλή του είναι η χαρακτηριστική κεφαλή των λαγόμορφων και αποτελείται από το κρανίο την μύτη τα μάτια και τα αυτιά.
Από τα πλέον χαρακτηριστικό της κεφαλής του είναι το λαγόμορφο σχιστό άνω χείλος του, τα μακριά μουστάκια του και τα μακριά αυτιά του.
Τα αυτιά του είναι ανοιχτού καφέ χρώματος με μαύρες άκρες, το δε μήκος τους ξεπερνά κατά πολύ το μήκος του προσώπου και κυμαίνονται από 600mm έως 750mm. μήκος και 70-100mm πλάτος.
'Αλλο ένα χαρακτηριστικό του λαγού είναι τα δόντια του και ειδικότερα οι κόπτες οι οποίοι βρίσκονται μακριά ο ένα από τον άλλων ενώ ακόμα μακρύτερα είναι το διάστημα μεταξύ αυτών και των δοντιών των μάγουλων. Οι κόπτες δε μεγαλώνουν καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του.
Τα μάτια του είναι μεγάλα προεξέχοντα και χρώματος κίτρινου-καφέ.
Τα Οπίσθια άκρα του είναι πολύ μακριά και κατά πολύ μεγαλύτερα από τα μπροστινά, είναι δε καλά προσαρμοσμένα για το τρέξιμο.
Τα μπροστινά πόδια έχουν πέντε δάκτυλα ενώ τα πίσω τέσσερα, τα πέλματα είναι κάπως τριχωτά με ισχυρά νύχια το μήκος τον πίσω ποδιών είναι περίπου τα 135mm.
Η ουρά του είναι μαύρη στην ράχη και λευκή από κάτω το μήκος της δε κυμαίνεται από 70mm έως 85mm.
Το τρίχωμα του στα ενήλικα η ράχη και τα πλευρά τους είναι χρώματός καφέ, με διαφόρους εσωτερικούς χρωματισμούς, όπως καφεκόκκινες, θερμό καφέ, καφετί με τις γκρίζες, μαύρες ή κόκκινες μίξεις, η κοιλιά τους είναι χρώματος κιτρινισμένου λευκού, ενώ τα εσωτερικά των άκρων κιτρινίζουν ακόμα περισσότερο. Το χειμώνα το τρίχωμα τους μακραίνει και γίνετε πιο κοκκινωπό, ενώ η περιοχή των γλουτών περισσότερο γκρι, το πρόσωπο και τα αυτιά ξασπρίζουν περισσότερο.
Ο λαγός δύο φορές ετησίως κάνει απόρριψη του παλαιού τριχώματος, αυτό γίνετε την άνοιξη από το τέλος Μαρτίου και ολοκληρώνεται κατά το τέλος Ιούνιος. Και το φθινόπωρο κατά το οποίο η απόρριψη του τριχώματος μπορεί να αρχίσει τον Ιούλιο, και να ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, ή νωρίς τον Νοέμβριο.
Τα νεογέννητα γεννιούνται μαλλιαρά, και με ανοιχτά τα μάτια, ενώ είναι ικανά να τρέξουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά τη γέννηση τους.
Η Εποχή διασταύρωσης του λαγού είναι συνήθως από τον Φεβρουάριος μέχρι τον Οκτώβριο, με το μέγιστο Απρίλιος-Μάιο, αλλά μπορεί να βρεθεί έγκυος καθ΄ όλους τους μήνες του έτους
Το ζευγάρωμα στα μη εγκυμωνούντα θηλυκά γίνετε κάθε 7 ημέρες, ή κάθε 13-14 ημέρες εάν υπάρχει ψευδό-εγκυμοσύνη, άλλες φορές αμέσως μετά τον τοκετό
Η Κύηση διαρκεί από 41 έως 43 ημέρες. Γεννά από 1-5, νεογνά των οποίων η απογαλάκτιση γίνετε περίπου σε ηλικία από 20-30 ημέρες, συνήθως περισσότερο από 23 ημέρες. Τα νεογνά μπορούν να βοσκήσουν από τις12-17 ημέρες. Μετά την γέννηση τους η μητέρα διασκορπίζει τα νεογνά σε διάφορες μεριές και τα επισκέπτεται κάθε βράδυ για να τα θηλάσει. Για να συγκεντρώσει τα νεογνά, βγάζει ένα χαρακτηριστικό ήχο ο οποίος έχει την σημασία καλέσματος. Η Σεξουαλική ωριμότητα στα Θηλυκά μπορεί να αρχίσει από την ηλικία των 6 μηνών, ενώ στα αρσενικά αργότερα
Η διάρκεια ζωής ενός λαγού ποικίλη ανάλογα και της γεωγραφικής του εξάπλωσης, (π.χ. στις Κάτω Χώρες διάρκεια ζωής μέχρι 7 έτη ενώ στην Πολωνία διάρκεια ζωής μέχρι 12,5 έτη) κυμαίνεται από ένα έτος με μέγιστα τα 12 έτη.
Το σιτηρέσιο του λαγού αποτελείται από χλόες και χορτάρια. Κατά βάση τρέφεται με χλόες το καλοκαίρι και με χορτάρια το χειμώνα. Επίσης βλαστάρια, μαλακοί φλοιοί και κλαδίσκοι, ιδιαίτερα των οπωροφόρων δέντρων, αλλά και δημητριακά στα αρχικά στάδια ανάπτυξης τους, αποτελούν βασικά συστατικά της τροφής του.
Τα Περιττώματα του λαγού είναι μαλακοί υγροί σβόλοι προϊόντων, οι οποίοι επαν-καταπίνονται και τελικώς αποβάλλονται ως σκληροί ινώδεις περιττωματικοί σβόλοι, διαμέτρου περίπου 1 εκατ..
Στην Κοινωνικές συμπεριφορά του ο λαγός θεωρείται ως απόμερος, την ημέρα, αναπαύεται σε μέρη στα οποία μπορεί να έχει άνετη θέα και τρόπους διαφυγής. Όταν ακολουθείται, επιδιώκει να αποφύγει ένα αρπακτικό ζώο με τη σύγχυση των μετακινήσεων του, οι οποίες περιλαμβάνουν συνεχής στροφές, αλλά και την οπισθοδρόμηση της πορείας του. Κανονικά περπάτα με άλματα περίπου 1,2m ανά πήδημα, όταν όμως καταδιώκεται ή βιάζεται αυτό όρια μεγαλώνει στα 3,7m ανά άλμα, μπορεί δε να υπερπηδήσει εμπόδιο ύψους 1,5m. Ακόμα έχει χρονομετρηθεί ότι για πάνω από 5 χλμ μπορεί να διατηρεί ταχύτητα 50 km/h ενώ η αρχική του ταχύτητα μπορεί να φτάσει και τα 75 km/h. Όπως πολλά λαγόμορφα, ο ευρωπαϊκός λαγός είναι καλός κολυμβητής και δεν θα διστάσει να διασχίσει έναν ποταμό.
Ακόμα οι ευρωπαϊκοί λαγοί κραυγάζουν όταν στενοχωριούνται και δίνουν έναν θόρυβο προειδοποίησης με το τρίξιμο των δοντιών τους.
Μερικές φορές, εξαιτίας της τροφής μπορούν ακόμα να παρουσιάσουν και μια σχετική επιθετικότητα. Η έκταση των περιοχών την οποία καταλαμβάνει μια ομάδα λαγών είναι συνήθως (ανάλογα και το έδαφος) από 125 –300 εκτάρια Η συνήθεις πυκνότητα πληθυσμού είναι ένα άτομο ανά δύο εκτάρια
Κατά τη διάρκεια της εποχής ζευγαρώματος, τα αρσενικά μάχονται σκληρά. Τα αρσενικά ανταγωνίζονται για τα θηλυκά, με τα κυρίαρχα αρσενικά να φρουρούν τα θηλυκά στην προ-οργασμού περίοδο και να κυνηγούν τα ασθενέστερα αρσενικά, στο διάστημα αυτό οι λαγοί αναπτύσσουν την επιθετικότητα τους την οποία εμφανίζουν με κυνηγητό και δαγκώματα.
"Ο εγκιβωτισμός" εμφανίζεται μεταξύ των αρσενικών και των θηλυκών, χαρακτηριστικά μη δεκτικός θηλυκός εγκιβωτισμός κοντινός-οργασμού από το πολύ-συνοδευτικό αρσενικό.
Ο βιότοπος του λαγού είναι συνήθως πεδινά και ημιορεινά εδάφη με καλλιέργειες, ακόμα μικρά και ανοικτά δάση και λιγότερο στα μεγαλύτερα δάση. Περάν όμώς των πεδινών και ημιορεινών περιοχών, λαγούς συναντάμε και σε ορεινές περιοχές υψομέτρού ακόμα και 2800m
Η Φωλιά του είναι το χαρακτηριστικό «γιατάκι» το οποία πρόχειρα κατασκευάζει από κλαδιά και χόρτα από το περιβάλλων χώρο, στην ρίζα ενός δέντρου ή θάμνου αλλά και σε αρκετά ξέφωτα.
Στον Lepus europaeus έχουν παρατηρηθεί υβριδισμοί κυρίως με το timidus Lepus.

Βασικότερος εχθρός του είναι τα αρπακτικά, με σημαντικότερο διώκτη του την αλεπού και το κυνήγι. 'Aλλες βασικές αιτίες μιας σχετικής πτώσης των πληθυσμών του λαγού, κυρίως στη δυτική και κεντρική Ευρώπη, ήταν η εκτεταμένη χρήση λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων αλλά και τα βαριά γεωργικά μηχανήματα. Ένας ακόμη αρνητικός παράγοντας ήταν και η μείωση της ποικιλομορφία τροφών λόγο των ψεκασμών, με ζιζανιοκτόνα .