15/1/17

Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ: Πάθος για κοινωνική δικαιοσύνη!

Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ. 

Στο ματωμένο, στο μαρτυρικό το δρόμο
που σφάχτηκαν, ολόρθοι πάντα καρτερούν.
Κι’ άμετρα πλήθη πίσω τους σκορπούν τον τρόμο
κι όλο πυκνώνουν και σαν κύματα βοούν!

Χυμούν! πού παν; τί βλέπουν; τί τα ηλεκτρίζει;
τί δείχνουν οι δυο άτρομοι αγωνιστές μπροστά;
– Ω! τ’ όραμα της Λευτεριάς όπου γκρεμίζει
σύνορα, ψεύτικους ναούς, πατρίδες και σκoλιά!

Κ’ η φοβερή κραυγή τους, ω! από χείλη ώς χείλη
άκου! ώς τα πέρατα της γης βροντά κι’ αχή.
– Τί κι’ αν χτυπάτε, δολοφόνοι; θ’ ανατείλει,
νά την! προβαίνει πέρα Κόκκινη μι’ Αυγή!

Πιο Κόκκινη απ’ το αίμ’ –αλλοί σας!– το χυμένο
που ’βραζε μες στων νέων Σπαρτάκων την καρδιά,
και που σε κάθε στήθος τώρα πονεμένο,
σίδερο γίνεται, όργητα, βροντή, φωτιά.

Να σπάσει όλες της σκλαβιάς τις αλυσίδες,
να κάψει τ’ άτιμα παλάτια της κλεψιάς,
και να σκορπίσει τις ειρηνικές αχτίδες 
της καλωσύνης, της αγάπης, της δουλειάς!

Στο ματωμένο, στο μαρτυρικό το δρόμο
που σφάχτηκαν, ολόρθοι πάντα καρτερούν!
Κι’ άμετρα πλήθη πίσω τους σκορπούν τον τρόμο…
– Ο Λήμπκνεχτ, να! κ’ η Ρόζα μπρος τα οδηγούν!

Δεν υπάρχουν σχόλια: